natręt

natręt (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈnatrɛ̃nt], AS: [natrẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek natrętny, nahalny, narzucający się, niemile widziany

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	natręt	natręci
dopełniacz	natręta	natrętów
celownik	natrętowi	natrętom
biernik	natręta	natrętów
narzędnik	natrętem	natrętami
miejscownik	natręcie	natrętach
wołacz	natręcie	natręci

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) importun

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. natrętny

przysł. natrętnie

rzecz. natręctwo n, natrętność ż

forma żeńska natrętka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pest, nuisance
• francuski: (1.1) importun, gêneur
• jidysz: (1.1) נודניק m (nudnik), כאָלערע ż (cholere)
• rosyjski: (1.1) нахал m

źródła: