Przejdź do zawartości

Grigorij Zorin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grigorij Zorin
Григорий Зорин
starszyna starszyna
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1920
Usiatskoje, Kraj Ałtajski

Data i miejsce śmierci

13 marca 1976
Zariecznyj, rejon olokminski, Jakucja

Przebieg służby
Lata służby

1940–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

2 dywizjon 786 pułku artylerii lekkiej 46 Brygady Artylerii Lekkiej 12 Dywizji Artylerii Przełamania 69 Armii

Stanowiska

dowódca oddziału zwiadu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Sławy III klasy Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal „Za obronę Leningradu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za wyzwolenie Warszawy”

Grigorij Trofimowicz Zorin (ros. Григорий Трофимович Зорин, ur. 10 lutego 1920 we wsi Usiatskoje obecnie w rejonie bijskim w Kraju Ałtajskim, zm. 13 marca 1976 w miejscowości Zariecznyj w rejonie olokminskim w Jakucji) – radziecki wojskowy w stopniu starszyny, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Od 1931 wraz z rodziną mieszkał we wsi Matur w rejonie tasztypskim w Chakasji, gdzie skończył 4 klasy szkoły wiejskiej i pracował w kołchozie. We wrześniu 1940 został powołany do Armii Czerwonej, służył na Dalekim Wschodzie, od sierpnia 1941 walczył w wojnie z Niemcami kolejno na Froncie Leningradzkim, Centralnym, Białoruskim i 1 Białoruskim. Był dwukrotnie ranny, w 1944 przyjęto go do WKP(b). Wyróżnił się podczas operacji brzesko-lubelskiej jako dowódca oddziału zwiadu 2 dywizjonu 786 pułku artylerii lekkiej 46 Brygady Artylerii Lekkiej 12 Dywizji Artylerii Przełamania 69 Armii 1 Frontu Białoruskiego w stopniu młodszego sierżanta, w nocy na 31 lipca 1944 biorąc udział w przeprawie łodzią przez Wisłę w rejonie Puław, a następnie w walkach o utrzymanie i rozszerzenie przyczółka; osobiście zabił 15 żołnierzy wroga. Po wojnie został zdemobilizowany w stopniu starszyny i wrócił do Chakasji, gdzie pracował jako instruktor kultury fizycznej przy oddziale Komsomołu rejonowego komitetu partyjnego w Tasztypie, później pracował m.in. jako majster w przemyśle leśniczym. Jego imieniem nazwano ulicę we wsi Matur i umieszczono jego nazwisko na memoriale sławy w Barnaule, na obelisku w skwerze bohaterów w Olokminsku i w parku zwycięstwa w Tasztypie.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]