Pobereże
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
19,05 km² |
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
+380 03436 |
| Kod pocztowy |
77430 |
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
Pobereże (Poberezin, łac. Podberecz, ros. Побережe, ukr. Побережжя) – wieś na Ukrainie w rejonie tyśmienickim obwodu iwanofrankiwskiego, nad Dniestrem i jego dopływem Wołczyniec.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W okresie Korony Królestwa Polskiego osada leżąca w powiecie halickim, województwie ruskim, prowincji małopolskiej.
Założona w 1593 roku wieś należała do klucza marjampolskiego księżnej Anny Jabłonowskiej[1], do którego należały również miasta: Marjampol i Jezupol oraz wsie: Braniówka[2] (wcześniej południowa część Mariampola, obecnie północna część Pobereża), Delejów, Hanusowce, Jurkówka, Miłowanie, Nowosiółka, Olszanica, Petryłów, Pobereże, Roszniów i Strychańce.
Po pierwszym rozbiorze Polski w 1772 r. tereny na których leży Pobereże stały się częścią Monarchii Habsburgów.
W 1857 założona została szkoła trywialna dla gminy Pobereże wraz z attynencyą Braniówka[3].
W 1875 Branówka i Pobereże zostały przeniesione z Sądu Powiatowego w Haliczu do Sądu Powiatowego w Stanisławowie[4].
W okresie II Rzeczypospolitej Pobereże (z Braniówką) należało do gminy wiejskiej Jezupol w powiecie stanisławowskim województwa stanisławowskiego.
Wg spisu niemieckiego w czasie II wojny światowej, w 1943 roku liczba ludności wynosiła 2021[5].
W 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 29 Polaków[6].
Po II wojnie światowej obszar gminy został odłączony od Polski i włączony do Ukraińskiej SRR, obwód iwanofrankiwski, rejon iwanofrankiwski.
Wg spisu z 2001 r. wieś liczyła 1938[7] mieszkańców.
Urodzeni w Pobereżu
[edytuj | edytuj kod]Józef Grein – polski konserwator zabytków, malarz, profesor Akademii Sztuk Plastycznych w Krakowie
-
Poberezin na mapie z 1750
-
klucz mariampolski 1750
-
Poberese i Braniuwka na mapie z 1779
-
Pobereże i Braniówka na mapie z 1925
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Pobereże, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 339.
- Pobereże na stronie Rady Najwyższej Ukrainy (ukr.)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Janina (1900-1971) Berger-Mayerowa, Księżna Pani na Kocku i Siemiatyczach : (działalność gospodarcza i społeczna Anny z Sapiehów Jabłonowskiej), „Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu”, 1936, s. 336 (pol.).
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom I [online], dir.icm.edu.pl, s. 352.
- ↑ Mateusz Eustachy Sartyni, Gazeta Lwowska. 1857, nr 199, „Biblioteka Jagiellońska, 501 V czasop.”, 1 września 1857, s. 1 (pol.).
- ↑ [Kadencja III, sesja VI, al. 12] Alegata do Sprawozdań Stenograficznych z Szóstej Sesyi Trzeciego Peryodu Sejmu Krajowego Królestwa Galicyi i Lodomeryi Wraz z Wielkiem Księstwem Krakowskiem z roku 1875. Alegat 12, „Biblioteka Jagiellońska, 418423 III”, 1875, s. 7 (pol.).
- ↑ http://www.pwin.pl/Archiwistyka_spol/Dwie%20okupacje/teczki/4/0020.jpg
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939–1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 496, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.
- ↑ Linguistic composition of Ukraine 2001 [online], pop-stat.mashke.org [dostęp 2024-01-19].