Przejdź do zawartości

Elżbieta Bińczycka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elżbieta Bińczycka
Ilustracja
Elżbieta Bińczycka (2020)
Data i miejsce urodzenia

2 marca 1955
Kraków

Przewodniczący Unii Europejskich Demokratów
Okres

od 12 listopada 2016

Przynależność polityczna

Unia Europejskich Demokratów

Przewodniczący Partii Demokratycznej
Okres

od 28 listopada 2015
do 12 listopada 2016

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Andrzej Celiński

Multimedia w Wikimedia Commons

Elżbieta Bińczycka z domu Godorowska (ur. 2 marca 1955 w Krakowie) – polska teatrolog i działaczka polityczna, w latach 2015–2016 przewodnicząca Partii Demokratycznej – demokraci.pl, od 2016 przewodnicząca partii Unia Europejskich Demokratów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i działalność zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się jako córka Kazimierza Godorowskiego[1] 2 marca 1955[2] w Krakowie. Ukończyła teatrologię na Uniwersytecie Jagiellońskim[3].

Od 1998 pracowała w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, początkowo jako specjalistka ds. programowo-literackich, a następnie jako sekretarz literacki[3][4][5][6]. Od 2015 w związku z działalnością polityczną pozostawała na urlopie bezpłatnym. Zaangażowana w rozmaite przedsięwzięcia kulturalne, zwłaszcza związane z teatrem, była m.in. koordynatorką akcji „Dotknij Teatru” w Małopolsce[7]. Jest autorką opracowań teatralnych i biogramów poświęconych zmarłym aktorom[8][9].

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Od grudnia 1990 członkini kolejno Unii Demokratycznej, Unii Wolności, Partii Demokratycznej i Unii Europejskich Demokratów. Bez powodzenia kandydowała w różnych wyborach samorządowych, parlamentarnych i europejskich.

W Partii Demokratycznej była przewodniczącą regionu krakowskiego, członkinią sądu koleżeńskiego, a od 2012 wiceprzewodniczącą zarządu[3]. 28 listopada 2015 zastąpiła Andrzeja Celińskiego na stanowisku przewodniczącego partii[10]. W 2016 została przewodniczącą komitetu koordynacyjnego Koalicji Wolność, Równość, Demokracja (w skład której weszła PD), powołanej przy Komitecie Obrony Demokracji[11] (później zastąpił ją Janusz Onyszkiewicz).

12 listopada 2016, w wyniku połączenia Partii Demokratycznej ze strukturami stowarzyszenia Europejscy Demokraci (mającego koło poselskie), została przewodniczącą Unii Europejskich Demokratów[12]. W lipcu 2017 została zatrudniona w biurze koła poselskiego Unii Europejskich Demokratów w Sejmie RP, wcześniej pracowała w biurze poselskim Stanisława Huskowskiego[2][13]. Później objęła funkcję zastępczyni dyrektora biura klubu poselskiego PSL-UED[2].

W lutym 2019 zgłosiła przystąpienie UED do Koalicji Europejskiej[14], a w kwietniu znalazła się na 9. miejscu listy koalicji w wyborach do Parlamentu Europejskiego w okręgu nr 10, obejmującym województwa małopolskie i świętokrzyskie[15]. Uzyskała 6540 głosów i nie zdobyła mandatu europosła[16].

W wyborach parlamentarnych w tym samym roku otrzymała pierwsze miejsce na liście kandydatów PSL do Sejmu w okręgu łódzkim (w ramach inicjatywy Koalicja Polska, w skład której weszła UED)[17], nie uzyskując mandatu poselskiego. W nowej kadencji parlamentu została zatrudniona w biurze klubu parlamentarnego tworzonego przez PSL i jego koalicjantów[18].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jej dziadek służył w Legionach Polskich, a ojciec w Armii Krajowej[1].

Była studentką[19], a następnie żoną Jerzego Bińczyckiego, aktora i dyrektora Starego Teatru, do czasu jego śmierci w 1998[5][20]. Otrzymali Nagrodę Srebrnego Jabłka przyznawaną najsympatyczniejszym parom przez czytelników miesięcznika „Pani”[21]. Ich synem jest kulturoznawca Jan Bińczycki (ur. 1982)[3][22].

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2007 Lewica i Demokraci Sejm VI kadencji nr 13 1735 (0,31%)N[23]
2011 Sojusz Lewicy Demokratycznej Sejm VII kadencji 4098 (0,81%)N[24]
2014 Europa Plus Twój Ruch Parlament Europejski VIII kadencji nr 10 2200 (0,24%) N[25]
2019 Koalicja Europejska Parlament Europejski IX kadencji 6540 (0,38%)N[16]
2019 Polskie Stronnictwo Ludowe Sejm IX kadencji nr 9 6032 (1,45%)N[26]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Elżbieta Bińczycka: Nie wolno zapomnieć!. tokfm.pl, 27 stycznia 2015. [dostęp 2015-12-04].
  2. ↑ a b c Elżbieta Bińczycka. sejm.gov.pl, 18 lipca 2019. [dostęp 2019-07-23].
  3. ↑ a b c d Elżbieta Bińczycka.. demokraci.pl. [dostęp 2015-12-02].
  4. ↑ Elżbieta Bińczycka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2018-01-24].
  5. ↑ a b Maciej Nowak (red.). Stary Teatr. „Ruch Teatralny: krajowy serwis wiadomości teatralnych”. Nr 3 (12), s. 97, 125, 2005. Gdańsk: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. ISSN 1232-8863. 
  6. ↑ Elżbieta Bińczycka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-08].
  7. ↑ 47 spektakli w czasie akcji „Dotknij teatru”. onet.pl, 20 marca 2014. [dostęp 2015-12-02].
  8. ↑ Zmarła Alicja Bienicewicz, aktorka Starego Teatru. wprost.pl, 14 sierpnia 2012. [dostęp 2018-01-24].
  9. ↑ Jubileusz Jerzego Treli w Teatrze Na Woli. teatrdramatyczny.pl. [dostęp 2018-01-24].
  10. ↑ Nowa przewodnicząca. demokraci.pl, 25 lutego 2016. [dostęp 2015-12-02].
  11. ↑ Konferencja prasowa Koła Poselskiego Europejscy Demokraci – Współpraca opozycji w ramach KOD-WRD. sejm.gov.pl, 27 września 2016. [dostęp 2016-12-07].
  12. ↑ Powstała nowa partia: Unia Europejskich Demokratów. W jej składzie Jacek Protasiewicz, Michał Kamiński i Stefan Niesiołowski. wp.pl, 12 listopada 2016. [dostęp 2016-11-12].
  13. ↑ Szefowa UED gwiazdą wieczoru wyborczego PSL. Kim jest Elżbieta Bińczycka?. onet.pl, 13 października 2019. [dostęp 2020-05-26].
  14. ↑ PSL wchodzi do Koalicji Europejskiej. Jest decyzja władz partii. wyborcza.pl, 23 lutego 2019. [dostęp 2019-04-27].
  15. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-04-18].
  16. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2020-08-20].
  17. ↑ Ludowcy ogłosili „jedynki” wyborcze. Kukiz: celujemy w dwucyfrowy wynik. polsatnews.pl, 17 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-17].
  18. ↑ Elżbieta Bińczycka. sejm.gov.pl, 13 października 2020. [dostęp 2020-11-28].
  19. ↑ Joanna Targoń: Teatr – Ogród – Kraków. wyborcza.pl, 30 marca 2005. [dostęp 2015-12-02].
  20. ↑ 10 lat temu zmarł Jerzy Bińczycki. onet.pl, 2 października 2008. [dostęp 2015-12-02].
  21. ↑ Janusz Mika. Jerzy Bińczycki – jaki był. „Wiadomości Lokalne: informator Rady Dzielnicy V m. Krakowa”. Nr 6 (149), s. 8–9, wrzesień 2015. Kraków: Rada Dzielnicy V Krowodrza. ISSN 1234-9739. [dostęp 2015-12-02]. 
  22. ↑ Jan Bińczycki – Totusem po szynach mknę!. ha.art.pl. [dostęp 2018-01-24].
  23. ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2020-08-20].
  24. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2020-08-25].
  25. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2020-08-20].
  26. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2020-08-20].
Przewodniczący Partii Demokratycznej – demokraci.pl
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elżbieta_Bińczycka&oldid=74527849”