Nakajima A3N
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Nakajima |
Typ |
samolot szkolno-treningowy |
Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej |
Załoga |
2 (pilot, instruktor) |
Historia | |
Lata produkcji |
1936 – 1939 |
Wycofanie ze służby |
1941 |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy Nakajima Kotobuki 2 Kai 1 |
Moc |
580 KM (427 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
9,37 m |
Długość |
6,18 m |
Wysokość |
3,08 m |
Powierzchnia nośna |
19,74 m² |
Masa | |
Własna |
1095 kg |
Startowa |
1540 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
280 km/h |
Pułap |
7200 m |
Zasięg |
400 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 km wz. 87 kal. 7,7 mm | |
Użytkownicy | |
Japońska Cesarska Marynarka Wojenna |
Nakajima A3N – japoński szkolno-treningowy z okresu międzywojennego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1932 roku w związku z wprowadzeniem do uzbrojenia samolotów myśliwskich Nakajima A2N dowództwo lotnictwa marynarki wojennej zwróciło się do wytwórni Nakajima o opracowanie samolotu szkolno-treningowego dla szkolenia pilotów myśliwskich. Wytwórni rozpoczęto prace konstrukcyjne nad tym samolotem oparto się na konstrukcji samolotu Nakajima A2N3 a jedyna zmiana to zamontowanie w kadłubie drugiej kabiny.
Tak opracowany samolot otrzymał oznaczenie Nakajima A3N1 i w 1936 został wprowadzony do produkcji seryjnej, która trwała do 1939. Wyprodukowano łącznie 66 samolotów tego typu.
Służba
[edytuj | edytuj kod]Samolotu A3N od momentu wprowadzenia do produkcji seryjnej były wprowadzane do jednostek szkolnych lotnictwa marynarki wojennej, gdzie użytkowano je do 1941 roku.
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Samolot A3N był dwupłatem o konstrukcji mieszanej – metalowa konstrukcja była pokryta częściowo blachą aluminiową, częściowo płótnem i sklejką. Miał dwie odkryte kabiny. Samolot miał podwozie klasyczne stałe.
Napęd pierwszej wersji A3N japoński silnik Nakajima Kotobuki 2 Kai 1.
Uzbrojenie składało się z 2 karabinów maszynowych wz. 87 kal. 7,7 mm (w wersji A2N1 tylko 1 karabin maszynowy), zabudowane w kadłubie nad silnikiem.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Januszewski, Krzysztof Zalewski: Japońskie samoloty marynarki 1912-1945. Warszawa: Wyd. Lampart, 2000. ISBN 83-86776-50-1.
- William A. Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters: An Illustrated Encyclopedia of Every Fighter Aircraft Built and Flown. Londyn: Smithmark Publishers, 1994. ISBN 0-8317-3939-8.