kres

kres (język polski)

wymowa:

IPA: [krɛs], AS: [kres] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) granica pewnej przestrzeni

(1.2) koniec, schyłek czegoś

(1.3) zob. kresy

(1.4) mat. największe z górnych lub najmniejsze z dolnych ograniczeń danego zbioru; zob. też kresy dolny i górny w Wikipedii

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kres	kresy
dopełniacz	kresu	kresów
celownik	kresowi	kresom
biernik	kres	kresy
narzędnik	kresem	kresami
miejscownik	kresie	kresach
wołacz	kresie	kresy

przykłady:

(1.1) Po długim marszu dotarł do kresu lasu.

(1.2) Wszystko ma swój kres.

(1.2) Upadek Jerozolimy położył kres istnieniu państwa żydowskiego.

(1.3) Jest coś magicznego w kresach.

składnia:

kolokacje:

(1.2) kres możliwości / wytrzymałości

(1.4) kres dolny • kres górny

synonimy:

(1.1) granica, kraniec

(1.2) schyłek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.4) kres dolny, kres górny

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kresowiak mos, kresowiaczka ż, kresowość ż, Kres mrz, zakres m, kresy nmos

przym. kresowy

związki frazeologiczne:

być u kresu sił • położyć kres • stanąć u kresu

etymologia:

uwagi:

nie mylić z: gres

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) end, limit, edge; (1.2) end; (1.4) bound
• hebrajski: (1.2) קץ m (kec)
• jidysz: (1.1) שיעור m (szier); (1.2) אונטערגאַנג m (untergang)
• niemiecki: (1.1) Ende n, Rand m, Grenze ż; (1.2) Ende n
• nowogrecki: (1.1) όριο n
• osmański: (1.1) صوڭ / صڭ (son), اوج (uc); (1.2) صوڭ / صڭ (son), آخرت (âhiret)
• rosyjski: (1.1) конец m, край m
• ukraiński: (1.1) кінець m, край m
• włoski: (1.1) margine m, limite m; (1.2) limite m, fine ż, termine m

źródła:

kres (język słoweński)

kres (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ognisko

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: