Osman I

Osman I atawa Osman Ghazi (Turki Utsmaniyah: عثمان غازى, Osmān Ġāzī ; maot 1323/4) nyaéta pangadeg Dinasti Utsmaniyah jeung pamingpin mimiti Nagara Usmani, nu dina mangsa harita masih mangrupa kadipaten leutik. Manéhna ngawariskeun jabatan bapana salaku adipati dina kaayaan Kasultanan Seljuk. Nalika kasultanan kasusahan, Osman ngabébaskeun dirina jeung mingpin kadipatén anu ngadaulat nepi ka ahir hayatna dina taun 1323 atawa 1324. Saenggeus maotna, turunanna maké ngarana salaku ngaran dinasti jeung nagarana (dinasti jueng nagara dikenal. salaku 'Utsmaniyah' atawa 'Utsmaniyah' dina basa Arab jeung Indonésia, ogé 'Ottoman' dina éjahan Kulon).

Kulantaran langkana sumber sajarah ti jamanna, saeutik pisan informasi faktual ngeunaan Osman I. Euweuh hiji sumber tinulis ti jaman Osman anu salamet. Catetan sajarah ngeunaan Osman teu ditulis nepi ka abad lima belas, leuwih ti abad sanggeus manéhna maot. Ieu nyababkeun tangtangan anu gedé pikeun para sejarawan dina ngabédakeun fakta jeung mitos anu aya hubunganana.

Ngaran jeung pangajén

Sajumlah ulama yakin yén ngaran aslina Osman nyaéta ngaran asli Turki, meureun Atman atawa Ataman, nu saterusna dirobah jadi Osman, ngaran Arab. Sumber Bizantium awal ngarékam ngaranna salaku Ατουμάν (Atouman) atawa Ατμάν (Atman), sedengkeun sumber Yunani sacara konsistén ngagunakeun varian saperti θ, τθ, atawa τσ pikeun nyebut Uthmān (éjahan Arab) atawa ʿOsmān (éjahan Turki). Sumber-sumber Arab awal ogé ngarékam ngaran maké hurup ط tibatan ث, nunjukkeun variasi linguistik dina ngucapkeun ngaran. Paling dipikaresep, Osman ngadopsi ngaran Arab-Muslim ieu pikeun alesan gengsi sarta ngagambarkeun idéntitas leuwih mulya engké dina kahirupan.

Sanajan daptar Sultan Ottoman sok nempatkeun Osman salaku pangawasa kahiji, panagjén sultan ngan resmi dipaké ku pangawasa Ottoman dina 1383, dina mangsa pamaréntahan incuna, Murad I. Dina mangsa pamaréntahanna, Osman nahan panagajén heubeul na, bey, nu sarua jeung patih atawa kapala suku dina konteks eta, panagaén manéhna dicekel bari masih subjék tina Kasultanan Seljuk Rum. Ieu negeskeun transisi tina status régional anu handap ka tingkat kakawasaan anu leuwih luhur nalika dinasti Ottoman maju.

Kahirupan mimiti

Tanggal kalahiran Osman henteu dipikanyaho sacara pasti, sareng hese pisan pikeun terang kahirupan awalna kusabab kurangna sumber sareng gangguan tina mitos sareng legenda anu muncul engké. Diperkirakeun yén Osman lahir dina pertengahan abad katilu belas, sigana sakitar 1254 atanapi 1255 numutkeun sejarawan Ottoman abad genep belas Kemalpaşazade.

Numutkeun tradisi Ottoman, bapana Osman, Ertuĝrul, mingpin suku Kayı ti Asia Tengah ka Anatolia pikeun lolos tina serangan Mongol. Anjeunna sumpah satia ka Sultan Kayqubad I ti Kasultanan Rum, anu masihan anjeunna idin pikeun ngadegkeun hiji emirat (kadipaten) di Söğüt, suburb Seljuk wawatesan jeung Kakaisaran Romawi Wétan. Lokasi ieu tétéla strategis. Di kulon, Kakaisaran Romawi Wétan (Byzantium) beuki lemah, sedengkeun di wétan, pasukan Muslim di handapeun Turki Seljuk ancur dina nyanghareupan agresi Mongol, kaasup ngepung Baghdad.

Kira-kira taun 1281, Osman jadi patih jeung pupuhu sanggeus bapana maot. Antukna, loba mercenaries ngagabung ka Osman dina harepan weakening monarki Ortodoks. Sajaba ti éta, populasi Turki di handapeun kapamimpinan Osman I terus strengthened ku pangungsi kabur ti Mongol. Di antarana, aya soldadu Ghazi atawa pejuang Islam, anu yakin maranéhna berjuang pikeun perluasan atawa pertahanan Islam. Dina kapamimpinan kuat sarta kompeten Osman, prajurit ieu geura-giru jadi kakuatan formidable, sarta yayasan nagara anu gancang diteundeun.

Harepan Osman

Osman ngagaduhan hubungan anu caket sareng Syekh Edebali, tokoh sufi anu kasohor di daérahna. Salah sahiji carita kawentar ngeunaan hubungan maranéhanana nyaéta "Impian Osman". Dina ieu carita, nalika Osman saré di padumukan Syéh Édébali, manéhna ngimpi yén bulan muncul tina dada Syéh Édébali tuluy asup kana dadana sorangan. Tina bujal Osman tuluy tumuwuh hiji tangkal gedé nu ngiuhan jagat. Di handapeun tangkal ieu, aya gunung-gunung anu ngocor cai tina suku gunung. Jalma-jalma nyandak cai pikeun nginum sareng ngebon. Syekh Edebali nafsirkeun ngimpi minangka tanda yen Osman jeung turunanna bakal dipaparin kakawasaan, sarta putri Syekh Edebali (dilambangkeun sabage bulan dina impian) bakal jadi pamajikan Osman.

Ngimpi Osman ditafsirkeun minangka tanda yén kakuatan anu dipiboga ku Osman sareng turunanna mangrupikeun anugerah ti Gusti. Salian ti némbongkeun legitimasi kakawasaan, impénan ieu ogé sacara implisit nekenkeun yén Osman katut turunanana boga tanggung jawab pikeun ngajaga karaharjaan rahayatna.

Kameunangan militér

Setelah runtuhnya Kesultanan Seljuk, Osman berhasil menaklukkan benteng Eskişehir dan Karacahisar. Kemudian, ia menguasai kota penting di wilayah tersebut, Yenişehir, yang kemudian dijadikan ibu kota negaranya.

Setelah kemenangan dalam Pertempuran Bapheus melawan Romawi Timur, Osman mulai mengatur pasukannya di dekat wilayah kekuasaan Romawi Timur. Pengaruh Osman yang semakin kuat menyebabkan masyarakat Romawi Timur secara bertahap meninggalkan wilayah tersebut menuju seberang Anatolia. Para pemimpin Romawi Timur mencoba menahan laju Osman, tetapi persiapan mereka sangat buruk dan tidak efektif. Sebaliknya, Osman menggunakan sisa masa pemerintahannya untuk memperluas wilayahnya ke arah utara sepanjang Sungai Sakarya dan ke barat daya menuju Laut Marmara, mencapai keberhasilan pada tahun 1308. Pada tahun yang sama, pengikutnya ikut serta dalam penaklukan kota Ephesus, salah satu kota Romawi, dan menduduki kota tepi pantai terakhir milik Romawi, meskipun kota tersebut kemudian menjadi bagian dari wilayah Amir Aydin.

Penaklukan terakhir Osman adalah Bursa. Meskipun Osman tidak secara langsung terlibat dalam pertempuran, keberhasilan menduduki Bursa membuktikan pentingnya kota tersebut sebagai pijakan strategis untuk melawan Romawi Timur di Konstantinopel. Bursa kemudian dijadikan ibu kota pada masa kekuasaan putra dan penerus Osman, Orhan.