kto z Bogiem, Bóg z nim

kto z Bogiem, Bóg z nim (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈktɔ ˈz‿bɔɟɛ̃m ˈbuɡ ˈzʲ‿ɲĩm], AS: [kto z‿boǵẽm bug zʹ‿ńĩm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• zmięk. międzywyr.• przyim. nie tw. syl.

​

znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) ten, kto pokłada ufność w Bogu, może liczyć na jego opiekę

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Bóg nie opuści, kto się nań spuści; kto Bogu służy, temu szczęście płuży; kto z Bogiem zacznie, uczyni bacznie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz inne przysłowia o Bogu, zaufaniu

tłumaczenia:

źródła:

 Hasło „Bóg” w: Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814.