ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ

 Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και εμείς τα υποδεχόμαστε κάθε μέρα διαφορετικά. Το δικό μας ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης... Στο παρακάτω link

https://app.myadvent.net/calendar?id=dpsm21csbhz7k77lbnq9p498a7atsfor

Μπορείτε κι εσείς να το μοιραστείτε στην τάξη ή στο σπίτι 

Περιέχει παιχνίδια για όλη την οικογένεια, διαδικτυακά παιχνίδια, κατασκευές, συνταγές, παραμύθια, ταινίες χριστουγεννιάτικες, δημιουργικές ιδέες!

ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ, ΜΙΑ ΕΥΧΗ, ΓΙΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ!

 ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ, ΜΙΑ ΕΥΧΗ,

 ΓΙΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ!

Σε ένα τοίχο εκεί ψηλά θα καμαρώνει και θα εύχεται κρυφά:

Να είναι οι μέρες γιορτινές, χωρίς έννοιες, μόνο χαρές.

Να υπάρχει υγεία και δύναμη ψυχική

 για να μπορεί να αντιμετωπιστεί κάθε στιγμή.

- Είναι ένα δέντρο 1,50 μέτρο συναρμολογημένο και στις εικόνες υπάρχει η αντίστοιχη αριθμηση.

Πατρόν για το χριστουγεννιάτικο δέντρο:

ΟΧΙ ΜΠΛΑ, ΜΠΛΑ! ΜΟΝΟ ΔΟΥΛΕΙΑ!

ΟΧΙ ΜΠΛΑ, ΜΠΛΑ! ΜΟΝΟ ΔΟΥΛΕΙΑ!

Η μέρα μας στη παρεούλα ξεκίνησε με την ερώτηση: Ποιος είναι ο αρχηγός;

- Αυτός που δίνει διαταγές.

-Αυτός που δίνει συμβουλές.

Η επόμενη ερώτηση ήταν: Πως πρέπει να είναι ένας αρχηγός;

Οι απαντήσεις των παιδιών μου έφεραν στο μυαλό τα λόγια της γιαγιάς μου:

" Από τρελό κια από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια".

- Μέσα από την παρομοίωση μιλήσαμε για επίθετα-χαρκτηριστικά κάποιων ζώων.

Κάναμε την αντιστοίχιση σε φύλλο Α3 και ψηφίσαμε ποιο ζώο θα διαλέγαμε για αρχηγό και γιατί.

Είδαμε το παραμύθι: " Ο πίθηκος που έγινε βασιλιάς"

Ποια είναι αυτά που πρέπει να έχει ένας αρχηγός;

ΜαΪμουδίτσα άσε τα πράγματα τα γελοία

γιατί δεν τα θέλει αυτά η δημοκρατία!

Ανεβασμένη σε μια παλιά κολόνα ψηλά

και υπάρχει από τα αρχαία χρόνια, τα ελληνικά!

Το όνομά της "σκαρφάλωσε" σε κάγκελα βαριά,

το Νοέμβρη, κάποια βραδιά.

Πατρόν εργασίας:

ΕΝΑ ΜΗΛΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ...

 ΕΝΑ ΜΗΛΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ...

Ο μανάβης μας περνά 

και το καπέλο των παιδιών κοιτά.

Ένα μήλο "εξηγεί" της μαμάς του τη ζωή.

Πατρόν εργασιών:

Κολοκύθα τραγουδά και ανεβαίνει ψηλά.

(ομαδική εργασία)

-Η ομαδική εργασία μας βοήθησε να μιλήσουμε για το φανταστικό και το πραγματικό.

Άκουσαν μια ιστορία και προσπάθησαν να βρουν ποιο ήταν το πραγματικό.

" Χθες το βράδυ εκεί που δούλευα στο σπίτι, άκουσα ένα κλάμα δυνατό. Άνοιξα την πόρτα και είδα μια κολοκύθα να κλαίει με μαύρο δάκρυ.

-Τι έχεις στρουμπουλή μου και κλαις; τη ρώτησα.

- Σήμερα στο σχολείο, που μιλήσατε για τα φρούτα και τα λαχανικά του φθινοπώρου, κανένα παιδί δεν με είπε, απάντησε.

- Δεν πειράζει νοστιμούλα μου, θα τους το πω αύριο.

Δεν της άρεσε η απάντηση μου και συνέχισε να κλαίει. Τότε μου ήρθε μια ιδέα.

- Θέλεις να πάμε στη παιδική χαρά, που είναι απέναντι από το σπίτι μου, τη ρώτησα.

-Ναι, μου απάντησε και σταμάτησε να κλαίει.

Την ανέβασα στη κούνια και ήταν πολύ χαρούμενη. Έτσι το κλάμα έγινε χαρά αλλά ο δικός μου ο πονοκέφαλος χειρότερος.

 Και έζησε εκείνη καλά και εγώ με ένα παυσίπονο στη κοιλιά.

Ποια από όλα αυτά που ακούσατε, ήταν αλήθεια; Μου απάντησαν μόνο για τον πονοκέφαλο και συμπλήρωσα και τη παιδική χαρά απέναντι από το σπίτι μου.

Μετά άκουσαν προτάσεις και τις ξεχώρισαν σε πραγματικές και φανταστικές. Και επειδή η φαντασία τα κάνει όλα δυνατά, ακολούθησε η παρακάτω σκηνή:

Στρωματάκια κάτω, παπούτσια στην άκρη και ξαπλωμένοι βλέπουν τους ήρωες της ιστορίας και τη πρώτη εικόνα . Η ιστορία αρχίζει να ξετυλίγεται, με τίτλο:

  "Σε μια φρουτιέρα, μια Δευτέρα"  πάτησε εδώ