Zajta
Państwo | |
---|---|
Dystrykt |
Dystrykt Hebronu |
Wysokość |
75 m n.p.m. |
Populacja (1945) • liczba ludności |
|
Data zniszczenia |
17 lipca 1948 |
Powód zniszczenia | |
Położenie na mapie Mandatu Palestyny | |
31°38′26″N 34°49′25″E/31,640556 34,823611 | |
Strona internetowa |
Zajta (arab. زيْتا) – nieistniejąca już palestyńska wieś, która była położona w Dystrykcie Hebronu w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej, po ataku Sił Obronnych Izraela w dniu 17 lipca 1948.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Zajta leżała na pograniczu Szefeli z górami Judei. Według danych z 1945 do wsi należały ziemie o powierzchni 10 490 ha. We wsi mieszkało wówczas 330 osób[1].
własność gruntów | powierzchnia gruntów (hektary) |
---|---|
Arabowie | 3127 |
Żydzi | 1273 |
publiczne | 6090 |
Razem | 10 490 |
Rodzaj użytkowanych gruntów | Arabowie (hektary) | Żydzi (hektary) |
---|---|---|
uprawy zbóż | 8899 | 1251 |
nieużytki | 286 | 22 |
zabudowane | 32 | 0 |
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1596 Zajta była niewielką wsią o populacji liczącej 156 osób. Mieszkańcy utrzymywali się z upraw pszenicy, jęczmienia, sezamu, winnic i owoców, oraz hodowli kóz i produkcji miodu[2].
W okresie panowania Brytyjczyków Zajta rozwijała się jako niewielka wieś[1].
Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w dniu 17 lipca 1948 Siły Obronne Izraela zajęły wieś Zajta. Wysiedlono wówczas jej mieszkańców, a wszystkie domy wyburzono[1]
Miejsce obecnie
[edytuj | edytuj kod]Rejon wioski pozostaje opuszczony, a ziemie uprawne zajął kibuc Galon.
Palestyński historyk Walid Chalidi tak opisał pozostałości wioski Zajta[1]:
Nie ma żadnych śladów domów, jedynie po lewej stronie pozostały ślady muru.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Welcome To Zayta. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2011-08-13]. (ang.).
- ↑ Wolf-Dieter Hütteroth, Kamal Abdulfattah: Historical Geography of Palestine, Transjordan and Southern Syria in the Late 16th Century. Germany: Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft, 1977, s. 147. ISBN 3-920405-41-2.