ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ (ΚΟΡΙΝΘΟΣ 1944).
Ο π. Παναγιώτης Χαρλαύτης γεννήθηκε στο Στενό Φενεού Κορινθίας το 1882 και αρχικά εργάστηκε ως δάσκαλος στο χωριό του. Νυμφεύθηκε και απέκτησε δώδεκα παιδιά και εν συνεχεία χειροτονήθηκε Ιερέας και τοποθετήθηκε ως εφημέριος σε πολλές ενορίες, και τα τελευταία 38 χρόνια της ιερατείας του τα πέρασε στο χωριό καταγωγής του την Γκούρα Κορινθίας υπαγόμενος στην Ιερά Μητρόπολη Κορινθίας. Ως εφημέριος βοηθούσε και βρισκόταν πάντα δίπλα στους ενορίτες του, και προσπαθούσε να βρίσκει λύσεις στα προβλήματά τους, και ήταν όπως παραδέχονταν οι πάντες αυστηρά ακριβοδίκαιος.
Κατά την διάρκεια της Κατοχής μέσω του κύρους που εξέπεμπε και της καλής σχέσης που διατηρούσε με τον Μητροπολίτη έσωσε πολλούς ομήρους από τα χέρια των κατακτητών, και ριψοκινδυνεύοντας την ζωή του φυγάδευσε και πολλούς για να διαφύγουν την σύλληψη, τόσο από τους κατακτητές όσο και από τους κομμουνιστές.
Κατά την διάρκεια όμως της κατοχής ήρθε αντιμέτωπος με ένα μεγάλο πρόβλημα, και αυτό ήταν πως οι κομμουνιστές-συμμορίτες εντός της εκκλησίας του έκρυβαν από τους κατακτητές αντικείμενα που προέρχονταν από πλιάτσικο, και πολλά πυρομαχικά. Ο Ιερέας Χαρλαύτης Παναγιώτης αφού ενημέρωσε την τοπική ηγεσία των συμμοριτών πως δεν θα δεχτεί άλλη φορά η εκκλησία να γίνει κρύπτη παράνομων υλικών, αλλά και πυρομαχικών χωρίς να εισακουστεί, και γνωρίζοντας πως εάν οι δυνάμεις κατοχής έβρισκαν πυρομαχικά και οπλισμό εντός του ναού θα πυρπολούσαν το χωριό, αναγκάστηκε και με την βοήθεια ορισμένων συγχωριανών του να εξαφανίσει τα υλικά αυτά για να γλυτώσει έτσι το χωριό από τυχόν αντίποινα των κατακτητών, γεγονός που τον στοχοποίησε άμεσα στους κομμουνιστές.
Το άλλο ‘’μεγάλο λάθος’’ του ήταν ότι στηλίτευε δημόσια τους συμμορίτες και έδειχνε στους ενορίτες του την σαθρότητα των κομμουνιστικών θεωριών, και την φιλαργυρία των αρχηγών των τοπικών οργανώσεων του ΕΑΜ\ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ, που σε περίοδο πείνας, εξαθλίωση, και της οικονομικής καταστροφής που είχε υποστεί ο ελληνικός λαός, αυτοί συνέχιζαν να ζουν πλουσιοπάροχα, να πλιατσικολογούν τον φτωχό κόσμο και να εκτελούν όχι κατακτητές, αλλά Έλληνες πολίτες με αντίθετη ιδεολογική άποψη.
Έτσι τον Ιούλιο του 1944 ομάδα της ΟΠΛΑ (παραστρατιωτική οργάνωση του ΚΚΕ) συνέλαβε τον ιερέα, και κατά την διάρκεια της συλλήψεώς του ενώ κινούνταν σιδηροδέσμιος μέσα από το χωριό, βγήκαν όλοι οι κάτοικοι του χωριού Γκούρα να τον αποχαιρετήσουν όπως και όλη η πολυμελής οικογένεια του, και ο π. Παναγιώτης απευθυνόμενος προς όλους τους είπε: «Εγώ θα βαδίσω σαν τον Χριστό στο μαρτύριο», καθώς ήξερε τι τον περίμενε.
Οι συμμορίτες τον κράτησαν μία εβδομάδα στο στρατόπεδό τους που ήταν εντός της Ιεράς Μονής του Αγίου Γεωργίου Φενεού Κορινθίας, και μην αντέχοντας τις συνεχείς και καθημερινές εκκλήσεις του κόσμου για να αφεθεί ελεύθερος ο ιερέας, στις 18 Ιουλίου 1944 τον άρπαξαν βίαια και τον μετέφεραν δεμένο και ξυπόλυτο στο δασωμένο απόκρημνο «Κακοβούνι» Κορινθίας όπου τον σκότωσαν με επτά μαχαιριές. Μετά ένα χρόνο στην γνωστή τρύπα του Φενεού όπου βρήκαν φρικτό θάνατο εκατοντάδες άλλοι αδικοσκοτωμένοι πατριώτες από τους κομμουνιστές, βρέθηκε και το λείψανο του π. Παναγιώτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου