کانون فرهنگی تبلیغی مردمی امین

بويايی يكی ديگر از گيرنده‌های حسی انسان است كه وجود آن برای حيات آدمی بسيار لازم و ضروری می باشد. اين حس در برابر انواع بوها و از جمله بوی خوش واكنش نشان می دهد؛ بدين‌سان كه بویِ خوش، توجه انسان را به‌سوی كانون خود جلب می كند و بدان علاقه‌مند و دلبسته مي‌سازد.

البته واكنش افراد در برابر انواع بوها يكسان نیست، چرا كه يك بوی خاص، ممكن است برای كسی تحريك‌ كننده باشد و برای ديگری چنين نباشد.

با این توضیح، هرگاه كه بويی سبب تحريك نامشروع شود، آدمی بايد از استشمام آن بپرهيزد و از كانون آن فاصله بگيرد و خود نیز هرگز به انگیزه تحریک نامحرمان از بوی خوش استفاده نکند.

بنابراین بحث در عفت بويايی در دو محور می باشد:

 الف) پرهيز از استشمام بوهای محرّك شهوت 

ب) پرهيز از استعمال عطر، به انگيزه تحريک نامحرمان

الف)  پرهيز از استشمام بوهای محرك شهوت

قرآن کریم در آیة شریفة «وَلیَستَعفِفِ الّذِینَ لایَجِدُونَ نِکاحاً»^[1] امرِ به عفاف­پیشگی نموده است و شکی نیست که این امر، زمانی به ­طور کامل تحقق می­یابد که آدمی از هر عاملِ تحریکِ نامشروع بپرهیزد و بی­گمان بویِ خوشِ نامحرم، یکی از همان عوامل تحریک­زا است که باید از آن پرهیز شود.

شایان ذکر است تحقيقات دانشمندان حكايت از آن دارد كه برخي از بوها در تحريك غريزه جنسي و برخي ديگر در عدم تحريك غريزه تأثير دارد. به ­عنوان نمونه «نوام سوبل» محقق مؤسسه عصب­شناسی می­گوید:

از اشك زنان سيگنال­ هايي در قالب بو به مردان منتقل می­ شود كه اين سيگنال­ها تمايل مردان به زنان را كاهش مي­دهد، زيرا به ­طور مستقيم روي هورمون تستوسترون مردان اثر مي­گذارد.[2]  

ب)  پرهيز از استعمال عطر به انگيزه تحريك نامحرمان[3]

افزون بر اينكه آدمی نبايد بوهای محرك شهوت را استشمام كند خود نيز نبايد به انگيزه تحريك شهوت ديگران و جلب توجه نامحرمان، بوی خوش استعمال نمايد. زيرا كه اين­كار، يعنی اعانت بر گناه، و كمك كردن ديگران به بي­ عفتی و انحرافات اخلاقی؛ و حال اينكه قرآن كريم از آن نهی فرموده است:

«وَلاتَعاوَنُوا عَلَي الاثمِ وَ العُدوان[4] »

بر ارتكاب گناه و تجاوز  از حدود الهی، كمك­ كار يكديگر نباشيد.

لازم به یادآوری است که استعمال بوی خوش برای مردان به انگيزه‌های الهی در مجامع عمومي و به‌ويژه در عبادت گاه‌ها و زيارت گاه‌ها بسيار پسنديده است ليكن همين مسئله در باره زنان آنگاه كه بوی خوش آنها به مشام مردها برسد مورد پسند دين و شريعت نمیباشد. چرا كه انگيزه شهوانی در مردان قوی تر و پاسخ آنان به تحريك‌كننده‌ها سريع‌تر و توان آنان براي ورود به قلمرو جنس مخالف بيشتر است.

قرآن کریم در یک بیان عام و فراگير، به زنان سفارش می­کند زینت­های خود را جز برای شوهران و مَحرَمان خویش آشکار نسازند.  «وَ لايُبدينَ زينَتَهُنَّ إلا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ ... »[5]

و از آنجا كه استعمال عطر یکی از مصادیق زینت است[6]بنابراین نباید برای نامحرمان مورد استفاده قرار گیرد.