cielęcina

cielęcina (język polski)

cielęcina (1.2)

wymowa:

IPA: [ˌt͡ɕɛlɛ̃ɲˈt͡ɕĩna], AS: [ćelẽńćĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) spoż. mięso z młodej krowy (cielęcia)

(1.2) kulin. potrawa z cielęciny (1.1)

(1.3) pot. przen. o kimś gapowatym, nierozgarniętym, zwykle w młodym wieku

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	cielęcina
dopełniacz	cielęciny
celownik	cielęcinie
biernik	cielęcinę
narzędnik	cielęciną
miejscownik	cielęcinie
wołacz	cielęcino

przykłady:

(1.1) Opinię zdrowego mięsa miała wołowina i delikatniejsza cielęcina.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wołowina

hiponimy:

holonimy:

(1.1) cielę

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cielę n, cielętnik mrz, cielec mzw, Cielętnik mrz, Cielętniki nmos

zdrobn. cielęcinka ż

przym. cielęcy, cielny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. cielę + -ina

uwagi:

• por. wołowina
• zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) veal
• baskijski: (1.1) txahalki; (1.2) txahalki
• białoruski: (1.1) цяляціна ż; (1.2) цяляціна ż
• bułgarski: (1.1) телешко n
• czeski: (1.1) telecí n
• duński: (1.1) kalvekød n
• francuski: (1.1) viande ż de veau; (1.2) viande ż de veau
• hiszpański: (1.1) ternera ż (carne); (1.2) ternera ż (plato); (1.3) bobo, tontaina m
• kaszubski: (1.1) celëczëzna ż, celëczëna ż, celãczé miãso n, celëczé miãso n
• kataloński: (1.1) vedella ż
• łotewski: (1.1) teļa gaļa ż
• niderlandzki: (1.1) kalfsvlees n
• nowogrecki: (1.1) μοσχάρι n (κρέας); (1.2) μοσχάρι n (φαγητό); (1.3) μοσχάρι n, κουτός, βλάκας
• rosyjski: (1.1) телятина ż; (1.2) телятина ż
• słowacki: (1.1) teľacina
• szwedzki: (1.1) kalvkött n, kalv w
• turecki: (1.1) dana eti
• ukraiński: (1.1) телятина ż
• węgierski: (1.1) borjúhús
• wilamowski: (1.1) kołpfłaeś n, kołbfłaś n, kołpfłȧś n
• włoski: (1.1) carne di vitello ż, pot. vitello m

źródła: