Joga śmiechu
Joga śmiechu (Hasyayoga) – praktyka polegająca na wywoływaniu śmiechu przez specjalne ćwiczenia, proste techniki oddechowe jogi i relaksację. Na zajęciach jogi śmiechu ćwiczenia odbywają się w grupach, gdzie wywołaniu śmiechu sprzyja utrzymanie kontaktu wzrokowego, ruch i klimat dziecięcej zabawy. Wywołany śmiech może zamienić się spontaniczny i zaraźliwy, ale nawet jeśli tak się nie stanie joga śmiechu opiera się na przekonaniu, że śmiech wywoływany zapewnia te same fizjologiczne i psychologiczne korzyści jak śmiech spontaniczny.
W 1995 roku w Indiach lekarz dr Madan Kataria zapoczątkował jogę śmiechu jako otwartą poranną praktykę w parkach, głównie dla osób starszych. Joga śmiechu stała się popularna[potrzebny przypis] i opisana w książce 2002 książkę Laugh For No Reason (Śmiech bez powodu)[1].
Metoda
Praktyka odbywa się bez żadnych zabawnych powodów do śmiechu[2].
Joga śmiechu może zacząć się od delikatnej rozgrzewki, która zawiera rozciąganie, śpiewanie, klaskanie, kontakt wzrokowy i ruch ciała, aby zlikwidować zahamowania i zachęcić do zabawy. Ćwiczenia oddechowe są używane do przygotowania płuc do śmiechu, po których następuje seria ćwiczeń śmiechu, które łączą w sobie grę aktorską i techniki wizualizacji z zabawą. Ćwiczenia śmiechu przeplatają się z ćwiczeniami oddechowymi[3]. Dwadzieścia minut śmiechu zapewnia pełnię fizjologiczne korzyści.
Organizacja Laughter Yoga USA zapewnia możliwość udziału w telefonicznej konferencji dla uczestników, którzy nie będą mogli być obecni na warsztatach[4].
Naukowa zasadność
Kilka niewielkich badań naukowych wykazało, że Laughter Yoga może przynieść pewne korzyści medyczne, w tym korzyści dla zdrowia układu krążenia i nastroju[5]. Wykazano, że dobre samopoczucie u pacjentów z depresją jest tak dobre, jak terapia ruchowa[6]. Badanie przeprowadzone przez Uniwersytet Oksfordzki wykazało, że progi bólowe stają się „znacznie wyższe” po śmiechu, w porównaniu do stanu kontrolnego i postrzegają to jako wynik samego śmiechu, a nie nastroju podmiotu. Badanie sugerowało, że śmiech wywołał „efekt opiatowy za pośrednictwem endorfin”, który mógłby „odgrywać kluczową rolę w więziach społecznych”[7].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Madan Kataria, Laugh For No Reason, wyd. 2, Mumbai: Madhuri International, 2002, ISBN 978-81-87529-01-9.
- ↑ Mary Wilson, Finding focus, relaxation and improved health through Laughter Yoga, ABC News 10, 23 czerwca 2016 [dostęp 2016-06-27].
- ↑ Debra Bokur, What’s So Funny?, Yoga Journal [dostęp 2013-08-02].
- ↑ Laughter Yoga on the phone [online], Laughter Yoga U.S.A. [dostęp 2017-07-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-22] (ang.).
- ↑ R Dolgoff-Kaspar i inni, Effect of laughter yoga on mood and heart rate variability in patients awaiting organ transplantation: a pilot study, „Altern Ther Health Med”, 18, 2013, s. 61–6, PMID: 22894892.
- ↑ M Shahidi i inni, Laughter yoga versus group exercise program in elderly depressed women: a randomized controlled trial, „Int J Geriatr Psychiatry”, 26, s. 322–7, DOI: 10.1002/gps.2545, PMID: 20848578.
- ↑ R.I.M. Dunbar i inni, Social laughter is correlated with an elevated pain threshold, „Proceedings of the Royal Society of London B: Biological Sciences”, 2011, DOI: 10.1098/rspb.2011.1373 (ang.).
Linki zewnętrzne
- Laughter Yoga University [online] (ang.).