Mijn halfnatte en natte plantenbiotoopjes.

Nu het buiten meest grauw en grijs is, en het heldere, frisse groen nog lang op zich zal laten wachten, geniet ik volop van mijn natte en halfnatte plantenbakken binnenshuis.

In de halfnatte boots ik een klein moerasje na: er staan waterplantjes in, die ervan houden om met de voeten in het water te staan, maar met de rest boven water. Waterplantenleveranciers spreken van “emers”. “Submers” slaat op planten die het liefst helemaal onder water groeien.

Er staan twee van zulke bakken met emerse plantjes in mijn computerkamer en één in de serre. De eerste foto is de ca. 30cm hoge en brede pot in de serre. Hieronder van bovenaf bekeken.

Het voordeel van bakjes met een waterstand van zo’n 5 cm, dat je er weinig omkijken naar hebt.

Als je de waterstand wat verhoogt kun je gemakkelijk een paar weken met vakantie.

Je begint zo’n bak met een laagje van 1 cm vijvergrond aan te brengen, en daarboven op komt een flinke laag ruw zand. Plantjes erin zetten en voorzichtig water toevoegen. Als je goochelt op “emers” vind je veel info.

Deze bakken vragen een lichte plek op de vensterbank, maar geen volle zon, dan krijg je sneller algengroei op de bodem.

Mijn grootste moerasbak:

En dan de natte bakken: de aquaria. Ook daar vind ik een eenvoudige, weelderige plantengroei het leukst.

Ik houd al jaren met veel plezier de meest gemakkelijke dwerggarnaaltjes erin (een mooi soort vuurgarnaaltjes (Neocaridina heteropoda) en wat eenvoudige slakjes. 

De linkerbak heb ik eind november opnieuw ingericht omdat er in de vorige versie een langzame, onverklaarbare sterfte optrad onder de garnaaltjes. Achteraf denk ik dat het kienhout, dat erin zat, de oorzaak was.

Deze bak doet het nu goed:

De rechter bak doet het al een aantal jaren uitstekend:

Als de bakjes goed in evenwicht zijn, kost het onderhoud weinig tijd. Ik heb geen last van algengroei ( zowel de slakken als de garnaaltjes eten algen), ik belicht de bakken niet al te sterk en heb gemakkelijke aquariumplanten. Een simpele sponsfilter op een luchtpompje zorgt voor de filtering. Ik ververs eens in de twee weken een derde van het water met gewoon kraanwater. Drie maal per week voeg ik een beetje garnalenvoer toe.

De verlichte aquaria met de mooi belichte planten en de mooie rode garnaaltjes geven een vrolijk, groen accent. Heel fijn om naar te kijken, ik heb zo altijd een beetje zomer in huis.

Droge en natte plantenbiotoopjes in huis.

Nu het buiten donker, koud, nat en winderig is geniet ik van de groene plantenweelde in potten en bakken binnenshuis.

Ik heb al eerder een aantal van mijn kleine plantenbiotoopjes getoond.

Vandaag laat ik jullie zien wat mijn uitzicht is vanuit de plek, waar ik mijn blogjes schrijf en waar ik de wereld mondjesmaat toelaat via de computer.

Op de tuin en mijn schilder-en tekenkamertje na, is dit de fijnste plek in huis, waar ik tot rust kom als ik mooie dingen op mijn grote scherm zit te bekijken.

De beide aquariums gedijen voortreffelijk. Zowel de planten als de dieren ( dwerggarnaaltjes) doen het heel goed. Ik heb geen algproblemen, ziektes of andere ellende.

Simpele bakken met niet al te veel licht, een eenvoudige sponsfilter op een luchtpompje en eens in de twee weken een derde deel van het water verversen, dagelijks de garnaaltjes voeren en dat is het in hoofdzaak.

Een bron van kijkgenoegen.

Garnaaltjes zijn groepsdieren, ze gedijen het best in een grote groep.

Een aquarium, waar alles merkwaardigerwijze minder wilde gedijen, heb ik een jaar geleden ingericht als plantenterrarium met wat orchideetjes, bromelia’s, wat tillandsia’s en een paar kruipertjes. Ook dit is een bron van genoegen.

Onderstaande woestijnbakjes staan aan de zuidkant van het huis. Minimaal water geven is hier het parool.

Op dit gebied is een wereld van inspiratie te vinden op internet. Google maar eens op: “mini terrarium” en “wabi kusa”; wat ze in Japan toch kunnen op het gebied van kleine biotoopjes.

Ik zou mijn hele huis er wel mee vol kunnen zetten.

Groene minibiotoopjes in huis: aquascaping.

Vormgeving met planten op kleine schaal is leuk voor mensen met géén of een kleine tuin, én voor hen die het gewoon niet kunnen laten.

Laatst besprak ik op deze blog het maken van kleine plantenminibiotoopjes in schalen en flessen. Een verslavende bezigheid.

Niet minder leuk is het vormgeven van kleine onderwaterbiotoopjes. Velen hebben vroeger een aquarium gehad. Ik ook. Maar ik wist niet dat in deze wereld ook nieuwe ontwikkelingen hebben plaatsgevonden.

Dat is de wereld van de z.g. nano-aquariums.

                                           

Dat zijn kleine ( vanaf zo'n 25 x 25 x 30cm) bakjes - zoals de mijne hierboven - met een uitgekiende en gebruiksvriendelijke techniek (filtertje en verlichting, ev. verwarming) waarin men een schitterend vormgegeven mini-onderwaterlandschapje gaat creëren. Dit noemt men aquascaping en dat kan natuurlijk ook op veel grotere schaal.

De laatste tien jaar is Aquascape een hele beweging geworden. Dé man op dit gebied is een Japanse fotograaf, Takashi Amano, die werkelijk adembebemende onderwaterlandschappen creëert. Hij let op de compositie van ondergrond, stenen en kienhout en zet daarbij betrekkelijk weinig soorten waterplanten. Zijn aquariums stralen op een Zen-achtige manier rust uit. De visjes, die hij toepast,  passen perfect in dit geheel.

In zijn bakken gebruikt hij als algenbestrijders dwerggarnaaltjes en sierslakjes.

Dwerggarnalen? Ik had er nog nooit van gehoord.

Hoe kwam ik hiermee in aanraking? Door mijn kleinzoon van zes, die ineens gegrepen werd door het fenomeen aquarium. Met zijn moeder, onze dochter, ging hij naar de dierenwinkel. Bij onze dochter werd toen ook een oude aquariumliefde geactiveerd en zo kwamen er daar twee aquaria.

Ikzelf heb de aanvechting om ook weer een bakje op te starten nog twee maanden tegen weten te houden. Maar, toen mijn dochter mij attent maakte op aquascape, zen-aquaria en Amano werd ik helemaal enthousiast.

Ik ben begonnen met twee betrekkelijk kleine bakken: 25 x 25 x 30 cm - bovenste twee foto's -  en 42 x 25 x 22,5 cm zie hieronder - , beiden bakjes met een perfecte techniek. 

Ik heb me uitvoerig ingelezen in de materie, want het opzetten van zo'n onderwaterwereldje is wel aan regels gebonden om kans van slagen te hebben.

Ik zocht online waterplantjes uit, die geen extreme eisen stelden qua lichtbehoefte en temperatuur. En na het inrichten moet je het aquarium zo'n 4 weken goed laten indraaien zonder levende diertjes. Veel goede tips zijn te krijgen via de forums op dit gebied op internet. In principe kost het onderhoud van een klein aquarium zo'n half uur per week: één derde water verversen en binnenruitjes poetsen.

Het kleinste aquarium draait nu twee maanden. Er zitten 10 “white pearl” garnaaltjes in - tweede foto hieronder - en twee appelslakjes, een tropisch slakje met wonderbaarlijk sierlijk dansende voelsprieten. 

Sommige visjes knabbelen graag daaraan, dus zulke slakjespesters moet je natuurlijk niet nemen. Het observeren van deze slakjes laat je steeds mee bewondering krijgen voor het fenomeen slak. Geregeld zit ik met de loupe naar deze beestjes te turen. En die garnaaltjes – de jongsten zijn niet groter dan een flinke mug – die ik eerst maar oninteressant vond, blijken ook grappige individu'tjes te zijn, die onderling een leuke interactie vertonen.

Ook hier heb ik mij beperkt tot één van de makkelijkste soorten. In het grotere bakje gaan daarom binnenkort rode vuurgarnaaltjes komen.

Er zijn tegenwoordig ook nieuwe soorten hele kleine visjes, variërend tussen de anderhalve tot 3 cm. Een goede keuze maken is hier moeilijker. Ik ben hierin wat terughoudend. Die kleintjes stellen toch wel zo hun eisen, het water moet soms net wat zuurder, of juist wat kalkrijker dan je hebt. Of ze gedijen toch écht met wat meer zwemruimte, en in een ander geval eten ze je jonge garnaaltjes op of ze pesten je slakjes. Tja, zo valt er veel uit te zoeken op de lange winteravonden...

Maar wat een genoegen om geregeld even in de makkelijke stoel bij het aquarium neer te strijken om in het groene miniwereldje te turen. Ik zit zowaar eens langer gewoon rustig op een stoel!

En wat een feest voor kinderen, én leerzaam, om samen met vader of moeder samen zo'n bakje te onderhouden.