Erhard Milch: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Tokyotown8 (dyskusja | edycje) Znaczniki: Anulowanie edycji Wycofane |
Tokyotown8 (dyskusja | edycje) m Zabezpieczył „Erhard Milch”: wojna edycyjna ([edytowanie=Dozwolone tylko dla administratorów] (wygasa 21:40, 3 lut 2022 (UTC)) [przenoszenie=Dozwolone tylko dla administratorów] (wygasa 21:40, 3 lut 2022 (UTC))) |
(Brak różnic)
| |
Wersja z 22:40, 31 sty 2022
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1910-1922, |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Jagdgruppe 6, Luftflotte 5 |
| Stanowiska |
dowódca Luftflotte 5 |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
przemysł samochodowy |
| Odznaczenia | |
Erhard Milch (ur. 30 marca 1892 w Wilhelmshaven, zm. 25 stycznia 1972 w Wuppertalu) – niemiecki lotnik wojskowy i cywilny, feldmarszałek. Członek NSDAP od marca 1933[a], zbrodniarz wojenny.
Życiorys
Jego matką była Niemka, ojcem zaś – aptekarz ze zasymilowanej rodziny żydowskiej[1][2]. Po wstąpieniu do niemieckiej armii w 1910, został szybko oficerem artylerii[3]. Na początku I wojny światowej służył w 6. pułku artylerii pieszej na froncie zachodnim, lecz wkrótce zgłosił się do przeniesienia do lotnictwa. Odbył w 1915 szkolenie obserwatora lotniczego i służył początkowo w tym charakterze. Od jesieni 1916 był adiutantem komendanta szkoły lotniczej w Alt-Autz w Kurlandii. Awansowany do stopnia kapitana, od października 1918 roku dowodził przez krótki okres 6. Dywizjonem Myśliwskim (Jagdgruppe 6)[4]. Za zasługi bojowe został odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy, a następnie I klasy. Po zakończeniu wojny, służył w ochotniczym dywizjonie 412, strzegąc granicy wschodniej Niemiec w składzie Grenzschutz Ost, następnie od stycznia 1920 dowodził policyjną eskadrą lotniczą w Królewcu. Kiedy zabroniono lotnictwa policyjnego w Niemczech po Traktacie Wersalskim, w 1921 roku zrezygnował ze służby i rozpoczął pracę w lotnictwie komunikacyjnym[5].
Milch utworzył małe przedsiębiorstwo lotnicze Lloyd Ostflug w W.M. Gdańsku, należące do związku Lloyd Luftdienst, zajmujące się przewozami do państw bałtyckich. W 1923 został dyrektorem linii lotniczej Danziger Luftpost – następcy Lloyd Ostflug. Po przejęciu tej firmy przez Deutsche Aero Lloyd, Milch przeniósł się do konkurencyjnej linii lotniczej Junkers Luftverkehr, której został dyrektorem. Po jej połączeniu z Deutsche Aero Lloyd w 1926, został pierwszym dyrektorem nowo powstałych linii Lufthansa (Deutsche Luft Hansa)[6]. W latach 30. nabył majątek ziemski, o powierzchni 300 hektarów, położony we wsi Suchy Dwór, 5 km na południe od Wrocławia.
Współpracował z Göringiem przy tworzeniu Luftwaffe. W 1933 roku został zastępcą Göringa w randze sekretarza stanu w Ministerstwie Lotnictwa Rzeszy (RLM), odpowiedzialnym za produkcje zbrojeniową[7]. W tym czasie rodzina Milcha była poddana śledztwu Gestapo w związku z pogłoskami, iż jego ojciec jest Żydem. Göring rozwiązał problem, zmuszając matkę Milcha do podpisania oświadczenia, iż jej mąż nie jest biologicznym ojcem Erharda. Przy okazji miał się wyrazić: „O tym, kto w Luftwaffe jest Żydem, decyduję ja”. 30 stycznia 1937 został odznaczony przez Adolfa Hitlera złotą odznaką partyjną NSDAP[8]
1 listopada 1938 mianowany został generałem pułkownikiem. Od 24 października 1938 do 7 stycznia 1945 pełnił funkcję generalnego inspektora Luftwaffe. Od 12 kwietnia do 10 maja 1940 roku dowodził 5 Flotą Powietrzną w Norwegii. Po zakończonej sukcesem operacji desantowej w Norwegii, odznaczony został Krzyżem Rycerskim[9]. 19 lipca 1940 roku został awansowany do stopnia feldmarszałka[10]
W następnym roku, po śmierci generała Ernsta Udeta, został generalnym zbrojmistrzem lotniczym (Generalluftzeugmeister), odpowiadającym za rozwój techniczny lotnictwa i produkcję lotniczą w Niemczech. Na tym stanowisku zapewnił wysoki poziom produkcji mimo poprzednich błędnych decyzji podejmowanych przez Udeta. W listopadzie Ernst Udet popełnił samobójstwo, zamiast pozostać głównym kozłem ofiarnym wszystkich niepowodzeń i problemów Luftwaffe[11]
Wspólnie z Goebbelsem i Himmlerem starał się w 1944 o odwołanie Göringa za mizerne rezultaty działań Luftwaffe na froncie wschodnim. Zamiar ten nie powiódł się i Milch został zmuszony w sierpniu 1944 roku do rezygnacji ze stanowiska, po czym został zastępcą Alberta Speera[12].
Pod koniec wojny Erhard Milch dostał się do niewoli brytyjskiej, został aresztowany 4 maja 1945 podczas pobytu w jednym z dworów w Neustadt nad Morzem Bałtyckim. Kiedy przesłuchujący go oficerowie brytyjscy wspomnieli o okrucieństwach i zbrodniach popełnionych na więźniach w obozach koncentracyjnych w Buchenwaldzie i Bergen-Belsen, Milch cynicznie odrzekł: „Czy panowie nie rozumieją, że to wszystko byli podludzie, a nie tacy ludzie jak panowie i ja”[13]. W reakcji na te słowa jeden z oficerów brytyjskich wyrwał Milchowi z dłoni buławę marszałkowską i kilkoma ciosami rozbił mu ją na głowie, dotkliwie raniąc – Milcha przewieziono do szpitala wojskowego[14]. Władze brytyjskie trzy lata później wpłynęły na Royal Air Force, aby przeprosiła Milcha za ten epizod, uzasadniając to naruszeniem przepisów dyscyplinarnych przez przesłuchujących go oficerów.
Osądzono go podczas jednego z procesów norymberskich, tzw. procesie Milcha. 17 kwietnia 1949 skazano go na karę dożywotniego więzienia za deportację cudzoziemskich robotników[13] i zbrodnie przeciwko ludzkości[13]. Uchylono natomiast zarzut deportacji i torturowania węgierskich Żydów, ponieważ ich deportacja nastąpiła już po dymisji Milcha ze stanowiska sekretarza stanu i Generalnego Zbrojmistrza Luftwaffe[13]. Tak wysoki wyrok spowodowany był również postawą Milcha, który nie zgodził się być świadkiem oskarżenia[15].
Z więzienia został zwolniony w 1954 roku[16]. Zmarł 25 stycznia 1972 roku w Wuppertalu[17].
Odznaczenia (lista niepełna)
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego – 4 maja 1940
- Saski Ernestyński Order Domowy (Krzyż Wielki z Mieczami) – 15 sierpnia 1935
- Krzyż Żelazny (1914) I Klasy z okuciem ponownego nadania (1939):
- pierwsze nadanie – 19 października 1915
- okucie ponownego nadania (Wiederholungsspange) – 1939
- Krzyż Żelazny (1914) II Klasy z okuciem ponownego nadania (1939):
- pierwsze nadanie – 4 października 1914
- okucie ponownego nadania (Wiederholungsspange) – 1939
- Krzyż Honorowy za Wojnę 1914/1918 (dla Frontowców) – 15 grudnia 1934
- Medal Pamiątkowy 13 marca 1938
- Medal Pamiątkowy 1 października 1938 z okuciem Zamku Praskiego
- Medal Pamiątkowy za Powrót Kłajpedy
- Złota Odznaka pilota-obserwatora z Brylantami
- Order Zasługi Cywilnej II Klasy – Bułgaria, 31 maja 1933
- Order Zasługi Chile II Klasy – Chile, 3 marca 1937
- Order Białej Róży II Klasy – Finlandia, 6 czerwca 1935
- Order Feniksa I Klasy – Grecja, maj 1934
- Order Świętego Skarbu I Klasy – Japonia, grudzień 1937
- Order Korony Jugosłowiańskiej I Klasy – Jugosławia, styczeń 1938
- Order św. Sawy I Klasy – Jugosławia, 30 czerwca 1935
- Order Korony Włoch II Klasy – Włochy, wrzesień 1937
- Order Domowy pw. świętych Maurycego i Łazarza II Klasy – Włochy, kwiecień 1933
Uwagi
- ↑ Z wystawioną wsteczną datą członkostwa od 1 kwietnia 1929.
Przypisy
- ↑ Deutsche Biographie – Milch, Erhard [online], www.deutsche-biographie.de [dostęp 2017-11-23].
- ↑ Rigg, Bryan Mark (2004). Hitler’s Jewish Soldiers: The Untold Story of Nazi Racial Laws and Men of Jewish Descent in the German Military. Osijek: University Press of Kansas. ISBN 978-070-061-358-8.
- ↑ Irving 2011 ↓, s. 17.
- ↑ Irving 2011 ↓, s. 21.
- ↑ Irving 2011 ↓, s. 25–26.
- ↑ Irving 2011 ↓, s. 30.
- ↑ Irving 2011 ↓, s. 43.
- ↑ Die Wehrmacht nach 1933: »Träger des Reiches« oder »Schwert des Führers«?, [w:] Jürgen Förster, Die Wehrmacht im NS-Staat: Eine strukturgeschichtliche Analyse, Monachium: R. Oldenbourg Verlag, 2009, s. 25, ISBN 978-3-486-59171-2, OCLC 552033858 (niem.).
- ↑ Irving 2011 ↓, s. 107.
- ↑ The Luftwaffe versus the Royal Air Force, [w:] Christer Bergström, Battle of Britain: An Epic Conflict Revisited, Oxford, Havertown, Eskilstuna: Casemate, Vaktel Forlag, 2015, s. 54, ISBN 978-1-61200-347-4, OCLC 910090629 (ang.).
- ↑ Aces all, [w:] Chaz Bowyer, Air War Over Europe: 1939-1945, Barnsley: Pen & Sword Books, 2003, s. 122, ISBN 0-85052-937-9, OCLC 237816934 (ang.).
- ↑ Irving 2011 ↓, s. 311.
- ↑ a b c d Ueberschär 2004 ↓, s. 216–217.
- ↑ Irving 2011 ↓, s. 321–322.
- ↑ Irving 2011 ↓, s. 327.
- ↑ Prosecution of Nazi War Criminals at Nuremberg, [w:] Michael Bazyler, Holocaust, Genocide, and the Law: A Quest for Justice in a Post-Holocaust World, Nowy Jork: Oxford University Press, 2016, s. 93, ISBN 978-0-19-539569-3, LCCN 2016011937, OCLC 0190664037 (ang.).
- ↑ The Lords of the Air, [w:] Samuel W. Mitcham, Hitler’s Commanders: Officers of the Wehrmacht, the Luftwaffe, the Kriegsmarine, and the Waffen-SS, Lanham: Rowman & Littlefield, 2012, s. 192, ISBN 978-1-4422-1153-7, LCCN 2012020641, OCLC 801356973 (ang.).
Bibliografia
- David Irving: Wojna Milcha: Świetność i zmierzch Luftvaffe. Kraków: Wydawnictwo Arkadiusz Wingert, 2011. ISBN 978-83-60682-34-0.
- Gerd R. Ueberschär: Wojskowe elity III Rzeszy. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2004. ISBN 83-1109-8808-7.
Linki zewnętrzne
- Erhard Milch (sylwetka).. das-ritterkreuz.de. [dostęp 7 listopada 2010]. (niem.).
- Feldmarszałkowie III Rzeszy
- Lotnicy I wojny światowej
- Ludzie związani z Wuppertalem
- Niemieccy piloci
- Odznaczeni Krzyżem Rycerskim
- Odznaczeni Orderem Białej Róży Finlandii
- Odznaczeni Orderem Feniksa
- Odznaczeni Orderem Świętego Skarbu
- Odznaczeni Orderem Zasługi Wojskowej (Bułgaria)
- Odznaczeni Orderem Korony Jugosłowiańskiej
- Odznaczeni Orderem Korony Włoch
- Odznaczeni Orderem św. Sawy
- Odznaczeni Orderem Świętych Maurycego i Łazarza
- Odznaczeni Orderem Zasługi Cywilnej
- Urodzeni w 1892
- Zmarli w 1972
- Uczestnicy I wojny światowej (Cesarstwo Niemieckie)
- Uczestnicy kampanii norweskiej 1940
- Odznaczeni Orderem Zasługi (Chile)
- Odznaczeni Krzyżem Honorowym (III Rzesza)
- Ludzie urodzeni w Wilhelmshaven