Enda Kenny
| Data i miejsce urodzenia |
24 kwietnia 1951 |
|---|---|
| Taoiseach | |
| Okres |
od 9 marca 2011 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Lider Fine Gael | |
| Okres |
od 5 czerwca 2002 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Enda Kenny, irl. Éanna Ó Cionaoith (ur. 24 kwietnia 1951[1] w Castlebar w hrabstwie Mayo) – irlandzki polityk i nauczyciel, długoletni Teachta Dála, w latach 2002–2017 lider Fine Gael, od 2011 do 2017 premier Irlandii (taoiseach).
Życiorys
Kształcił się w St Patrick’s College w Dublinie oraz na University College Galway[2]. Przez cztery lata pracował jako nauczyciel w szkole podstawowej[2][3].
Zaangażował się w działalność polityczną w ramach centroprawicowej partii Fine Gael. W 1975 wystartował w wyborach uzupełniających do Dáil Éireann rozpisanych po śmierci jego ojca Henry’ego Kenny’ego[2]. Uzyskał wówczas mandat poselski z okręgu Mayo West. Skutecznie ubiegał się o reelekcję w kolejnych wyborach parlamentarnych w 1977, 1981, lutym 1982, listopadzie 1982, 1987, 1989, 1992, 1997, 2002, 2007, 2011 i 2016[4][1].
Od lutego 1985 do marca 1987 zajmował stanowisko ministra stanu w departamencie edukacji oraz departamencie pracy. W latach 1992–1992 pełnił funkcję whipa Fine Gael. Od 15 grudnia 1994 do 26 czerwca 1997 był ministrem turystyki i handlu w rządzie Johna Brutona[1]. W 1996, podczas irlandzkiego przewodnictwa w Unii Europejskiej, kierował unijną Radą Ministrów Handlu. W 2001 ubiegał się o przywództwo w Fine Gael, jednak przegrał z Michaelem Noonanem. Ten ostatni podał się jednak do dymisji w 2002 po przegranej FG w wyborach parlamentarnych (wiążącej się z utratą 23 miejsc w Dáil Éireann)[2]. 5 czerwca 2002 Enda Kenny został jego następcą, liderem partii i liderem opozycji w parlamencie[1]. W wyborach parlamentarnych w 2007 Fine Gael pod jego przywództwem zdobyła 51 mandatów (wzrost o 20 miejsc), pozostając jednakże nadal w opozycji[5].
W wyborach parlamentarnych w 2011 Fine Gael odniosła zwycięstwo, zdobywając 76 mandatów[6]. Nie uzyskawszy większości miejsc w 166-osobowym parlamencie zawiązała koalicję rządową z Partią Pracy, która uzyskała 37 mandatów[7]. 9 marca 2011 Enda Kenny objął urząd premiera Irlandii[8].
W wyborach parlamentarnych w 2016 kierowane przez niego ugrupowanie ponownie wywalczyło najwięcej mandatów, jednak ich liczba zmniejszyła się do 50. 10 marca 2016 złożył wobec prezydenta Michaela D. Higginsa dymisję, pozostając na dotychczasowym urzędzie[9]. Od końca lutego do końca kwietnia 2016 toczyły się negocjacje nad uzyskaniem większości w parlamencie, pierwsze głosowania w Dáil Éireann nie doprowadziły do reelekcji Endy Kenny’ego. 29 kwietnia 2016 doszło do porozumienia, w ramach którego Fianna Fáil zadeklarowała wsparcie dla mniejszościowego gabinetu Fine Gael[10].
6 maja 2016 za jego wyborem na urząd premiera zagłosowało 50 posłów FG i 9 niezależnych (m.in. z ugrupowania Independent Alliance), przeciw było 49 deputowanych, zaś pozostali (w tym posłowie Fianna Fáil) nie wzięli udziału w głosowaniu, umożliwiając liderowi Fine Gael ponowny wybór na urząd premiera[11]. W swoim drugim gabinecie przejął również kierownictwo resortu obrony[12].
17 maja 2017 zrezygnował w przywództwa w Fine Gael z początkiem następnego dnia[13]. 13 czerwca 2017 złożył rezygnację ze stanowiska taoiseacha[14]. Następnego dnia nowym premierem został Leo Varadkar.
Życie prywatne
Enda Kenny jest żonaty z Fionnualą O’Kelly, pracującą w przeszłości w służbach prasowych Fianna Fáil[15]. Mają troje dzieci.
Przypisy
- ↑ a b c d Mr. Enda Kenny. oireachtas.ie. [dostęp 2016-05-06]. (ang.).
- ↑ a b c d Who is Enda Kenny?. rte.ie, 2 marca 2011. [dostęp 2016-05-06]. (ang.).
- ↑ Revealed: the senior ministers in teacher pensions outrage. independent.ie, 22 grudnia 2011. [dostęp 2016-05-06]. (ang.).
- ↑ Profil na stronie electionsireland.org. [dostęp 2016-05-06]. (ang.).
- ↑ General Election: 24 May 2007: Summary of Results. electionsireland.org. [dostęp 2016-05-06]. (ang.).
- ↑ General Election of Friday 25 February 2011. electionsireland.org. [dostęp 2016-05-06]. (ang.).
- ↑ Counting ends in Irish election. bbc.com, 2 marca 2011. [dostęp 2016-05-06]. (ang.).
- ↑ Irish Republic swears in Enda Kenny as new leader. bbc.com, 9 marca 2011. [dostęp 2011-03-09]. (ang.).
- ↑ Hugh O’Connell: No Taoiseach, no government: Enda resigns but will stay as a caretaker. thejournal.ie, 10 marca 2016. [dostęp 2016-03-10]. (ang.).
- ↑ Fine Gael and Fianna Fáil finally reach minority government deal. independent.ie, 29 kwietnia 2016. [dostęp 2016-05-06]. (ang.).
- ↑ Enda Kenny elected as Taoiseach for second time. irishtimes.com, 6 maja 2016. [dostęp 2016-05-06]. (ang.).
- ↑ Nominations for Cabinet of 32nd Dáil announced. merrionstreet.ie, 6 maja 2016. [dostęp 2016-05-12]. (ang.).
- ↑ Enda Kenny announces resignation as Fine Gael leader. irishtimes.com, 17 maja 2017. [dostęp 2017-05-15]. (ang.).
- ↑ Enda Kenny formally resigns as Ireland prime minister. ft.com, 13 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-14]. (ang.).
- ↑ Keeper Of Castlebar. irishtimes.com, 8 sierpnia 2009. [dostęp 2016-05-06]. (ang.).
| Prezydenci Dáil Éireann |
|
|---|---|
| Prezydent Republiki Irlandzkiej |
|
| Przewodniczący Rządu Tymczasowego |
|
| Prezydenci Rady Wykonawczej |
|
| Taoisigh |
|
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|