Méwilo
| Producent | |
|---|---|
| Wydawca |
Coktel Vision |
| Projektant | |
| Artysta |
Philippe Truca |
| Scenarzysta | |
| Data wydania |
1987 |
| Gatunek | |
| Tryby gry | |
| Język | |
| Wymagania sprzętowe | |
| Platforma | |
Méwilo – komputerowa gra przygodowa z 1987 roku, wyprodukowana i wydana przez francuską wytwórnię Coktel Vision. Zaprojektowana przez Muriel Tramis według scenariusza Patricka Chamoiseau, porusza tematykę dalekosiężnego wpływu niewolnictwa na rzeczywistość Martyniki początku XX wieku.
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Grywalnym bohaterem Méwilo jest parapsycholog, który w 1902 roku przybywa na Martynikę na zaproszenie zamożnego francuskiego małżeństwa Hubert-Destouches’ów, mieszkającego w willi Saint Parnasse, położonej na obrzeżach miasta Saint-Pierre. Małżeństwo Hubert-Destouches’ów prosi gracza o zbadanie przyczyn dziwnych wydarzeń wewnątrz rezydencji: obiektów ruszających się z miejsca, szlochów i krzyków wydobywających się z sypialni[1].
W trakcie śledztwa okazuje się, że nękającą posiadłość osobą jest duch dawnego właściciela ziemskiego, Arnauda de Ronana. Podczas buntu niewolników, który wybuchł w 1831 roku w Saint-Pierre, Ronan uciekł wraz z rodziną z willi i zabił towarzyszącego im tytułowego niewolnika, zakopując jego ciało wraz z worem złota[2]. Wspomniany skarb zostaje odnaleziony pod koniec gry, tuż przed wybuchem wulkanu Montagne Pélée, który zgładził znaczną część mieszkańców wyspy[2].
Rozgrywka
[edytuj | edytuj kod]Méwilo jest komputerową grą przygodową, obsługiwaną za pomocą interfejsu „wskaż i kliknij”[3]. Nawigując za pomocą strzałki w kształcie kolibra, gracz przemieszcza się po mapie Martyniki i poznaje przeszłość wyspy, przesłuchując jej mieszkańców[3]. Gracz musi uważnie czytać tekstowe relacje innych postaci, zapisywać najważniejsze informacje oraz wpisywać w odpowiednich momentach odpowiedzi na pytania testujące biegłość gracza w poznawaniu historii Martyniki[1].
Produkcja
[edytuj | edytuj kod]Méwilo powstał we francuskiej wytwórni Coktel Vision. Główną autorką gry była początkująca martynikańska projektantka Muriel Tramis, która nawiązała współpracę z pisarzem Patrickiem Chamoiseau, liderem literackiego nurtu créolité. Ilustracje do Méwilo wykonał Philippe Truca, kierując się zachowanymi materiałami wizualnymi (w tym pocztówkami) z epoki[4]. Gra była sprzedawana wyłącznie w wersji francuskiej i niemieckiej. W listopadzie 1987 roku Coktel Vision w forum paryskiej Fédération Nationale d’Achats des Cadres zorganizowało konkurs polegający na jak najszybszym przejściu gry, z udziałem graczy z Francji oraz Niemiec[5].
Odbiór
[edytuj | edytuj kod]Méwilo we Francji spotkał się z pozytywnym odbiorem. Éric Caberia z branżowego pisma „Tilt” rozpisywał się o „minirewolucji” w grach cyfrowych[6]. Również redaktorzy pisma „Génération 4” zaznaczali, że Méwilo zawiera kolorowe, „realistyczne” ilustracje oraz scenariusz oryginalny jak na czas powstania[3]. Za Méwilo Tramis została uhonorowana srebrnym Medalem Miasta Paryża[7].
Współcześnie Méwilo „ze względu na bezprecedensową w dziejach gier cyfrowych krytykę dyskursu kolonialnego” jest uznawany za jedną z pierwszych gier postkolonialnych[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Jankowski 2018 ↓, s. 477.
- ↑ a b Jankowski 2018 ↓, s. 479.
- ↑ a b c Stéphane Lavoisard, Didier Latil, Betty Franchi, Le Monde de l’aventure: Méwilo, „Tilt”, październik 1988, s. 111 (fr.).
- ↑ Jankowski 2018 ↓, s. 478.
- ↑ Jankowski 2018 ↓, s. 476.
- ↑ Éric Caberia, Rolling Softs: Méwilo, „Tilt”, październik 1988, s. 54 (fr.).
- ↑ Thomas Ribault, Abandonware France, #MadeInFrance 10 : Tequilas & Tomahawks – The History of Coktel Vision [online], Abandonware France, 31 marca 2020 [dostęp 2022-08-21] (fr.).
- ↑ Jankowski 2018 ↓, s. 483.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Filip Jankowski, „Méwilo” i „Freedom” Muriel Tramis jako pierwsze gry postkolonialne, [w:] Ksenia Olkusz, Krzysztof Maj (red.), Ksenologie, Kraków: Ośrodek Badawczy Facta Ficta, 2018, ISBN 978-83-948889-0-9.