Brama Straceń
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość |
Warszawa |
| Data otwarcia |
1933 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie Warszawy | |
Brama Straceń – wschodnia brama Cytadeli Warszawskiej, zbudowana w latach 1833–1835 jako Wrota Iwanowskie. Cmentarz-mauzoleum więźniów politycznych straconych w Królestwie Kongresowym.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Osłaniające bramę przedbramie, mogło w czasie zagrożenia być używane jako taras artyleryjski. Dodatkowo dostępu do niej bronił mur Carnota, połączony z kaponierą wschodnią. Całość zapewniała połączenie Cytadeli z brzegiem Wisły, gdzie w razie potrzeby mogły być zacumowane mosty łyżwowy i pontonowy, stanowiące połączenie z praskim Fortem Śliwickiego.
W pobliżu tej bramy, od 1886 Rosjanie wykonywali egzekucje więźniów politycznych na skarpie Cytadeli od strony Wisły. Stały tam szubienice, których szczątki wmurowane w ściany bramy widoczne są jeszcze dzisiaj. Ciała straceńców były chowane bezpośrednio na stoku, a robiono to w najgłębszym ukryciu[1].
W 1932 staraniem Koła Warszawskiego Stowarzyszenia Byłych Więźniów Politycznych teren wokół bramy uprzątnięto, a 1 listopada 1933 uroczyście otwarto cmentarz-mauzoleum straconych tu patriotów. Ustawiono 152 krzyże i 7 macew, a na ścianach bramy powieszono 6 marmurowych tablic pamiątkowych z nazwiskami ofiar.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Warszawa - Brama Straceń, czyli Wrota Iwanowskie. Atrakcje turystyczne Warszawy. Ciekawe miejsca Warszawy [online], www.polskaniezwykla.pl [dostęp 2018-06-02].