Strawberry Hotel
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Underworld | ||||
| Wydany |
25 pazdziernika 2024 | |||
|---|---|---|---|---|
| Gatunek | ||||
| Długość |
68:24 | |||
| Wydawnictwo |
Smith Hyde Productions | |||
| Producent |
Esme Bronwen-Smith, Rick Smith | |||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
| Single z albumu Strawberry Hotel | ||||
Strawberry Hotel – jedenasty album studyjny Underworld, wydany 25 pazdziernika 2024 roku jako CD, płyta winylowa i digital download.
Album doszedł do 1. miejsca na UK Dance Albums.
Album
[edytuj | edytuj kod]Historia
[edytuj | edytuj kod]W 2018 roku Underworld zapoczątkował trwający rok eksperyment muzyczny Drift, w ramach którego obiecał wydawać w każdy czwartek nowe nagranie. Projekt, w realizacji którego uczestniczyli gościnnie tacy artyści, jak: jak Ø i The Necks, został zakończony z sukcesem pod koniec października 2019 roku. Jako podsumowanie całego przedsięwzięcia wydany został album Drift Series 1. Późniejszą działalność zespołu przyhamowała nieco pandemia COVID-19[4].
W latach 2023–2024 zespół grał na dużych festiwalach i wydawał single: „And The Colour Read”, „Denver Luna”, „Fen Violet” (we współpracy z Kettamą). 6 września 2024 roku zapowiedział wydanie 25 października swojego nowego albumu, zatytułowanego Strawberry Hotel[5].
Karl Hyde i Rick Smith powiedzieli o albumie: „Tutaj lśniące, rozciągliwe techno tworzy czyste, proste linie, podczas gdy szorstkie gitary akustyczne ścierają krawędzie, tworząc upiorny dźwięk. Poezja jest wyrywana z głowy, usuwana z tego, co podsłuchane; słowa pożyczone z eteru są obracane w zawrotne nowe kształty, czasem pojawiające się ponownie w nowych ustawieniach, przekręcane z tyłu do przodu, z boku na bok” dając na zakończenie radę: „nie odtwarzajcie losowo”[6].
Wydania
[edytuj | edytuj kod]Album ukazał się w Wielkiej Brytanii 25 października 2024 roku nakładem własnej wytwórni zespołu, Smith Hyde Productions jako CD[7] oraz podwójna płyta winylowa[8], natomiast na całym świecie jako digital download[9]. Tego samego dnia został udostępniony na platformach streamingowych, między innymi Spotify[10] i Apple Music[11].
Lista utworów
[edytuj | edytuj kod]
CD[edytuj | edytuj kod]
|
LP[edytuj | edytuj kod]Lista według Discogs[8]:
|
Personel
[edytuj | edytuj kod]- wykonanie – Underworld
- autorzy – Rick Smith i Karl Hyde
- produkcja – Rick Smith i Esme Bronwen-Smith
- „Iron Bones” – autorstwo, dodatkowy wokal – Nina Nastasia
- autorstwo, wykonanie utworu „Ottavia” – Esme Bronwen-Smith
- tłumaczenie utworu „Ottavia” (z Koronacji Poppei Claudia Monteverdiego)
- mastering – Miles Showell
Odbiór
[edytuj | edytuj kod]Opinie krytyków
[edytuj | edytuj kod]| Oceny łączne | |
|---|---|
| Publikacja | Ocena |
| Album of the Year | 79/100[12] |
| AnyDecentMusic? | 7.4/10[13] |
| Metacritic | 83/100[14] |
| Recenzje | |
| Publikacja | Ocena |
| AllMusic | |
| The Arts Desk | |
| Beats Per Minute | 73%[17] |
| laut.de | |
| musicOMH | |
| The Observer | |
| Record Collector | |
| Still Listening | 67 %[22] |
| Sputnikmusic | 3.7/5[23] |
| Uncut | 9/10[24] |
Album otrzymał średnią ocenę 79 na 100 na podstawie 10 recenzji krytycznych w zestawieniu Album of the Year[12], 7.4 na 10 na podstawie 6 recenzji w zestawieniu AnyDecentMusic?[13] oraz 83 na 100 na podstawie 9 recenzji w podsumowaniu Metacritic[14].
Zdaniem Paula Simpsona z AllMusic Underworld na Strawberry Hotel nawiązuje do do sekwencji typu „przypływ-odpływ”, znanej z poprzednich albumów, a polegającej na „równoważeniu introspektywnych poematów tonalnych z progresywnymi burzami klubowymi”. Jako przykład daje „Denver Luna”, nawiązujący do poprzednich przebojów zespołu, takich jak „Dark & Long” i „Born Slippy (NUXX)”, instrumentalny „Techno Shinkansen” czy „And The Color Red” z „kruchymi bitami, migoczącymi sekwencerami i zapętlonymi, zniekształconymi frazami wokalnymi”. Autor zwraca uwagę na występy Esme Bronwen-Smith, śpiewaczki operowej, córki Ricka Smitha, wygłaszającej monolog w „Ottavii” oraz Niny Nastasii w „Iron Bones”. Z kolei „delikatne akustyczne zakończenie „Stick Man Test” sprawia, że cała podróż kończy się bardziej jak ścieżka dźwiękowa niż standardowy album.”[15].
„Rick Smith i Karl Hyde prezentują satysfakcjonujące przypływy i odpływy w różnych stylach muzycznych, z euforycznymi zmianami akordów i dużymi behemotami techno, obecnymi i poprawnymi” – twierdzi Ben Hogwood z musicOMH – „Warto więc posłuchać rady zespołu i docenić opowiadanie historii Strawberry Hotel bez losowego odtwarzania. Jest to również prawie pięciogwiazdkowe doświadczenie, [a] jego wyposażenie i umeblowanie robią ogromne wrażenie - wraz z przekonaniem, że Underworld są tak dobrzy i tak witalni jak zawsze.”[19].
Do porady zespołu zalecającego unikanie losowego odtwarzania nawiązuje również Mark Kidel z The Arts Desk podkreślając, że nowy album Underworld „po raz kolejny zawiera muzykę, która zawsze będzie lepsza na żywo, pośród podskakującego tłumu, rozochoconego uśmiechami radości, niż na najlepszym zestawie stereo w domu lub w najnowocześniejszych słuchawkach bezprzewodowych[16].
Według Wyndhama Wallace’a z miesięcznika Uncut „zjawiskowy i kinowy 11. album Underworld proponuje wiele ścieżek do transcendencji”[24].
Kitty Empire z tygodnika The Observer zauważa, że na „11. albumie gigantów techno można znaleźć zarówno pokawałkowane wypełniacze parkietów, jak i delikatne eksperymenty. Album „wymyka się łatwym definicjom, przechodząc od bangerów nawiązujących do „Born Slippy” przez Ottavię w wykonaniu Esme Bronwen-Smith do prostego, zamykającego album utworu gitarowego”[20].
Utwory albumu – w opinii Davida Stubbsa z miesięcznika Record Collector – zawierają charakterystyczne elementy brzmienia Underworld, stworzonego wcześniej. Zarazem jednak „podziemny świat Underworld to posiadłość o wielu komnatach” – konstatuje autor[21].
Raul Stanciu z magazynu Sputnikmusic ocenia, iż „ogólnie rzecz biorąc, Strawberry Hotel udaje się stworzyć bardzo dynamiczne doświadczenie, zwłaszcza poprzez wprowadzenie krótszych utworów. Dopiero w drugiej połowie album zaczyna meandrować, czego można było uniknąć, gdyby kilka intensywnych numerów zostało wprowadzonych w odpowiednich momentach. Niemniej jednak, album jest kolejną udaną pozycją w katalogu Underworld, która tym razem wydaje się być coraz lepsza[23].
Zdaniem Johna Wohlmachera z Beats Per Minute Strawberry Hotel, „choć nie jest tak spójny koncepcyjnie jak Barbara Barbara, We Face a Shining Future”, to „wykorzystuje znajomą fakturę Underworld do niemal duchowego, powtórnego zbadania ich zainteresowań elektroniką”[17].
„Dwóm Brytyjczykom z pewnością nie brakuje chęci, by wznieść się na ich jedenastym albumie Strawberry Hotel. W ciągu 68 minut rzucają jeden pomysł za drugim – techno jako zwykły opis to za mało dla tej muzyki” – uważa Stefan Mertlik z laut.de[18].
Listy tygodniowe
[edytuj | edytuj kod]| Kraj | Lista | Pozycja |
|---|---|---|
| Belgia | Ultratop (Flandria) | 142[25] |
| Holandia | Dutch Album Top 100 | 63[26] |
| Japonia | Oricon Digital Albums Chart | 25[27] |
| Japonia | Billboard Japan Hot Albums | 46[28] |
| Szkocja | Scottish Albums Chart | 16[29] |
| Szwajcaria | Schweizer Hitparade | 73[30] |
| Wielka Brytania | UK Albums Chart | 43[31] |
| Wielka Brytania | UK Dance Albums Chart | 1[32] |
| Wielka Brytania | UK Albums Downloads Chart | 10[33] |
| Wielka Brytania | UK Vinyl Albums Chart | 12[34] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ and the colour red – Single, Underworld. Apple Music. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ Underworld: Underworld – denver luna (Official Visualiser). YouTube. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ Underworld: Underworld – Black Poppies (Official Visualiser). YouTube. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ Jeremy Allen: Underworld, Strawberry Hotel. The Quietus. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ Tom Breihan: Underworld Announce New Album Strawberry Hotel: Hear “Black Poppies”. Stereogum. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ Bill Pearis: Underworld prep new album 'Strawberry Hotel' (listen to "Black Poppies"). BrooklynVegan. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ a b Underworld – Strawberry Hotel. Discogs. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ a b Underworld – Strawberry Hotel. Discogs. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ Underworld – Strawberry Hotel. Discogs. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ Strawberry Hotel. Spotify. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ Strawberry Hotel, Underworld. Apple Music. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ a b Album of the Year: Underworld – Strawberry Hotel. Album of the Year. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ a b AnyDecentMusic?: Underworld: Strawberry Hotel. AnyDecentMusic?. [dostęp 2024-11-22]. (ang.).
- ↑ a b Metacritic: Strawberry Hotel by Underworld. Metacritic. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ a b Paul Simpson: Strawberry Hotel – Underworld. AllMusic. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ a b Mark Kidel: Album: The Cure – Songs of a Lost World. The Arts Desk. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ a b John Wohlmacher: Album Review: Underworld – Strawberry Hotel. Beats Per Minute. [dostęp 2024-11-22]. (ang.).
- ↑ a b Stefan Mertlik: Underworld – Strawberry Hotel. laut.de. [dostęp 2024-11-19]. (niem.).
- ↑ a b Ben Hogwood: Underworld – Strawberry Hotel. musicOMH. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ a b Kitty Empire: Underworld: Strawberry Hotel review – sweet bangers and sad laments. The Guardian. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ a b David Stubbs. Underworld: Strawberry Hotel. „Record Collector”. December 2024 Issue 564, s. 109, December 2024. London: Diamond Publishing Ltd.. ISSN 0261-250X. (ang.).
- ↑ George Shelley: Underworld – Strawberry Hotel Review. stilllisteningmagazine.com. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ a b Raul Stanciu: Underworld: Strawberry Hotel. Sputnikmusic. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ a b Wyndham Wallace. Underworld, Strawberry Hotel. „Uncut”. December 2024 Issue 332, s. 34, December 2024. London: IPC Media. ISSN 1368-0722. (ang.).
- ↑ ULTRATOP & Hung Medien / hitparade.ch: Underworld – Strawberry Hotel. ultratop.be. [dostęp 2024-11-19]. (niderl.).
- ↑ DutchCharts: Underworld – Strawberry Hotel. dutchcharts.nl. [dostęp 2024-11-19]. (niderl.).
- ↑ Oricon: 週間 デジタルアルバムランキング. oricon-co-jp. [dostęp 2024-11-19]. (jap.).
- ↑ Billboard Japan: Hot Albums. billboard-japan.com. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ Official Charts Company: Official Scottish Albums Chart: 1 November 2024 – 7 November 2024. officialcharts.com. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ Hung Medien: nderworld – Strawberry Hotel. swisscharts.com. [dostęp 2024-11-19]. (niem.).
- ↑ Official Charts Company: Official Albums Chart Top 100: 1 November 2024 – 7 November 2024. officialcharts.com. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ Official Charts Company: Official Dance Albums Chart: 1 November 2024 – 7 November 2024. officialcharts.com. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ Official Charts Company: Official Album Downloads Chart: 1 November 2024 – 7 November 2024. www.officialcharts.com. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).
- ↑ Official Charts Company: Official Vinyl Albums Chart: 1 November 2024 – 7 November 2024. www.officialcharts.com. [dostęp 2024-11-19]. (ang.).