KV10
| Grobowiec Amenmesa | |||
Plan i przekrój grobowca | |||
| Lokalizacja | |||
|---|---|---|---|
| Data odkrycia |
znany od starożytności | ||
| Odkrywca | |||
| |||
Staroegipski grobowiec KV10 w Dolinie Królów został pierwotnie wybudowany jako miejsce pochówku faraona Amenmesa z XIX dynastii. Nie ma jednak żadnego dowodu, że został w nim rzeczywiście pochowany.
Odkrycie
[edytuj | edytuj kod]Grobowiec został otworzony już w starożytności. Jako pierwszy z Europejczyków zwiedził go Richard Pococke i umieścił na swojej mapie w 1743 r. Na początku XIX w. dokładniejsze badania przeprowadzili: Jean-François Champollion, Karl Richard Lepsius i Richard Wilkinson. Opublikowaną w późniejszym terminie dokumentację wystroju grobowca przeprowadził Eugène Lefébure w 1883 r[1]. Ostatecznie w 1907 r. Edward Russell Ayrton odsłonił korytarz wejściowy. Otto Schaden zainicjował program wykopaliskowo-badawczy, który rozpoczął się w 1992 r. w ramach projektu Uniwersytetu Arizony[2].
Architektura i zdobnictwo
[edytuj | edytuj kod]Zdobnictwo grobowca przeznaczone pierwotnie dla Amenmesa, jest prawie identyczne z wystrojem KV8 - grobowca Merenptaha. Mają takie same motywy na wejściu: w pierwszych dwóch korytarzach znajduje się litania do Ra, a w trzecim sceny z Amduat[2]. Oprócz Ksiegi umarłych, znajdują się tam przedstawienia boga Ra, czterech synów Horusa, Izydy, Neftydy, Neit, Selkit, Anubis i Iunmutef[3]. Reliefy zostały usunięte, powtórnie otynkowane i pomalowane motywami przedstawiającymi Tachat i Baketwernel.
Wyposażenie grobowca i znaleziska
[edytuj | edytuj kod]Gdy Lefébure odrysował większość widocznych dekoracji, znalazł kawałek wapienia, który początkowo uważany był za fragment sarkofagu Amenmesa. Obiekty, odkryte później, pochodzą z różnych okresów: figurki Uszebti z czasów Setiego II, fragmenty sarkofagu Ramzesa VI oraz różne przedmioty z późniejszych pochówków. Howard Carter znalazł fragmenty kanop, na których jednoznacznie widoczne było imię Tachat. Na fragmencie pokrywy sarkofagu z czerwonego granitu znajdowało się imię żony Merenptaha i, przypuszczalnie, matki Amenmesa[4]. Pomimo intensywnych badań nie jest jasne, czy Amenmes został rzeczywiści pochowany w swoim grobie. Znaleziono dwie mumie, na podstawie których stwierdzono, że chodzi tu o jego domniemaną matkę Tachat i małżonkę Baketwernel. Jednak w jakim stosunku do niego pozostawały obie kobiety, nie dało się stwierdzić na podstawie nie do końca rozwiązanych zagadek grobu.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Literatura
[edytuj | edytuj kod]- Aidan Dodson: The Tomb of King Amenmesse: Some Observations. In: Discussions in Egyptology. (DE) Nr. 2, Oxford 1985, S. 7–11 (Titelliste online).
- Rolf Krauss: Zur historischen Einordnung Amenmesses und zur Chronologie der 19./20. Dynastie. In: Göttinger Miszellen. (GM) Bd. 45, Göttingen 1981. S. 27–33.
- Nicholas Reeves, Richard H. Wilkinson: Das Tal der Könige. Geheimnisvolles Totenreich der Pharaonen. Bechtermünz, Augsburg 2000, ISBN 3-8289-0739-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Theban Mapping Project: KV10. thebanmappingproject.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-28)]. (ang.)
- Amenmesse Project: KV-10 The Tomb of Amenmesse (ang.)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Eugène Lefébure: Les Hypogées royaux de Thèbes (= Annales du Musée Guimet- t. 9, 16). Leroux, Paris 1886-1889. S. 81–85.
- ↑ a b Nicholas Reeves, Richard H. Wilkinson: Das Tal der Könige. Geheimnisvolles Totenreich der Pharaonen. Augsburg 2000, S. 150.
- ↑ Ausgrabungen im Tal der Könige: KV10. Auf: kv5.de ; zuletzt abgerufen am 16. Mai 2014.
- ↑ Nicholas Reeves, Richard H. Wilkinson: Das Tal der Könige. Geheimnisvolles Totenreich der Pharaonen. Augsburg 2000, S. 151–152.