Przejdź do zawartości

owoc: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
zmodyfikowano rosyjski
Linia 94: Linia 94:
* rumuński: (1.1) [[fruct]]
* rumuński: (1.1) [[fruct]]
* sanskryt: (1.1) [[फल]]; (1.2) [[फल]]
* sanskryt: (1.1) [[फल]]; (1.2) [[फल]]
* staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) [[агода]] {{ż}}, [[плодъ]] / [[ⱂⰾⱁⰴⱏ]] {{m}}, [[овоще]] {{n}}
* szwedzki: (1.1) [[frukt]] {{w}}
* szwedzki: (1.1) [[frukt]] {{w}}
* tok pisin: (1.1) [[prut]]
* tok pisin: (1.1) [[prut]]

Wersja z 21:41, 20 wrz 2023

owoce (1.1) agrestu
owoce (1.3)
wymowa:
?/i, IPA[ˈɔvɔʦ̑], AS[ovoc]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. organ rozrodczy roślin, powstający z zalążni, zawierający nasiona; zob. też owoc w Wikipedii
(1.2) przen. skutek pewnych działań
(1.3) kulin. mięsisty i słodki owoc (1.1) lub owocostan różnych roślin, który można spożywać na surowo
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Owocem dyni jest nibyjagoda o zróżnicowanym kształcie i wielkości.
(1.2) Owocem naszej ciężkiej pracy nie zawsze sukcesy.
(1.3) W jego diecie musi być więcej owoców i warzyw.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) rezultat, skutek, plon
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) jagoda, jagoda pozorna, mieszek, łuszczyna, niełupka, orzech, owoc jabłkowaty, owocostan, pestkowiec, rozłupnia, skrzydlak, strąk, torebka, ziarniak
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. owocnik m, owocnia ż, owocówka ż, owocowanie n, zaowocowanie n, owocowość ż, owocność ż, owocarstwo n
zdrobn. owocek m
czas. owocować ndk., zaowocować dk.
przym. owocny, owocowy, owocarski
przysł. owocowo, owocnie
związki frazeologiczne:
owoc rzekomyzakazany owocowoc miłościzakazany owoc najlepiej smakujecierpliwość jest gorzka, ale jej owoce są słodkiejaki szczep, taki owocowoców ocenia się dobroć drzewapoznacie ich po owocachowoce morzadeszcze częste w kwietniu wróżą, że owoców będzie dużojeśli śnieg, gdy Bóg się rodzi, owoc bardzo się obrodzismoczy owoc
etymologia:
(1.1-2) od (1.3)
(1.3) od XIV wieku; ogólnosłowiańskie (por. czes. ovoce, chorw. voće) < prasł. *ovoktь → owoc, płód < *ouog-tī < praindoeur. *aueg- / *uog- / *aug- → mnożyć, powiększać, wzrastać, pierwotnie: wzrost, przyrost[1]
uwagi:
Błędna jest forma dopełniacza liczby mnogiej „owocy[2][3].
zob. też owoc w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „owoc” w: Izabela Malmor, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa-Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-262-0146-2, s. 307.
  2. Hasło „owoc” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 480.
  3. Hasło „owoc” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 736.