Kazimiera Jeżewska

Kazimiera Jeżewska
Jerzy Jezierski
Imię i nazwisko urodzenia	Kazimiera Zwierzyńska
Data i miejsce urodzenia	1 marca 1902 ; Łapy
Data i miejsce śmierci	31 sierpnia 1979 ; Warszawa
Miejsce spoczynku	Konstancin-Skolimów
Zawód, zajęcie	poetka, tłumaczka z greki i łaciny
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
	Odznaczenia

Kazimiera Jeżewska z domu Zwierzyńska, ps. Jerzy Jezierski^[1] (ur. 1 marca 1902 w Łapach, zm. 31 sierpnia 1979 w Warszawie^[2]) – polska poetka, tłumaczka literatury starożytnej Grecji oraz literatury polsko-łacińskiej, autorka adaptacji scenicznych baśni.

Życiorys

Podczas wojny polsko-bolszewickiej pracowała w szpitalu frontowym, później studiowała historię, psychologię i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim^[1]. Była uczennicą Władysława Witwickiego^[3]. Od 1931 roku związana była z teatrem Reduta jako kierownik literacki oraz kierownik archiwum i biblioteki^[2]. W 1934 roku wraz z Ewą Kuniną i Marią Dulebą zorganizowała działający przy Reducie teatr dla dzieci, gdzie wystawiono jej sztuki Piast i Żaki krakowskie^[2].

Podczas okupacji niemieckiej działała w tajnym nauczaniu^[1].

Po II wojnie światowej pracowała w Ministerstwie Kultury i Sztuki^[4]. W latach 1950–1962 była kierownikiem literackim Teatru Lalki i Aktora „Baj” w Warszawie^[2]. Jest autorką utworów scenicznych dla dzieci, m.in. Podanie o Piaście (1938), Stajenka betlejemska (1938), Pan Twardowski (1972), Chłop i diabeł (1973). Sporą popularnością cieszyła się jej sentymentalna opowieść wierszem dla dzieci o cygańskim chłopcu, Margo włóczęga (Kraków 1949)^{[potrzebny przypis]}. Przygotowała adaptacje sceniczne Księgi dżungli R. Kiplinga, baśni Andersena, Chłopców z Placu Broni F. Molnára, Pierścienia i róży W.M. Thackeraya^[1]. Jest autorką przekładu Iliady Homera^[1]^[2].

19 stycznia 1955 roku na wniosek Ministra Kultury i Sztuki została odznaczona Medalem 10-lecia Polski Ludowej^[5].

W styczniu 1976 roku podpisała list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej^[6].

Zmarła w Warszawie, pochowana na cmentarzu parafialnym w Skolimowie^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Słownik literatury dziecięcej i młodzieżowej. Wrocław: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 2002, s. 168.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Almanach sceny polskiej. T. XX. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1981, s. 229.
↑ Teresa Rzepa: Psychologia Władysława Witwickiego. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 1991, s. 183. ISBN 83-232-0332-6.
↑ Kazimiera Jeżewska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2023-12-18] .
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
↑ Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 31.
↑ Wspominamy Wielkich Konstancina! [online], Konstancin24.eu, 31 października 2010 [dostęp 2021-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-26] .

[slownik-1] Słownik literatury dziecięcej i młodzieżowej. Wrocław: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 2002, s. 168.

[almanach-2] Almanach sceny polskiej. T. XX. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1981, s. 229.

[rzepa-3] Teresa Rzepa: Psychologia Władysława Witwickiego. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 1991, s. 183. ISBN 83-232-0332-6.

[4] Kazimiera Jeżewska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2023-12-18] .

[5] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

[6] Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 31.

[7] Wspominamy Wielkich Konstancina! [online], Konstancin24.eu, 31 października 2010 [dostęp 2021-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-26] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]