Dobrotoljublje
Dobrotoljublje (grč. φιλοκαλειν, crksl. Добротолю́бїе ) je zbornik duhovnih pouka pravoslavnih monaha iz perioda IV—XV veka.
Zbornik je sastavio Nikodim Svetogorac i Makarije iz Korinta je prvi opublikovao zbornik na grčkom jeziku 1782. godine. Na staroslovenski jezik pereveo ga je Pajsije Veličkovski, 1793. godine. Prevod na ruski jezik uradio je Teofan Zatvornik.
Dobrotoljublje ima pet tomova. Većina tekstova govori o monaškom podvigu, postu i molitvi.
Kao autori izreka i spisa pojavljuju se pravoslavni monasi i svetitelji:
- Antonije Veliki
- Makarije Veliki
- Isaija Otšelnik
- Marko Podvižnik
- Ava Evagrije
- Teodor Studit
- Jovan Kasijan
- Isihije Jerusalimski
- Nil Sinajski
- Jefrem Sirin
- Jovan Lestvičnik
- Varosonufije Veliki i Jovan
- Ava Dorotej
- Isak Sirin
- Simeon Novi Bogoslov
- Nikita Stifat
- Teolipt Filadelfijski
- Grigorije Sinait
- Nićifor Atoski
- Grigorije Palama
- Kalist I Carigradski
- Ignatije Ksantopuli
- Simeon Solunski
- Petar Damaskin
- Kalist Katafigiot
- Dijadoh Fotijski
- Jovan Karpatski
- Zosima Palestinski
- Maksim Ispovednik
- Talasije Libijski
- Teodor Edeski
- Prepodobni Teodor
- Ava Filimon
- Teognost Aleksandrijski
- Filotej Sinajski
- Ilija presviter i Ekdik