Kusz

Kusz (język polski)

wymowa:

IPA: [kuʃ], AS: [kuš]

homofon: kurz

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) rel. postać biblijna, wnuk Noego, najstarszy syn Chama; zob. też Kusz (postać biblijna) w Wikipedii

(1.2) rel. postać biblijna, Beniaminita wymieniony w tytule psalmu 7.

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki, nazwa własna

(2.1) hist. starożytna kraina na południu od II katarakty Nilu, podbita w XVI-XIV w. p.n.e. przez Egipt; zob. też Kusz w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Kusz	Kuszowie
dopełniacz	Kusza	Kuszów
celownik	Kuszowi	Kuszom
biernik	Kusza	Kuszów
narzędnik	Kuszem	Kuszami
miejscownik	Kuszu	Kuszach
wołacz	Kuszu	Kuszowie

(2.1) w rodzaju mrz

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Kusz
dopełniacz	Kuszu
celownik	Kuszowi
biernik	Kusz
narzędnik	Kuszem
miejscownik	Kuszu
wołacz	Kuszu

lub w rodzaju n nieodm.,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Kusz	Kusz
dopełniacz	Kusz	Kusz
celownik	Kusz	Kusz
biernik	Kusz	Kusz
narzędnik	Kusz	Kusz
miejscownik	Kusz	Kusz
wołacz	Kusz	Kusz

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kuszyta m, Kuszytka ż

przym. kuszycki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Cush; (1.2) Cush; (2.1) Kush, Kingdom of Kush
• esperanto: (2.1) Kuŝ
• fiński: (1.1) Kus; (2.1) Kush
• francuski: (1.1) Koush m; (2.1) Royaume de Koush
• hebrajski: (1.1) כוש m; (2.1) כוש
• kataloński: (1.1) Cuix m
• niderlandzki: (1.1) Kus
• niemiecki: (1.1) Kusch m; (2.1) Kusch, Reich von Kusch
• norweski (bokmål): (1.1) Kusj m; (2.1) Kusj, Kongedømmet Kusj
• nowogrecki: (1.1) Χους m
• portugalski: (1.1) Cush m; (2.1) Cuche
• rosyjski: (1.1) Хуш m; (2.1) Куш
• rumuński: (1.1) Cuș m
• staroegipski: (2.1)
• ukraiński: (1.1) Куш m
• węgierski: (1.1) Kús
• włoski: (1.1) Cush m; (2.1) Kush

źródła: