Φέρνει την Αφρική στην Ελλάδα

«Ήρθε η Αφρική στην Ελλάδα!», ήταν η πρώτη κουβέντα του. «Ήρθα και σας έφερα την Αφρική για να χαρούμε μαζί μουσική, πολλή μουσική, όμορφες στιγμές έτσι ώστε να υπάρξει μεταξύ μας επικοινωνία. Αυτό είναι το σημαντικό». Κάθε νότα- και όχι μόνο κάθε λέξη- που βγαίνει από το στόμα του Γιουσού Ν΄ Ντουρ (που χθες το βράδυ βρέθηκε στην Αθήνα για την αποψινή συναυλία του στο Ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ) έχει ένα μήνυμα· κάτι σαν «ρίξτε το βλέμμα στην Αφρική» ή «πλησιάστε τους ανθρώπους της» ή «δείξτε την αγάπη σας». Ταυτόχρονα είναι ένας σούπερ σταρ της μουσικής, με εκατομμύρια θαυμαστές σε όλο τον κόσμο (και στην Ελλάδα), με ακτινοβολία και επιρροή. Τον Σενεγαλέζο γνωρίσαμε από κοντά στην Ελλάδα πρώτη φορά στη μεγάλη συναυλία της Διεθνούς Αμνηστίας (1988) στο Ολυμπιακό Στάδιο. Η επιστροφή του στα μέρη μας έχει και πάλι έναν ανθρωπιστικό χαρακτήρα: έρχεται με πρόσκληση για την προβολή και ενίσχυση του έργου τής Greek Αction Ιn Αfrica.

Η συνέχεια στα Νέα

Στην Αθήνα η Άγιο

Και ξαφνικά, πριν από δύο χρόνια, πολλοί από τους Αθηναίους που ακούν σύγχρονες μουσικές απ' όλο τον κόσμο άρχισαν να ψιθυρίζουν το «Down on my knees». Τη σπαρακτική ερωτική επίκληση μιας άγνωστης τραγουδίστριας από την άλλη άκρη του κόσμου, που έγινε απρόσμενα οικεία μεσ' από τη συχνότητα ενός ραδιοσταθμού.
Ισως μας αρέσει να μην έχει μια γυναίκα ενδοιασμούς και να πέφτει στα γόνατα παρακαλώντας. Ισως πάλι να μας μαγνήτισε το πάθος της τραγουδοποιού και τραγουδίστριας από τη Νιγηρία, που τώρα πια συγκαταλέγεται στις πιο ελπιδοφόρες φωνές της έθνικ. Γρήγορα το άλμπουμ έγινε χρυσό, γεγονός καθόλου συνηθισμένο πια για ξένο δίσκο. Περιέργως, όταν την ίδια περίοδο η Αγιο μας επισκέφθηκε για μία συναυλία στον Λυκαβηττό, δεν πήγαμε να τη δούμε. Ποιος ξέρει γιατί. Λιγότερα από χίλια εισιτήρια κόπηκαν εκείνη τη βραδιά. Ωστόσο, την Τετάρτη, που εκείνη επανέρχεται για μία συναυλία στο «Αθηνών Αρένα», τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά: Η είσοδος θα είναι δωρεάν, μέσω προσκλήσεων που προσφέρει τηλεφωνικά ο «Κόσμος 93,6», ο ίδιος εκείνος ραδιοσταθμός που τη σύστησε στο αθηναϊκό κοινό. Τώρα την προσκαλεί να συμμετάσχει στο πάρτι για τα επτά πετυχημένα χρόνια λειτουργίας του. Ετσι, θα είναι σαφώς περισσότεροι εκείνοι που θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν από κοντά μια εκφραστική τραγουδίστρια που επί σκηνής αποδεικνύεται ακόμα καλύτερη.

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία

«ΗΟΜΕ - Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΣΙΕΡΑ ΛΕΟΝΕ»

«Αθήνα γεννήθηκα και έχω ελληνική ταυτότητα. Πειράζει;», αναρωτιέται η 14χρονη Μέντεβι-Αντωνία Κοϊλοροπούλου και σε ενθουσιάζει με τον δυναμισμό της. Κι όταν λέει «στο σχολείο, αν με πουν "μαύρη" σαν βρισιά, δεν υπάρχει περίπτωση να... ζήσουν, τους χάλασα. Αλλά αν με πουν "μαυρούκα" δεν έχω πρόβλημα, είναι φιλική έκφραση. Έτσι με έχει περασμένη στο κινητό της και η καλύτερη φίλη μου», θέλει να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της. Ποια; Είναι γέννημα-θρέμμα της Αθήνας. Ο πατέρας της είναι από τη Λιβερία, αλλά έχει υπηρετήσει στον ελληνικό στρατό και είναι Έλληνας υπήκοος και η μάνα της είναι από τη Σιέρα Λεόνε... Και το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ «Ηome- η δική μου Σιέρα Λεόνε» της Πανδώρας Μουρίκη καταγράφει την ιστορία της. Κι όχι μόνο αυτό, αφού η έφηβη κοπέλα, οι γονείς της, η σκηνοθέτις και το κινηματογραφικό συνεργείο ταξίδεψαν μέχρι τη Σιέρα Λεόνε, όπου η Μέντεβι ή Αντωνία - «και τα δύο ονόματα είναι δικά μου, αλλά το Αντωνία μου αρέσει πιο πολύ», τονίζει η ίδια- πήγαινε για πρώτη φορά, για να γνωρίσει τη γιαγιά της και τις ρίζες της μητέρας της, τις δικές της. Ένα φιλμ που εκφράζει 100% τη σημερινή παγκόσμια κατάσταση, με τα εκατομμύρια μεταναστών και την παγκοσμιοποίηση των φυλών... Η ταινία ξεκινάει με τα λόγια του τραγουδιού των Γκόινγκ Θρου «Καλημέρα Ελλάδα/ σου μιλάει η Γη/ πολύ με υποτίμησες/ και λίγο σκέφτηκα Ελλάδα να σε αφήσω και να φύγω/ αλλά δεν το έβαλα κάτω και προσπάθησα κι άλλο»...



Η συνέχεια στα Νέα

Φεστιβάλ Αφρικανικών Ταινιών στην Αθήνα

Η Αφρική συνεχίζει να ματώνει και το Πρώτο Φεστιβάλ Αφρικανικών Ταινιών στην Αθήνα μάς γνωρίζει μιαν άλλη Μαύρη Ήπειρο O αγωνιστής για την ελευθερία του Κονγκό στις αρχές του ΄60, ο Πατρίς Λουμούμπα, είναι, ακόμα, μορφή-σύμβολο στην Αφρική αλλά και στη Δύση. Και το πολυβραβευμένο φιλμ- όχι ντοκιμαντέρ- «Lumumba» παραγωγής 2001, σκιαγραφεί την ιστορία του. Τους αγώνες του, την άνοδό του στην εξουσία και τη βάναυση δολοφονία του. Αξιοποιώντας πρόσφατες ανακαλύψεις και ιστορικά τεκμήρια, ο γεννημένος στην Αϊτή και μεγαλωμένος στο Κονγκό συγγραφέας και σκηνοθέτης Ραούλε Πεκ, συνθέτει με συναισθηματική φόρτιση το προφίλ του ασυμβίβαστου ηγέτη που πάλεψε να οικοδομήσει ένα ανεξάρτητο κράτος που βρισκόταν μέχρι τότε υπό την κυριαρχία του Βελγίου... Ενώ στην προβολή της ταινίας στις 8/9 στον Ιανό θα παραβρεθεί ο γιος του Πατρίς Λουμούμπα, Φρανσουά.

Η συνέχεια στα Νέα

Μια νομπελίστρια στην Αθήνα

«Όποτε τα πράγματα γίνονται σκούρα και δεν ξέρω τι μου μέλλεται, σκέφτομαι τα παιδιά μου και αντλώ κουράγιο για να ξεπεράσω τις δυσκολίες και να τραβήξω μπροστά, σε καινούργια, απάτητα εδάφη. Είναι η ελπίδα μου. Αυτά που μου δίνουν μια αίσθηση αθανασίας», λέει η Γουάνγκαρι Μούτα Μαατάι. Και τα πράγματα έγιναν πολλές φορές σκούρα. Η βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης (2004) Κενυάτισσα που δίνει διάλεξη απόψε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (τίτλος: «Ηγεσία, Ακτιβισμός, Συνηγορία», χορηγοί: Κοινωφελές Ίδρυμα «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης», Ίδρυμα Λαμπράκη, Εταιρεία Τσιμέντων Τιτάν Α.Ε.), έχει περάσει πολλά. Η 68χρονη σήμερα Μαατάι πάλεψε όλη της της ζωή υπέρ των κατατρεγμένων και υπέρ του περιβάλλοντος. Άφησε μια καλά στρωμένη ακαδημαϊκή καριέρα στις ΗΠΑ, όπου σπούδασε με υποτροφία, προερχόμενη από φτωχή αγροτική οικογένεια με έξι παιδιά. Και γύρισε στην πατρίδα της με σκοπό να συμβάλει στην απερήμωση της Αφρικής- μόνο το 2% των δασών που την κάλυπταν κάποτε έχει σωθεί. Ίδρυσε το «Κίνημα της Πράσινης Ζώνης» και οργάνωσε δενδροφύτευση 30 εκατομμυρίων δέντρων σε όλη την Αφρική, από γυναίκες που ταυτόχρονα πληρώνονταν γι΄ αυτήν τους την εργασία. Ακόμη και η αυτοβιογραφία της, που κυκλοφορεί από σήμερα με τίτλο «Αλύγιστη», είναι... οικολογική και ευλύγιστη. Το συμβόλαιο του βιβλίου- μας πληροφορούν οι Εκδόσεις Ωκεανίδα- είχε πολύ αυστηρές προδιαγραφές για την παραγωγή του. Έπρεπε να τυπωθεί σε χαρτί χωρίς χλώριο, και ανακυκλωμένο σε ποσοστό τουλάχιστον 50%. Επίσης, τόσο το χαρτί, όσο και ο τυπογράφος του βιβλίου θα έπρεπε να έχουν την πιστοποίηση του διεθνούς ανεξάρτητου οργανισμού (με έδρα στη Γερμανία) Forest Stewardship Council (Συμβούλιο Διαχείρισης Δασών- www. fscus. org). Χαρτί χωρίς χλώριο υπάρχει στην Ελλάδα, όχι όμως ανακυκλωμένο κατά 50%. Επίσης, δεν υπάρχει τυπογράφος πιστοποιημένος από το FSC στην Ελλάδα. Γι΄ αυτόν τον λόγο το βιβλίο τυπώθηκε στην Ιταλία (SΑΤΕ, Ferrara), σε χαρτί χωρίς χλώριο, 100% ανακυκλωμένο. Η αυτοβιογραφία αφηγείται όχι μόνο την προσωπική ιστορία της θαρραλέας Κενυάτισσας (που υπέστη και φυλακίσεις και χρειάστηκε παρέμβαση πολιτικών όπως ο Αλ Γκορ και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ για να ελευθερωθεί) αλλά και την ιστορία της Αφρικής. Πώς ήρθαν οι Ευρωπαίοι, πώς ήρθαν οι ιεραπόστολοι, πώς τους ακολούθησαν εξερευνητές και τυχοδιώκτες, πώς χάραξαν οι Ευρωπαίοι τα σύνορα της Αφρικής αλλά και τα κινήματα- όπως το κίνημα των Μάου Μάου κατά των Βρετανών. Όπως και πώς οι πρόγονοί της πολέμησαν στο πλευρό των Βρετανών στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, χωρίς καμία αναγνώριση: «Οι παππούδες μου, καθώς και άλλες οικογένειες που είχαν χάσει τους γιους τους στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν πήραν ποτέ κάποια επίσημη βεβαίωση για το τι είχαν απογίνει τα παιδιά τους, και, φυσικά, καμία αποζημίωση. Είναι μια πληγή που μένει ακόμη ανοιχτή. Θέλω λοιπόν να πω στη βρετανική κυβέρνηση: “Ο θείος μου πήγε στον πόλεμο και δεν ξαναγύρισε και κανένας δεν μπήκε καν στον κόπο να πάει και να πει στους παππούδες μου τι είχε συμβεί στον γιο τους”».

Από Τα Νέα

Από το Πράσινο Ακρωτήρι στην Αθήνα

Τελικά το Πράσινο Ακρωτήρι έχει πολλούς λόγους να ευγνωμονεί τη Σεζάρια Εβόρα. Κυρίως διότι άνοιξε τον δρόμο σε όσες επίδοξες τραγουδίστριες φιλοδοξούν να ακολουθήσουν ανάλογη πορεία. Μία από αυτές είναι και η Μάιρα Αντράντε, μόλις 22 ετών, ανερχόμενη φωνή από το Πράσινο Ακρωτήρι, που έρχεται την Τετάρτη και την Πέμπτη στο «Gaz-arte». Η Μάιρα Αντράντε γεννήθηκε στην Αβάνα, αλλά λόγω του διπλωμάτη πατριού της, έζησε στη Σενεγάλη, την Ανγκόλα και τη Γερμανία. Τα τελευταία χρόνια έχει έδρα της το Παρίσι. Εχει διακριθεί σε διαγωνισμούς, ήταν εκείνη που άνοιξε τις πρόσφατες συναυλίες της Σεζάρια Εβόρα, ενώ το 2005 ο Σαρλ Αζναβούρ την προσκάλεσε για ένα ντουέτο στον τελευταίο του δίσκο. Η μουσική της, σύμφωνα με τον διεθνή τύπο, είχε τόση απήχηση γιατί καταφέρνει και συνδυάζει τις τζαζ και αφροβραζιλιάνικες επιρροές της με τις γλυκόπικρες μελωδίες της Αφρικής.

Η Αφρική στην Αθήνα

Ενα μωσαϊκό ήχων και εικόνων από την πλούσια κουλτούρα της Αφρικής. Αφρο-μπιτ μουσικές, εκθέσεις βιβλίου για την ιστορία της Μαύρης Ηπείρου, φωτογραφίας για τους ανθρώπους της, σκίτσου και αρχιτεκτονικής. Προβολές ντοκιμαντέρ. Αλλά και αφρικανικά εδέσματα.
Η αφρικανική παράδοση είναι στην καρδιά τού «Mama Africa Art Festival» που θα ξεκινήσει στις 27 Αυγούστου στους δρόμους της Αθήνας με το «Mama Africa Street Parade». Το κύριο μέρος του φεστιβάλ θα γίνει την 1η Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη με συναυλία του θρυλικού Τζαμαϊκανού Μαξ Ρομέο, των «One Drop Forward», «Sk. Rootman and the Everest Band», Μιχάλη Τζουγανάκη, Αλέξη Γεράρδη και της dj Anna Mystic.

Η συνέχεια στην Ελευθεροτυπία...

υ.γ. Θα σας παρέπεμπα για περισσότερα στην ιστοσελίδα του φεστιβάλ, αλλά αυτή για κάποιον λόγο δεν έχει ανενεωθεί από πέρυσι. Μάλλον έχουμε ένα ακόμη δείγμα της αμίμητης ελληνικής προχειρότητας