Ignacy Wilczek

Ignacy Wilczek
Data i miejsce urodzenia	29 lipca 1728 ; Podoliniec
Data i miejsce śmierci	18 czerwca 1797 ; Kraków
Wyznanie	rzymskokatolickie
Inkardynacja	jezuici

Ignacy Wilczek (ur. 29 lipca 1728 w Podolińcu na Spiszu, zm. 18 czerwca 1797 w Krakowie) – polski poeta nowołaciński, filozof, teolog, jezuita.

Życiorys

Odebrał nauki w kolegium jezuitów w Ostrogu (1743-1746). Następnie wstąpił do zakonu jezuitów (1747) i odbył dwuletni nowicjat w Krakowie, a w 1758 przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1755–1759 studiował teologię w Krakowie^[1].

Pracował jako nauczyciel w szkołach jezuickich: retoryki (1760-1761) i filozofii (1761-1763) w kolegium jezuitów w Krośnie, filozofii w kolegium jezuitów w Kaliszu (1763-1773), filozofii w kolegium jezuickie w Poznaniu (1766-1769), oraz jako profesor teologii i prawa kanonicznego w kolegium jezuitów w Krakowie (1769-1773). Kiedy w 1773 nastąpiła kasata zakonu jezuitów, Wilczek pozostał w Krakowie. W został członkiem komitetu redakcyjnego opracowującego nowe podręczniki dla Wydziału Teologicznego Szkoły Głównej Koronnej^[1].

Jest autorem kilku zbiorów wierszy i poematów nowołacińskich, przede wszystkim o tematyce religijnej i filozoficznej. Zdaniem Tadeusza Sinko był jednym z najwybitniejszych pisarzy łacińskich epoki stanisławowskiej^[2]. Obrona elementów katolickiej wiary dokonywana jest za pomocą argumentów racjonalnych i widać w niej wpływy filozofii oświecenia. Podejmowana przez niego problematyka obejmowała: relację łaski Bożej i ludzkiej wolności (w nawiązaniu do poematu kardynała de Polignaca Anti-Lucretius, 1747), dowodom na istnienie Boga, nieśmiertelności duszy, krytyce deizmu, obronie dogmatów katolicyzmu. Niektóre z poematów poświęcone są filozofii przyrody: optyce, akustyce, meteorologii, kosmografii, zwalczaniu astrologii i wróżbiarstwa^[1].

Dzieła

(1777) De coloribus et sono carmen, Poznań,
(1777) De Deo uno carmen, Poznań^[3],
(1785) De Divina Providentia et virtute carmen, Warszawa,
(1785) Carmina, Kalisz^[4],
(1788) Carmina, Kraków, Szkoła Główna Koronna^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Darowski 2011 ↓.
↑ TadeuszT. Sinko TadeuszT., Polski Anty-Lukrecjusz, „Rozprawy. Polska Akademia Umiejętności. Wydział Filologiczny”, 49, 1911, s. 286-399 .
↑ IgnacyI. Wilczek IgnacyI., De Deo uno carmen, 1777 .
↑ IgnacyI. Wilczek IgnacyI., Ignatii Wilczek Carmina. [P. 1-2], Kalisz: Drukarnia Prymasowska, 1785 .
↑ IgnacyI. Wilczek IgnacyI., Ignatii Wilczek Carmina : De Deo Uno, De Providentia Divina, De Scientia & Gratia, De Virtute Divina providentia Virtus Divina scientia et gratia Deus Unus, Kraków: Drukarnia Szkoły Głównej Koronnej, 1788 .

Bibliografia

RomanR. Darowski RomanR., Wilczek Ignacy, [w:] AndrzejA. Maryniarczyk (red.), Encyklopedia filozofii polskiej, t. 2, Lublin: Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, 2011, s. 803-804 .

Linki zewnętrzne

Dzieła Ignacgo Wilczka w bibliotece Polona

[CITEREFDarowski2011-1] Darowski 2011 ↓.

[2] TadeuszT. Sinko TadeuszT., Polski Anty-Lukrecjusz, „Rozprawy. Polska Akademia Umiejętności. Wydział Filologiczny”, 49, 1911, s. 286-399 .

[3] IgnacyI. Wilczek IgnacyI., De Deo uno carmen, 1777 .

[4] IgnacyI. Wilczek IgnacyI., Ignatii Wilczek Carmina. [P. 1-2], Kalisz: Drukarnia Prymasowska, 1785 .

[5] IgnacyI. Wilczek IgnacyI., Ignatii Wilczek Carmina : De Deo Uno, De Providentia Divina, De Scientia & Gratia, De Virtute Divina providentia Virtus Divina scientia et gratia Deus Unus, Kraków: Drukarnia Szkoły Głównej Koronnej, 1788 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]