Wódka (województwo opolskie)
| wieś | |
Kościół par. pw. św. Tekli | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności |
230 |
| Strefa numeracyjna |
77 |
| Kod pocztowy |
48-140[2] |
| Tablice rejestracyjne |
OGL |
| SIMC |
0491950 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa opolskiego | |
Położenie na mapie powiatu głubczyckiego | |
Położenie na mapie gminy Branice | |
Wódka (niem. Hochkretscham[3]) – wieś w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Branice, przy granicy z Czechami.
Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik)[4].
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Wieś wzmiankowana była po raz pierwszy w łacińskim dokumencie z 1223 roku, gdzie zanotowana została zlatynizowana nazwa słowiańska w formie Vduboue Vodka, czyli dębowa wódka, tj. „mała woda przepływająca przez dębowy lasek”. W 1377 roku odnotowano niemiecką nazwę w formach Hoecretschim, Hoetretzim[5], która ostatecznie ukształtowała się jako Hochkretscham. Miano to wywodzi się prawdopodobnie od położonej na wzgórzu, z dala widocznej karczmy, która tam wówczas istniała[6].
20 maja 1954 roku Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu uchwaliło wystąpienie z wnioskiem do Komisji Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych przy Prezesie Rady Ministrów o zmianę nazwy miejscowości Wódka w gminie Włodzienin na Dębowa Woda. Wniosek motywowano tym, że dotychczasowa nazwa miała "stanowić smutną pamiątkę okresu kapitalistycznego, nie odpowiadającą socjalistycznej rzeczywistości społecznej". Natomiast nazwę Dębowa Woda uznano za "nazwę staropolską, która została zmieniona przez władze niemieckie"[7].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Historycznie miejscowość leży na tzw. polskich Morawach, czyli na obszarze dawnej diecezji ołomunieckiej. Po raz pierwszy wzmiankowane zostały w 1223 roku jako, kiedy to należało do Margrabstwa Moraw, później do wydzielonego z niego księstwa opawskiego, co najmniej od końca XV wieku uważanego już za część Górnego Śląska.
Po wojnach śląskich znalazła się w granicach Prus i powiatu głubczyckiego. Była zamieszkała przez tzw. Morawców. W 1910 65% mieszkańców posługiwało się czeskimi gwarami laskimi[3]. W granicach Polski od końca II wojny światowej. Po drugiej wojnie światowej Morawców uznano za ludność polską i pozwolono im pozostać. Po 1956 nastąpiła fala emigracji do Niemiec[3].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[8]:
- kościół par. pw. św. Tekli, z 1772 r.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 150959
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1491 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c Mariusz Kowalski. Morawianie (Morawcy) w Polsce. „Studia z Geografii Politycznej i Historycznej”. 5, s. 115-131, 2016.
- ↑ Bank Danych o Lasach – Mapa [online], bdl.lasy.gov.pl [dostęp 2021-01-23].
- ↑ Stanisław Drzażdżyński, "Nazwy topograficzne. Słowiańskie nazwy miejscowości na Szląsku Pruskim. Powiat Głubczycki", "Wisła" tom XI 1897, str. 119.
- ↑ Sołectwo Wódka
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu, 1954, nr 6, poz. 35
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 22.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Colmar Grünhagen, Regesten zur Schlesischen Geschichte, Breslau: Josef Max & KOMP., 1866 (niem.).