Louis Antoine de Saint-Just
| Louis Antoine de Saint-Just | |
|---|---|
| Mandat 19. veljače 1794. – 6. ožujka 1794. | |
| Prethodnik | Joseph-Nicolas du Barran |
| Nasljednik | Philippe Rühl |
| Mandat 10. srpnja 1793. – 28. srpnja 1794. | |
| Rođenje | 25. kolovoza 1767. |
| Smrt | 28. srpnja 1794. |
| Politička stranka | Klub jakobinaca |
Louis Antoine Léon de Saint-Just (Decize, 25. kolovoza 1767. - Pariz, 28. srpnja 1794.), uglavnom poznatiji samo kao Saint-Just, bio je politički i vojni vođa jakobinaca tokom Francuske revolucije. Najmlađi izabrani zastupnik u Konventu 1792. godine, Saint-Just se brzo uspinjao u hijerarhiji te je ubrzo postao jedan od najvažnijih vođa u vladi Prve Republike. Saint-Just je predvodio zathjeve za pogubljenjem Louisa XVI te je izradio nacrt radikalnog Montanjarskog ustava.
Ubrzo je postao blizak prijatelj Maximiliena Robespierrea te je služio s njim kao član moćnog Komiteta javnoga spasa. Tokom turbulentnog početka Revolucionarnih ratova, Saint-Just je poslan na front gdje je nametnuo strogu disciplinu te se danas od strane mnogih gleda kao glavni zaslužan za revitalizaciju francuske vojske na frontu. Vrativši se u Pariz, Saint-Just je nadzirao Robespierreovu konsolidaciju moći preko programa oštrog i nemilosrdnog zastrašivanja. Iako je na političkoj sceni bio izrazito kratko, Saint-Just je postao jedno od glavnih lica Jakobinskog terora, zbog čega je među kasnijim historiografima dobio nadimak "Anđeo Smrti". Saint-Just je osobno organizirao hapšenja i progone brojnih velikana Francuske revolucije.
Saint-Just je uhapšen zajedno s ostalim predstavnicima Terora tokom Termidorske reakcije te je pogubljen, zajedno s Robesiperreom i ostalima, 28. srpnja 1794. godine u Parizu. Historiografi su danas složni kako je njegova smrt označila kraj Jakobinskog terora.