Ieder jaar...

... is het Kerst. Altijd op dezelfde datum. En ieder jaar overvalt de Kerst mij...
Plannen is zeg maar niet mijn ding...

Ik ging even terug naar de basis. Alles met de hand genaaid. Ik werd er weer blij van en kwam even terug bij mijzelf. Rust in mijn lijf om een paar dagen te zijn met de mensen die ik lief heb.
Iedereen hele fijne Kerstdagen, met de mensen om je heen die je LIEF zijn. Met de mensen in je HART, die er niet meer zijn. Met de mensen in je GEDACHTEN die dat nodig hebben, om welke reden dan ook.

Verder bedank ik Sil voor een geweldig mooi verrassingspakket, Marina voor haar mooie Kerstlabels, Siem voor haar leuke DIY knutsel en Mim voor haar lieve bedankje met prachtige enveloppe (Mim, de foto was al genomen, voordat ik de brievenbus vandaag geleegd had ;-) ) ! Wat is bloggen toch leuk !

Als je goed om je heen kijkt...

... zie je nog eens wat.

Sinds de kleine man naar de PSZ gaat, heeft hij het over kaboutertjes en is hij chronisch verkouden. Ik geloofde 'm eerst niet. Levendige fantasie, dacht ik, net z'n moeder.
Maar toen we samen de klimop snoeiden hoorden we geschreeuw en gemopper...

... Na wat speurwerk vonden we dit stel. Ze waren nogal boos, maar tegen de gelukzalige glimlach van de kleine man konden zelfs deze 4 niet op.
Ik zag mogelijkheden... stapels wasgoed weggestreken terwijl ik heerlijk in bad zat ofzo...



Kleine man had andere plannen. Hij hield ze bij zich en was niet van plan ze te delen...


Goed, voordat ik helemaal doorsla...

Gemaakt van wasknijpers gekocht bij Dille en Kamille. Geverfd met acrylverf, beentjes afgezaagd (ahhhh) en een gat geboord voor de armen (stuk chenilledraad met daaromheen een stukje vilt). Kleertjes van vilt maken het af.

Nog steeds kan ik bij velen niet reageren en ik hoor ook, dat niet iedereen hier kan reageren. Sorry ! Ik moet het nog uitzoeken... Ik wacht nog op dé tip. Het heeft niets met het aangevinkte hokje te maken.