Język czukocki
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
8526 (2021 r.) | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-2 | mis | ||||
| ISO 639-3 | ckt | ||||
| IETF | ckt | ||||
| Glottolog | chuk1273 | ||||
| Ethnologue | ckt | ||||
| GOST 7.75–97 | чук 800 | ||||
| WALS | chk | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język czukocki – język Czukczów, zaliczany do gałęzi czukockiej języków czukocko-kamczackich. Mówi nim 8526 osób[1]. Poza Czukczami językiem tym posługuje się jeszcze społeczność wymierającego ludu Kereków oraz część Czuwańców.
Ma kilka dialektów: ueleński (najważniejszy), czauński, enmyliński, nunligrański i chotyrski. Różnice między dialektami są niewielkie.
W języku czukockim występuje harmoniczność samogłosek. Zaliczany do języków aglutynacyjnych. Ma kilka typów deklinacji i koniugacji. Czasownik odmienia się ze względu na podmiot i dopełnienie (podobnie jak w języku baskijskim). Cechą charakterystyczną składni jest ergatywność. W słownictwie występuje dużo zapożyczeń z rosyjskiego.
Od 1931 pismo oparte na alfabecie łacińskim; od 1936 na cyrylicy z dodatkiem liter Ӄӄ i Ӈӈ.
Alfabet
[edytuj | edytuj kod]| А а | Б б | В в | Г г | Д д | Е е | Ё ё | Ж ж | З з | И и |
| Й й | К к | Ӄ ӄ | Л л | Ԓ ԓ | М м | Н н | Ӈ ӈ | О о | П п |
| Р р | С с | Т т | У у | Ф ф | Х х | Ц ц | Ч ч | Ш ш | Щ щ |
| Ъ ъ | Ы ы | Ь ь | Э э | Ю ю | Я я | ʼ |