Przejdź do zawartości

Frank Buckles

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frank W. Buckles
Ilustracja
Frank Buckles, 2008
kapral kapral
Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1901
Bethany

Data i miejsce śmierci

27 lutego 2011
Charles Town

Przebieg służby
Lata służby

1917–1919

Siły zbrojne

 US Army

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa (żołnierz)
II wojna światowa (cywil)

Późniejsza praca

rolnik

podpis
Odznaczenia
Medal Armii Okupacyjnej Niemiec Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Frank Buckles (1917)
Przyszły dom Bucklesa (1930)
Frank Buckles w wieku 107 lat z prezydentem George’em W. Bushem w Gabinecie Owalnym
Spotkanie prezydenta Baracka Obamy i wiceprezydenta Joego Bidena z rodziną Franka Bucklesa
Pogrzeb Franka Bucklesa (15 marca 2011)

Frank Woodruff Buckles, urodzony jako Wood Buckles (ur. 1 lutego 1901 w Bethany, zm. 27 lutego 2011 w Charles Town) – amerykański weteran I wojny światowej.

W 1917 wstąpił do Armii Stanów Zjednoczonych i służył w Forcie Riley; był kierowcą ambulansu oraz motocykla. Podczas II wojny światowej został schwytany przez żołnierzy japońskich i był więziony przez trzy lata na Filipinach. Po wojnie wziął ślub w San Francisco i przeniósł się do Gap View Farm, niedaleko Charles Town, w Wirginii Zachodniej. Owdowiał w wieku 98 lat. Do 105. roku życia prowadził gospodarstwo rolne.

Frank Buckles był jednym z trzech ostatnich żyjących weteranów I wojny światowej na świecie i ostatnim żyjącym amerykańskim weteranem tej wojny[1]. W chwili swojej śmierci był również najstarszym zweryfikowanym weteranem I wojny światowej na świecie, jak również drugim najstarszym męskim weteranem wojennym na świecie[2].

Według „The Washington Post” po jego śmierci spośród około 65 mln ludzi, którzy służyli w wojsku i służbach pomocniczych w latach 1914–1918, żył jeszcze tylko 110-letni Brytyjczyk mieszkający w Australii, Claude Choules (zm. 5 maja 2011[3]) i 110-letnia Brytyjka, Florence Green[4].

W chwili śmierci był także drugim najstarszym żyjącym mężczyzną w Stanach Zjednoczonych. Starszy był od niego tylko Walter Breuning.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata i edukacja

[edytuj | edytuj kod]

Frank Buckles urodził się jako syn rolnika Jamesa C. Bucklesa oraz Teresy J. Buckles w Bethany, w stanie Missouri 1 lutego 1901[5]. Miał dwóch starszych braci, Ashmana i Roya, oraz dwie starsze siostry, Grace i Gladys. Kilku członków jego rodziny dożyło sędziwego wieku. Ojciec Bucklesa żył 97 lat. W 1903 Frank (wtedy jeszcze Wood) zachorowali wraz z bratem Ashmanem na szkarlatynę. Brat Bucklesa zmarł mając cztery lata, Frank przeżył. W latach 1911–1916 Buckles uczęszczał do szkoły w Nevadzie, w stanie Missouri. Później on i jego rodzina przenieśli się do Oakwood, w stanie Oklahoma, gdzie kontynuował edukację i pracował w banku.

I wojna światowa i lata międzywojenne

[edytuj | edytuj kod]

Kilka miesięcy po rozpoczęciu w Stanach Zjednoczonych I wojny światowej (kwiecień 1917) Buckles próbował zaciągnąć się do wojska. Początkowo był odrzucany, ze względu na drobną posturę. W końcu został przyjęty i 14 sierpnia przeszedł podstawowe szkolenie w Fort Riley, w Kansas. W tym samym roku wyruszył do Europy na pokładzie RMS Carpathia.

W trakcie i po II wojnie światowej

[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 1942 został schwytany przez japońskie siły zbrojne. Dostał się do niewoli na Filipinach. Przez następne 3 lata i 2 miesiące był przetrzymywany w obozach w Santo Tomas i Los Banos. Będąc w niewoli Buckles walczył tym razem z głodem. On i jego współwięźniowie dostawali tylko mały posiłek z papki. Wszyscy jeńcy zostali uwolnieni przez aliantów 23 lutego 1945 w brawurowym rajdzie na Los Baños[6].

Po zakończeniu II wojny światowej Buckles przeniósł się do San Francisco i w 1946 poślubił Audrey Mayo. Osiem lat później para kupiła 330-hektarowe gospodarstwo w Wirginii Zachodniej. W 1955 urodziło się ich jedyne dziecko, córka Susannah. Gdy żona Bucklesa, Audrey zmarła w 1999, jego córka wróciła do gospodarstwa, by opiekować się ojcem.

Po ukończeniu stu lat

[edytuj | edytuj kod]

Frank Buckles pozostawał aktywny po ukończeniu stu lat. Prowadził gospodarstwo, w wieku 103 lat wciąż jeździł ciągnikiem[7].

Zapytany o sekret długiego życia odpowiedział, że najważniejsze są geny, ćwiczenia, zdrowa dieta i ponad wszystko wola przetrwania.

Po śmierci 108-letniego Harry`ego Richarda Landisa w lutym 2008 Buckles został ostatnim Amerykańskim weteranem I wojny światowej. W następnym miesiącu spotkał się z prezydentem USA George’em W. Bushem w Białym Domu.

Zmarł z przyczyn naturalnych 27 lutego 2011, w wieku 110 lat. Został pochowany 15 marca 2011 na Narodowym Cmentarzu w Arlington. Przed uroczystościami pogrzebowymi prezydent Barack Obama i wiceprezydent Joe Biden spotkali się z rodziną Bucklesa.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Otrzymał amerykański Medal Armii Okupacyjnej Niemiec i międzyaliancki Medal Zwycięstwa. W 1999 został odznaczony przez prezydenta Francji Jacques'a Chiraca francuską Legią Honorową za zasługi w czasie I wojny światowej[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. America's last surviving veteran of World War I dies aged 110 years old. Daily Mail. [dostęp 2011-03-01]. (ang.).
  2. Last Doughboy Gets Presidential 'Thank You'. ABC News. [dostęp 2011-03-01]. (ang.).
  3. Australia: zmarł ostatni weteran I wojny światowej. (pol.).
  4. Ostatni amerykański weteran I wojny światowej. Interia. [dostęp 2011-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-07)]. (pol.).
  5. 1890 United States Federal Census Fragment [online], search.ancestry.com [dostęp 2017-11-23] (ang.).
  6. Eric Durr: Last American World War I Veteran Served Briefly in New York National Guard. army.mil, 14.03.2011. [dostęp 2024-09-08]. (ang.).
  7. Welcome to the Walter Reed Army Medical Center. [dostęp 2011-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-22)].
  8. Elizabeth Collins: Last WWI veteran dies. army.mil, 25.10.2019. [dostęp 2024-09-08]. (ang.).