Gumieniec
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
231[2] |
| Strefa numeracyjna |
59 |
| Kod pocztowy |
77-235[3] |
| Tablice rejestracyjne |
GBY |
| SIMC |
0751686 |
Położenie na mapie gminy Trzebielino | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu bytowskiego | |
Gumieniec (kaszb.Gùmiéńc, niem. Gumenz) – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Trzebielino[4][5].
Miejscowość jest siedzibą sołectwa Gumieniec, w którego skład wchodzą również Ciemnica, Kleszczewo i Radaczewo[6].
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Gumieniec, po jej zniesieniu w gromadzie Barcino. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
W Gumieńcu znajduje się: nieczynna stacja kolejowa, gospodarstwo rybackie, sklep, kościół, dawna szkoła, ferma trzody chlewnej oraz fragment starego dworku. Przez Gumieniec przepływa rzeka Bystrzenica. Stacja kolejowa w Gumieńcu została wybudowana pod koniec XIX w. Po istniejącym torowisku jeździ drezyna. Po dawnym dworcu pozostały dwa budynki: budynek dawnego dworca oraz budynek, w którym mieszkali pracownicy kolei.
Integralne części wsi
[edytuj | edytuj kod]| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0751692 | Ciemnica | przysiółek |
| 0751700 | Kleszczewo | przysiółek |
| 0751717 | Radaczewo | przysiółek |
Historia
[edytuj | edytuj kod]Szkoła w Gumieńcu została wybudowana w 1780. W 1813 do szkoły uczęszczało 26 uczniów, których uczył jeden nauczyciel. W 1937 do szkoły było zapisanych 116 uczniów, których uczyło 3 nauczycieli. W 1997 zakończono działalność szkoły i nauczanie dzieci przeniesiono do SP w Suchorzu.
Kościół w Gumieńcu został wybudowany w 1928. Pastor, który odprawiał tu nabożeństwa był wyznania ewangelickiego. Kościół pw. św. Jana Chrzciciela został poświęcony 24 czerwca 1946. Jest kościołem filialnym parafii św. Anny w Barcinie[7]. Ks. Edward Korecki odprawił mszę dopiero w 1959. W 2010 został przeprowadzony remont dachu i ołtarza. Zostały zakupione nowe ławki i drzwi wejściowe[potrzebny przypis].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 40218
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych. Poczta Polska, 2013. [dostęp 2023-12-17].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 4 sierpnia 2015(dts) (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636).
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2018-11-16].
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Trzebielino. Urząd Gminy Trzebielino. [dostęp 2018-11-16].
- ↑ Parafia pw. św. Anny, Barcino. diecezjakoszalin.pl. [dostęp 2023-12-17]. (pol.).
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Integralne części wsi | |
| Nieofic. osada |