czarownik
czarownik (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mężczyzna zajmujący się czarami
- (1.2) człowiek leczący przy pomocy czarów
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik czarownik czarownicy dopełniacz czarownika czarowników celownik czarownikowi czarownikom biernik czarownika czarowników narzędnik czarownikiem czarownikami miejscownik czarowniku czarownikach wołacz czarowniku czarownicy depr. M. i W. lm: (te) czarowniki
- przykłady:
- (1.2) Podobno dość niedawno linczowano na Haiti czarowników oskarżonych o rozprzestrzenianie cholery.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) czarnoksiężnik, czarodziej, mag
- (1.2) szaman
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) nekromanta
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. czar mrz, czarowanie n
- forma żeńska czarownica ż
- czas. czarować ndk., oczarować dk., wyczarować dk., zaczarować dk.
- przym. czarowny
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sorcerer; (1.2) witch-doctor
- białoruski: (1.1) чараўнік m, вядзьмар m; (1.2) чараўнік m, знахар m
- francuski: (1.1) sorcier m
- hiszpański: (1.1) brujo m, hechicero m
- kaszubski: (1.1) czarownik m, czarzëcél m, zadôwajk m; (1.2) czarownik m, czarzëcél m, zadôwajk m
- litewski: (1.1) burtininkas m
- niemiecki: (1.1) Zauberer m
- rosyjski: (1.1) чародей m (czarodej), колдун m (kołdun)
- źródła:
czarownik (język kaszubski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) czarownik
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. czarë lm, czarownica ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: