pancernik
pancernik (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) wojsk. silnie opancerzony okręt, wyposażony w działa bardzo dużego kalibru; zob. też pancernik (okręt) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pancernik pancerniki dopełniacz pancernika pancerników celownik pancernikowi pancernikom biernik pancernika pancerniki narzędnik pancernikiem pancernikami miejscownik pancerniku pancernikach wołacz pancerniku pancerniki - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pancernik pancerniki dopełniacz pancernika pancerników celownik pancernikowi pancernikom biernik pancernik pancerniki narzędnik pancernikiem pancernikami miejscownik pancerniku pancernikach wołacz pancerniku pancerniki
- przykłady:
- (1.1) Pancerniki żyją głównie w Ameryce.
- (2.1) Po wojnie znaczenie pancerników spadło na rzecz lotniskowców.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) peba, tatusja
- (2.1) okręt liniowy, drednot
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pancerny mos, pancerz, pancerzyk, pancerniak, pancerzownica
- przym. pancerny
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) armadillo; (2.1) battleship
- baskijski: (1.1) armadilo; (2.1) korazatu
- fiński: (1.1) vyötiäinen; (2.1) panssarilaiva
- francuski: (1.1) tatou m; (2.1) cuirassé m
- hiszpański: (1.1) armadillo m; (2.1) acorazado m
- interlingua: (2.1) cuirassato
- islandzki: (2.1) herskip n
- niemiecki: (1.1) Gürteltier n; (2.1) Schlachtschiff n
- nowogrecki: (1.1) αρμαδίλιο n, αρμαντίλλο n; (2.1) θωρηκτό n
- rosyjski: (1.1) броненосец m; (2.1) броненосец m
- szwedzki: (1.1) bälta w
- źródła: