Wyszniwka (obwód wołyński)
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
0,57 km² |
| Populacja (2024) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
+380 3377 |
| Kod pocztowy |
44330 |
| Tablice rejestracyjne |
AC |
Położenie na mapie obwodu wołyńskiego | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
Wyszniwka (ukr. Вишнівка; do 1963 Opalin) – wieś na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, w rejonie lubomelskim, nad Bugiem, niedaleko granicy z Polską. W 2024 roku liczyła 70 mieszkańców[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Miasto Opalin zostało erygowane przez marszałka wielkiego koronnego, ówczesnego starosty hrubieszowskiego Łukasza z Bnina Opalińskiego w 1638. 15 czerwca 1638 w Warszawie król zatwierdził tę fundację, lokując miasto na prawie niemieckim. Jan III Sobieski 9 czerwca 1687 ponownie lokował Opalin na prawie magdeburskim[2]. Opalin był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego[3].
W 1920 roku pod Opalinem toczyły się walki polskiego 25 pułku piechoty z oddziałami sowieckiej 25 Dywizji Strzelców[4].
W II Rzeczypospolitej Opalin posiadał status miasteczka i należał do wiejskiej gminy Huszcza w powiecie lubomelskim, w województwie wołyńskim. W 1921 liczył 1226 mieszkańców[5][6].
W 1927 roku Mateusz Kruk, rolnik, został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi za wymierny wkład w odbudowę kościoła[7]
Do 1942 roku miejscowość była zdominowana narodowościowo przez Ukraińców i Żydów (po około 600 osób); Polaków żyło kilkanaście rodzin. 2 października 1942 roku policjanci ukraińscy dowodzeni przez Niemców rozstrzelali Żydów z Opalina i okolic na miejscowym kirkucie[8][9].
Po wojnie miejscowość weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego. W 1963 roku otrzymała nazwę Wyszniwka.
Kościół św. Antoniego Padewskiego
[edytuj | edytuj kod]Pierwotny kościół w Opalinie prawdopodobnie powstał równocześnie z lokacją miasta lub nieco później. W czasie bezkrólewia wiosną 1648 Kozacy spalili świątynię oraz nowo wybudowaną plebanię[10]. Tenutariusz Opalina Marek Matczyński wystawił na miejscu zrujnowanej kaplicy nowy kościół drewniany. W 1868 świątynia została zamknięta przez władzę rosyjską[11]. Drewniany kościół rzymskokatolicki pw. św. Antoniego Padewskiego w Opalinie został w 1943 spalony przez UPA[9].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ «Було багато євреїв і поляків»: у Ковельському районі зникає унікальне село [online], Ковель медіа, 7 lipca 2024 [dostęp 2024-07-17] (ukr.).
- ↑ Mateusz Łepkowski: Kościół parafialny pw. Św. Antoniego Padewskiego w Opalinie. T. 22. Kraków, 2014, s. 167–168.
- ↑ Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt. T. XVI. Halle, 1782, s. 14.
- ↑ Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004, s. 358. ISBN 83-7399-096-8.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. IX : Województwo Wołyńskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa, 1923.
- ↑ Wołyński Dziennik Wojewódzki nr 1 z dnia 4 stycznia 1936 roku. [dostęp 2017-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 grudnia 2017)].
- ↑ Monitor Polski, t. 285, 14 grudnia 1927, s. 1.
- ↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия. Moskwa, 2009, s. 165. ISBN 978-5-8243-1296-6. (ros.)
- ↑ a b Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 502, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
- ↑ Mateusz Łepkowski: Kościół parafialny pw. Św. Antoniego Padewskiego w Opalinie, s. 173.
- ↑ Tamże, s. 174–178.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Opalin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 411.