owoc

owoc (język polski)

owoce (1.1)

owoce (1.3)

wymowa:

​, IPA: [ˈɔvɔʦ̑], AS: [ovoc]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. organ rozrodczy roślin, powstający z zalążni, zawierający nasiona; zob. też owoc w Wikipedii

(1.2) przen. skutek pewnych działań

(1.3) kulin. mięsiste i słodkie owoce (1.1) lub owocostany różnych roślin, które można spożywać na surowo

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	owoc	owoce
dopełniacz	owocu	owoców
celownik	owocowi	owocom
biernik	owoc	owoce
narzędnik	owocem	owocami
miejscownik	owocu	owocach
wołacz	owocu	owoce

przykłady:

(1.1) Owocem dyni jest nibyjagoda o zróżnicowanym kształcie i wielkości.

(1.2) Owocem naszej ciężkiej pracy nie zawsze są sukcesy.

(1.3) W jego diecie musi być więcej owoców i warzyw.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) rezultat, skutek, plon

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) jagoda, jagoda pozorna, mieszek, łuszczyna, niełupka, orzech, owoc jabłkowaty, owocostan, pestkowiec, rozłupnia, skrzydlak, strąk, torebka, ziarniak

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. owocnik m, owocnia ż, owocówka ż, owocowanie n, zaowocowanie n, owocowość ż, owocność ż

zdrobn. owocek m

czas. owocować ndk., zaowocować dk.

przym. owocny, owocowy

przysł. owocowo, owocnie

związki frazeologiczne:

owoc rzekomy • zakazany owoc • owoc miłości • zakazany owoc najlepiej smakuje • cierpliwość jest gorzka, ale jej owoce są słodkie • jaki szczep, taki owoc • owoców ocenia się dobroć drzewa • poznacie ich po owocach • owoce morza • deszcze częste w kwietniu wróżą, że owoców będzie dużo • jeśli śnieg, gdy Bóg się rodzi, owoc bardzo się obrodzi • smoczy owoc

etymologia:

(1.1-2) od (1.3)

(1.3) od XIV wieku; ogólnosłowiańskie (por. czes. ovoce, chorw. voće) < prasł. *ovoktь → owoc, płód < *ouog-tī < praindoeur. *aueg- / *uog- / *aug- → mnożyć, powiększać, wzrastać, pierwotnie: wzrost, przyrost

uwagi:

zob. też owoc w Wikicytatach

tłumaczenia:

• amharski: (1.1) ፍራፍሬ
• angielski: (1.1) fruit
• arabski: (1.1) فاكهة ż, ثمرة ż, ثمر m; (1.2) ثمرة ż, جنى ż, marok. arab. فاكية
• baskijski: (1.1) fruitu; (1.2) fruitu; (1.3) fruitu
• bośniacki: (1.1) voće
• chorwacki: (1.1) voće lm, plod m; (1.2) plod m
• czeski: (1.1) ovoce n
• dolnołużycki: (1.1) rzeczownik zbiorowy sad m, płod m; (1.2) płod m
• duński: (1.1) frugt w; (1.2) frugt w
• esperanto: (1.1) frukto; (1.2) frukto
• francuski: (1.1) fruit m
• górnołużycki: (1.1) rzeczownik zbiorowy sad m, płód m
• gudźarati: (1.1) ફળ n (phaḷa)
• hebrajski: (1.1) פרי m (pri)
• hiszpański: (1.1) fruta ż, fruto m; (1.2) fruto m
• holenderski: (1.1) fruit, vrucht; (1.2) vrucht
• ido: (1.1) frukto
• irlandzki: (1.1) toradh
• islandzki: (1.1) aldin n
• jidysz: (1.3) אויבס n (ojbs), אויבסט n (ojbst), אויפּס n (ojps), אויפּסט n (ojpst), אויפּסן lm (ojpsn)
• kaszubski: (1.1) brzôd
• kataloński: (1.1) fruit
• koreański: (1.1) 과일
• łaciński: (1.1) fructus
• niemiecki: (1.1) Frucht ż; (1.2) Frucht ż; (1.3) Obst n, Frucht ż
• nowogrecki: (1.1) φρούτο n
• osmański: (1.1) میوه
• perski: (1.1) میوه
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) fruta
• rosyjski: (1.1) фрукт; (1.2) плод
• rumuński: (1.1) fruct
• sanskryt: (1.1) फल; (1.2) फल
• szwedzki: (1.1) frukt w
• tok pisin: (1.1) prut
• turecki: (1.1) meyve
• tybetański: (1.1) ཤིང་ཏོག
• ukraiński: (1.1) фрукт m, плід m; (1.2) плід m
• węgierski: (1.1) gyümölcs
• wilamowski: (1.1) fru̇ht ż
• włoski: (1.1) frutto m

źródła: