Danuta Kuroń

Danuta Kuroń
	; Danuta Kuroń (2022)
Data i miejsce urodzenia	15 sierpnia 1949 ; Warszawa
Zawód, zajęcie	działaczka społeczna, historyczka
Alma Mater	Katolicki Uniwersytet Lubelski
Małżeństwo	1. Janusz Winiarski(inne języki); 2. Jacek Kuroń
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Danuta Maria Kuroń z domu Filarska, primo voto Winiarska (ur. 15 sierpnia 1949 w Warszawie) – polska działaczka społeczna i historyczka, działaczka opozycyjna w okresie PRL, współorganizatorka struktur podziemnej „Solidarności” na Lubelszczyźnie, redaktorka czasopism związkowych drugiego obiegu.

Życiorys

Studiowała historię na Uniwersytecie Warszawskim (1968–1970), a następnie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (uzyskując dyplom w 1976)^[1]. W latach 70. związana ze środowiskiem lubelskich „Spotkań”^[2]. W latach 1980–1981 była redaktorką pism związkowych „Solidarności” i „Solidarności” Rolników Indywidualnych. Po wprowadzeniu stanu wojennego zajmowała się m.in. tworzeniem niejawnych struktur związkowych (od 1982 do 1984 wchodziła w skład regionalnej komisji koordynacyjnej, następnie została członkinią tymczasowego zarządu regionu), pomocą internowanym i represjonowanym, drukiem podziemnych biuletynów na powielaczu offsetowym i kontaktami z zagranicą^[1]. Była głównym współpracownikiem „Tygodnika Mazowsze” w regionie^[3]. Należała do czołowych działaczek solidarnościowego podziemia, których historię przedstawiła Shana Penn w książce Podziemie kobiet^[4].

Podczas rozmów Okrągłego Stołu była dziennikarką w Serwisie Informacyjnym „Solidarności”. Po wyborach czerwcowych w 1989 organizowała biuro poselskie Jacka Kuronia. Należała do ROAD^[5]. Do 1995 pracowała w dziale terenowym „Gazety Wyborczej”^[2].

W 2000 wraz z Jackiem Kuroniem założyła Uniwersytet Powszechny im. Jana Józefa Lipskiego w Teremiskach. Objęła funkcję prezesa Fundacji Pomoc Społeczna SOS Jacka Kuronia.

Życie prywatne

Jej pierwszym mężem był dziennikarz i działacz „Solidarności” Janusz Winiarski(inne języki). W 1990 zawarła związek małżeński z Jackiem Kuroniem. Ma troje dzieci z pierwszego małżeństwa.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2011 odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[6]. Wyróżniona także Orderem Uśmiechu^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b Marcin Dąbrowski: Danuta Maria Winiarska. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2010-03-27].
↑ ^a ^b Dorota Borodaj: Robiliśmy, co należało. ngo.pl, 3 czerwca 2009. [dostęp 2010-03-27].
↑ Kuroń, Danuta. wyborcza.pl, 28 listopada 2006. [dostęp 2012-04-30].
↑ Shana Penn, Podziemie kobiet, przeł. Hanna Jankowska, wstęp Maria Janion, Wyd. Rosner & Wspólnicy, Warszawa 2003
↑ ROAD i polityka czasu przełomu. femka.net. [dostęp 2011-12-18].
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 września 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 109, poz. 1104).
↑ Kawalerowie. orderusmiechu.pl. [dostęp 2010-03-26].

[solid-1] Marcin Dąbrowski: Danuta Maria Winiarska. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2010-03-27].

[ngo-2] Dorota Borodaj: Robiliśmy, co należało. ngo.pl, 3 czerwca 2009. [dostęp 2010-03-27].

[3] Kuroń, Danuta. wyborcza.pl, 28 listopada 2006. [dostęp 2012-04-30].

[4] Shana Penn, Podziemie kobiet, przeł. Hanna Jankowska, wstęp Maria Janion, Wyd. Rosner & Wspólnicy, Warszawa 2003

[5] ROAD i polityka czasu przełomu. femka.net. [dostęp 2011-12-18].

[6] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 września 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 109, poz. 1104).

[7] Kawalerowie. orderusmiechu.pl. [dostęp 2010-03-26].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]