Przejdź do zawartości

21P/Giacobini-Zinner

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
21P/Giacobini-Zinner
Ilustracja
Kometa 21P/Gacobini-Zinner
Odkrywca

Michel Giacobini

Data odkrycia

20 grudnia 1900

Elementy orbity
Półoś wielka

3,5155 au

Mimośród

0,7068

Peryhelium

1,0307 au

Aphelium

6,0004 au

Okres orbitalny

6,59 lat

Nachylenie orbity względem ekliptyki

31,9081°

Długość węzła wstępującego

195,3970°

Argument peryhelium

172,5844°

Moment przejścia przez peryhelium

11 lutego 2012

Charakterystyka fizyczna jądra
Średnica

2,0 km

Roje meteorów związane z kometą

Drakonidy

Kometa Giacobini-Zinnera (nazwa oficjalna 21P/Giacobini-Zinner) – kometa okresowa należąca do rodziny komet Jowisza, odkryta 20 grudnia 1900 przez Michela Giacobiniego i powtórnie odkryta 23 października 1913 przez Ernsta Zinnera. W czasie powrotu w 1998 roku przeszła przez peryhelium odległe o 1,03 j.a. od Słońca w dniu 21 listopada 1998, a najbliżej Ziemi w odległości 0,85 j.a. znalazła się 26 listopada 1998. Ostatnie przejście tej komety przez peryhelium miało miejsce 11 lutego 2012.

Właściwości fizyczne komety

[edytuj | edytuj kod]

21P/Giacobini-Zinner posiada jądro o średnicy ok. 2 km. Kometa ta jest ciałem macierzystym roju meteorów zwanego Drakonidami (nazywanego też Giacobinidami), który widoczny jest na niebie około 8 października każdego roku. W 1946 r. Ziemia przecięła orbitę komety zaledwie 15 dni po jej przejściu. Zanotowano wtedy ok. 2300 meteorów w ciągu godziny.

Badania bezpośrednie

[edytuj | edytuj kod]

Kometa Giacobiniego-Zinnera stała się pierwszą kometą, do której zbliżyła się sonda kosmiczna. 11 września 1985 sonda ICE przeleciała w odległości 7862 km od jądra komety, dokonując pomiarów materii w obrębie jej głowy i warkocza. Pomiary skoncentrowały się na magnetycznej interakcji plazmy z wiatru słonecznego z rozszerzającą się otoczką komety.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]