wrotycz

wrotycz (język polski)

wrotycz (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈvrɔtɨt͡ʃ], AS: [vrotyč] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Tanacetum L., roślina z rodziny astrowatych o dużych, pierzastych liściach i kwiatach zebranych w koszyczki; zob. też wrotycz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wrotycz	wrotycze
dopełniacz	wrotycza / wrotyczu	wrotyczy
celownik	wrotyczowi	wrotyczom
biernik	wrotycz	wrotycze
narzędnik	wrotyczem	wrotyczami
miejscownik	wrotyczu	wrotyczach
wołacz	wrotyczu	wrotycze

przykłady:

(1.1) Wrotycz pospolity zyskał reputację jako środek odstraszający owady, szczególnie muchy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wrotycz pospolity • wrotycz alpejski • wrotycz baldachogroniasty • wrotycz maruna • wrotycz wielkolistny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) roślina

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tansy
• białoruski: (1.1) піжма ż
• interlingua: (1.1) balsamita
• kazachski: (1.1) түймешетен
• łaciński: (1.1) tanacetum
• niemiecki: (1.1) Rainfarn m, Wurmkraut n
• rosyjski: (1.1) пижма ż
• słowacki: (1.1) vratič m
• ukraiński: (1.1) пижмо n
• wilamowski: (1.1) rāfer m, raofer m

źródła: