Przejdź do zawartości

Advanced Audio Coding

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Advanced Audio Coding (AAC) – algorytm stratnej kompresji danych dźwiękowych, którego specyfikacja została opublikowana w roku 1997. Format AAC zaprojektowany został jako następca MP3, oferujący lepszą jakość dźwięku przy podobnym rozmiarze danych.

Profile

[edytuj | edytuj kod]

Kompresja AAC jest modularna i oferuje standardowo cztery profile:

  • Low Complexity (LC) – najprostszy, najszerzej stosowany i odtwarzany przez wszystkie odtwarzacze obsługujące format AAC,
  • Main Profile (MAIN) – rozszerzenie LC,
  • Sample-Rate Scalable (SRS) lub Scalable Sample Rate (AAC-SSR) – zakres częstotliwości dzielony jest na cztery, kompresowane niezależnie pasma (podobnie jak w formacie ATRAC), jakość jest przez to nieco niższa niż pozostałych profili,
  • Long Term Prediction (LTP) – rozszerzenie MAIN wymagające mniejszej ilości obliczeń.

Usprawnienia względem MP3

[edytuj | edytuj kod]
  • próbkowanie 8-96 kHz (MP3 16-48 kHz)
  • do 48 kanałów (MP3 2 kanały w standardzie MPEG-1 i 5.1 w standardzie MPEG-2)
  • lepsze przenoszenie częstotliwości ponad 15 kHz
  • lepszy tryb kompresji sygnału stereofonicznego joint-stereo

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]