skonać

skonać (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. konać)

(1.1) książk. albo podn. umrzeć po cierpieniach

(1.2) książk. przestać istnieć

(1.3) pot. bardzo silnie coś odczuć

odmiana:

(1.1-3)

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		skonać
czas przyszły prosty		skonam	skonasz	skona	skonamy	skonacie	skonają
czas przeszły	m	skonałem	skonałeś	skonał	skonaliśmy	skonaliście	skonali
	ż	skonałam	skonałaś	skonała	skonałyśmy	skonałyście	skonały
	n	skonałom	skonałoś	skonało
tryb rozkazujący		niech skonam	skonaj	niech skona	skonajmy	skonajcie	niech skonają
pozostałe formy czas zaprzeszły m skonałem był skonałeś był skonał był skonaliśmy byli skonaliście byli skonali byli ż skonałam była skonałaś była skonała była skonałyśmy były skonałyście były skonały były n skonałom było skonałoś było skonało było forma bezosobowa czasu przeszłego skonano tryb przypuszczający m skonałbym, byłbym skonał skonałbyś, byłbyś skonał skonałby, byłby skonał skonalibyśmy, bylibyśmy skonali skonalibyście, bylibyście skonali skonaliby, byliby skonali ż skonałabym, byłabym skonała skonałabyś, byłabyś skonała skonałaby, byłaby skonała skonałybyśmy, byłybyśmy skonały skonałybyście, byłybyście skonały skonałyby, byłyby skonały n skonałobym, byłobym skonało skonałobyś, byłobyś skonało skonałoby, byłoby skonało imiesłów przymiotnikowy przeszły m skonany, nieskonany skonani, nieskonani ż skonana, nieskonana skonane, nieskonane n skonane, nieskonane imiesłów przysłówkowy uprzedni skonawszy rzeczownik odczasownikowy skonanie, nieskonanie

przykłady:

(1.1) Żołnierz skonał o świtaniu.

(1.1) A to rzekłszy, skonał.

składnia:

kolokacje:

(1.1) skonać na krzyżu / na szubienicy / na szafocie • skonać w bólach / w męczarniach / w konwulsjach • skonać w ramionach / na rękach

(1.2) komunizm skonał • powstanie skonało

(1.3) skonać ze śmiechu / wstydu / zmęczenia • skonać z gorąca / miłości / pragnienia / przemęczenia

synonimy:

(1.1) umrzeć; reg. śl. skrepnąć; przen. odejść; podn. rozstać się z życiem, przejść na tamten świat, wydać ostatnie tchnienie, wyzionąć ducha, oddać ducha, oddać Bogu ducha / oddać duszę Bogu, zasnąć na wieki, pożegnać się ze światem, o dziecku powiększyć grono aniołków; książk. przenieść się / odejść na łono Abrahama; pot. żart. pójść do Abrahama na piwo; pot. kopnąć w kalendarz, wykorkować, wykitować, przekręcić się, kojfnąć; posp. wyciągnąć nogi / wyciągnąć kopyta; wulg. odwalić kitę, wulg. i o zwierzętach zdechnąć

antonimy:

(1.1) urodzić się, narodzić się, przyjść na świat

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konanie n, skonanie n, skon mrz

czas. konać ndk.

przym. skonany

związki frazeologiczne:

niech skonam / niech ja skonam

etymologia:

pol. z- + konać

uwagi:

• W znaczeniu (1.1) używany głównie w odniesieniu do samego momentu śmierci, zwłaszcza gdy poprzedzona była ona cierpieniem.
• W znaczeniu (1.3) używany głównie w trybie przypuszczającym oraz innych konstrukcjach sugerujących potencjalność wydarzenia.

tłumaczenia:

(1.1-3) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: konać

źródła: