Το άλλο της μάτι

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι… Ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε.
Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους… Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με… ένα μάτι. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα…
Μα από μικρόs είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του.
Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια. Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένos. «Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό»;… αναρωτιόταν… Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε. Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: «Εεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!.. Ήθελε να πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί. Όταν γύρισε σπίτι, της είπε: «αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις!». Αυτή δεν του απάντησε…
«Δεν μ’ ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος», έλεγε αργότερα σ’ ένα φίλο του. «Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές… και τα κατάφερα, μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει… Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;…».
Αργότερα παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και τη δουλειά του!
Μια μέρα μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος της ζήτησε η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί.
Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της. Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε, θύμωσε επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει. Τότε της φώναξε: «πως τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγες έξω! Φύγε!». Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: «Αα, πόσο λυπάμαι, κύριε! Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση» κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πως είναι γιαγιά τους…
Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μια επιστολή για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο, που θα γινόταν στην πόλη πού γεννήθηκε… Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο από περιέργεια… Οι γείτονες, του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι’ αυτόν:
«Αγαπημένε μου γιέ, σέ σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου. Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω. Εγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις. Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα όσο ήσουν μικρός. Βλέπεις… όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν θα μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι. Έτσι σου έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο υπερήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι… Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου».
Η μητέρα σου.


Πηγή: Περιοδικό «Όσιος Νικάνωρ», otheosagapiesti.blogspot.com
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

20 Συμβουλές για καινούργια ζευγάρια

1. Να θεωρείτε ο ένας τον άλλον ως δώρο του Θεού. Εάν πιστεύετε ότι ο Θεός προόρισε τον ένα για τον άλλον, τότε ποτέ δεν θα σκεφθείτε τον χωρισμό σας.

2. Να μην σκεφθείτε το γάμο εάν δεν πιστεύετε ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος στη γη που θα μπορούσε να γίνει σύντροφος της ζωής σας.

3. Μην αφήσετε το γάμο σας με την ιδέα ότι ο ένας υπερτερεί του άλλου.

4. Μπροστά στο Θεό είστε και οι δύο ίσιοι, αν και ο ένας προς τον άλλον συμπληρώνουν αλλήλους.

5. Να δέχεστε ο ένας τον άλλον όπως είσαστε και όχι όπως θα θέλατε να ήσασταν.

6. Να μη θεωρείτε το γάμο σας σαν μια χρυσή ευκαιρία για να αλλάξετε τον σύντροφό ή την σύντροφό σε εκείνο που νομίζετε ότι θα έπρεπε να είναι. Και όμως πρέπει να είστε πάντοτε πρόθυμοι να δέχεστε συμβουλή και συστάσεις για αλλαγή.

7. Να είστε πάντοτε έτοιμοι να συμμορφώνεστε ο ένας προς τον άλλο, και οι δύο μαζί σε ένα είδος ζωής συνδέσμου παρά χωρισμού. Να αναγνωρίζετε πάντοτε ότι βρίσκεστε σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει.

8. Να μην είστε εξαιρετικά ευαίσθητοι.

9. Να μην είστε όμως ούτε και αναίσθητοι. Η αναισθησία ως προς το πως αισθάνεται ο σύντροφος ή η σύντροφός της ζωής σας δημιουργεί ένα τεράστιο χάσμα στις γαμήλιες σχέσεις

10. Να μη συμμερίζεστε το αίσθημα του συντρόφου σας, με κανέναν άλλο.

11. Ποτέ να μην χάνετε την αμοιβαία σας εμπιστοσύνη. Να συμμερίζεστε τα μυστικά σας. Πάντοτε να λέτε την αλήθεια ο ένας στον άλλο.

12. Ποτέ να μην περιμένετε να πάρει ο άλλος την πρωτοβουλία στην ένδειξη της αγάπης και του ενδιαφέροντος για τον άλλο.

13. Να ζητάτε πάντοτε συντροφιά την ο ένας του άλλου, χωρίς όμως να μην είστε πρόθυμοι να χωριστείτε εάν αυτό το απαιτήσει το καθήκον.

14. Να έχετε μαζί ώρες ξενασίας και δημιουργικής απασχόλησης.

15. Ποτέ να μην φθάνετε στα άκρα. Πολλές φορές οι πολιτικές, κοινωνικές ακόμα και θρησκευτικές τοποθετήσεις που υποστηρίζονται με απόλυτα, δημιουργούν προβλήματα που φθάνουν μέχρι τον χωρισμό.

16. Να μη χρησιμοποιείτε τη σιωπή σαν όπλο εναντίον του συντρόφου ή της συντρόφου σας. Πάντοτε να είστε πρόθυμοι να κουβεντιάζετε.

17. Να διατηρείτε πάση θυσία την αμοιβαία εκτίμηση ο ένας προς τον άλλο.

18. Να μην επιτρέπετε στους συγγενείς και στους φίλους σας να κακολογούν το σύντροφό ή τη σύντροφό σας.

19. Να ζητάτε μαζί να κάνετε κάτι για το Θεό, χωρίς να περιμένετε να «πληρωθείτε» γι αυτό.

20. Να προσευχόσαστε και να μελετάτε το Λόγο του Θεού μαζί.

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Ένα εξαιρετικό βίντεο

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Ταπείνωση: Ο δρόμος της Σωτηρίας

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Ο πιο σίγουρος δρόμος προς τη βασίλεια των ουρανών είναι η ταπείνωση. Όταν αύτη ριζώσει στη ψυχή, θα φέρει όλες τις άλλες αρετές και την ελπίδα της σωτηρίας.

«Δεν έχω ταπείνωση και αγάπη», γράφετε. Αφού δεν έχετε ταπείνωση και αγάπη, δεν έχετε τίποτα. Καθετί πνευματικό γεννιέται και αναπτύσσεται μαζί μ’ αυτές. Ταπείνωση θ’ αποκτήσετε κάνοντας έργα ταπεινά, σηκώνοντας αγόγγυστα κάθε προσβολή και περιφρόνηση, βάζοντας τον εαυτό σας κάτω απ’ όλους τους ανθρώπους, καλλιεργώντας μέσα σας την αυτομεμψία και αυτοεξουθένωση. Αγάπη θ’ αποκτήσετε κάνοντας εργα αγάπης. Αυτά αρχικά απαιτούν την άσκηση βίας στη ψυχή, με τον καιρό όμως γίνονται δίχως δυσκολία, με προθυμία και ευχαρίστηση. Πρέπει να ξέρετε, πάντως, πως η αγάπη αυξάνεται φυσικά και αβίαστα μαζί με την ταπείνωση. Γιατί οσο μειώνεται ο εγωισμός μας, τόσο φουντώνει η φλόγα της αγάπης μας στο Θεό και τον πλησίον.

(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, Χειραγωγία στην πνευματική ζωή, Ι. Μ. Παρακλήτου, Έκδ. ε΄, σ. 176).

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com/2009/06/17/ταπεινωση-ο-δρομοσ-τησ-σωτηριασ

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Ο θυμός

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Το θυμό να τον πολεμήσετε μ’ όλες σας τις δυνάμεις. Η χάρη του Θεού ελκύεται από την πραότητα. Απεναντίας, η θυμώδης καρδιά, λένε οι άγιοι πατέρες, είναι καθέδρα του διαβόλου. Παλέψτε, λοιπόν, μεθοδικά και συστηματικά εναντίον αυτού του φοβερού πάθους. Και ο Κύριος, βλέποντας τον αγώνα σας, θα σας βοηθήσει να λυτρωθείτε με τον καιρό από τη δυναστεία του. Ως τότε, έπειτα από κάθε πτώση σας, να ταπεινώνεστε και να ζητάτε με δάκρυα το θείο έλεος.

Πρέπει να ομολογήσουμε, βέβαια, ότι το πάθος του θυμού σχετίζεται με την ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου. Ένας είναι από τη φύση του ήρεμος- άλλος πάλι από τη φύση του νευρικός και ευέξαπτος. Ο δεύτερος δεν μπορεί να ενοχοποιηθεί, φυσικά, για την ιδιοσυγκρασία του, ευθύνεται όμως για την τυχόν έλλειψη συναισθήσεως, ταπεινής ομολογίας και αγωνιστικότητος εναντίον του πάθους.

Πότε επιτρέπεται η αγανάκτηση.

Όταν κάποιος σας ενοχλεί, η αγανάκτηση είναι αδικαιολόγητη, καθώς γεννιέται από τον εγωισμό -«Μη με σκοτίζεις!». Τότε ο εχθρός είναι κοντά σας. Και κερδίζει…

Η αγανάκτηση και ο θυμός επιτρέπονται μόνο όταν στρέφονται εναντίον των κακών λογισμών και επιθυμιών.

(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, Χειραγωγία στην πνευματική ζωή, Ι. Μ. Παρακλήτου, Έκδ. ε΄, σ. 146-147).

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com/2009/06/16/ο-θυμοσ
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »

Όποιος αγαπά δεν έχει ποτέ μοναξιά

Όποιος είναι αληθινά ταπεινός δεν έχει κανένα φόβο. Αυτός που αγαπά το Θεό και το συνάνθρωπο και όταν είναι μόνος δεν είναι μόνος. Ο ταπεινός έχει ασφάλεια, αφοβία, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, πραότητα, αγαθοσύνη, εγκράτεια, ελευθερία, χάρη. Ένας γνήσιος χριστιανός που αγαπά, προσφέρεται, θυσιάζεται, ζει για τους άλλους, δεν μπορεί να μην είναι ταπεινός. Ο αληθινά ταπεινός χαίρεται περισσότερο να δίνει παρά να παίρνει. Δεν έχει απαιτήσεις από τους άλλους. Τους υπομένει, τους αποδέχεται, τους καλοδέχεται, προσεύχεται γι’ αυτούς. Έτσι δεν στενοχωρείται. Στενοχωρούμεθα με τους άλλους γιατί έχουμε πολλές απαιτήσεις από αυτούς. Είμαστε αρκετά αυστηροί μαζί τους, ενώ με τον εαυτό μας είμαστε αρκετά επιεικείς. Θέλουμε μόνο να μας προσέχουν, να μας ακούν, να μας αγαπούν. Είμαστε φειδωλοί στην προσοχή, στην ακοή, στην αγάπη απέναντι των άλλων. Αποζητάμε την εκτίμηση, τον έπαινο, το πλήρες ενδιαφέρον των άλλων. Εμείς όμως είμαστε τσιγγούνηδες σε προσφορά.

Στεναχωριούνται εύκολα οι άνθρωποι, αποθαρρύνονται, απογοητεύονται, θλίβονται και μελαγχολούν, γιατί η πίστη τους δεν είναι θερμή, η εμπιστοσύνη τους στο Θεό είναι χαλαρή κι η ελπίδα τους απομακρυσμένη. Ο πιστός έχει πληροφορία βεβαιότητος, ενισχύσεως, εμπιστοσύνης και ελπίδος. Δεν σημαίνει ότι δεν έχει προβλήματα, αλλά τα προβλήματα τα αντιμετωπίζει ελπιδοφόρα. Η ελπίδα στον Παντοδύναμο και πανταχού παρόντα Θεό χαρίζει στον πιστό ειρήνη, γαλήνη, ηρεμία, παρηγορία, έλεος. Γέροντες και γερόντισσες παλαιότερων εποχών με μεγαλύτερα και περισσότερα προβλήματα οπωσδήποτε, έκαναν με νόημα το σταυρό τους, καρτερούσαν φιλότιμα, υπόμεναν επίμονα και το «πρώτα ο Θεός» ή «έχει ο Θεός» ή «δόξα τω Θεώ» δεν ήταν διόλου σχήμα λόγου. Οι σημερινοί φουσκωμένοι από έπαρση άνθρωποι θεωρούν μεγάλη ντροπή να σταυροκοπηθούν ή να επικαλεσθούν το Θεό και πιστεύουν πως η ευφυΐα τους, η πολυγνωσία τους, η πολυπραγμοσύνη τους θα λύσει όλα τους τα προβλήματα. Να που όμως δεν τα λύνουν και είναι γεμάτες οι τσέπες τους αγχολυτικά, αναλγητικά, καταπραϋντικά, αντικαταθλιπτικά και υπνωτικά.

Όσοι δε πίστεψαν στη θεοποιημένη λογική τους και στο υπερφίαλο εγώ τους πλανέθηκαν από μία επικίνδυνη αυτάρκεια, ένα μοντέρνο χριστιανισμό μιας φαρισαϊκής αγιότητος κι έγιναν παίγνια δαιμόνων. Η αγιότητα δεν είναι ποτέ αταπείνωτη, υποκριτική, εγωκεντρική, αφιλάδελφη και απομονωμένη. Οι άγιοι δεν πιστεύουν στον εαυτό τους και στα έργα τους αλλά ελπίζουν και επικαλούνται συνεχώς το άπειρο έλεος του Πανάγαθου Θεού. Οι άγιοι παρακινούν κι εμάς τους αμαρτωλούς να συγκινηθούμε και να συνετισθούμε από τα παραδείγματα των μεγάλων αμαρτωλών που μετανόησαν και έγιναν άγιοι…

( Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Η εύλαλη σιωπή, Εκδ. Εν πλώ, σ. 56-58. (Αποσπάσματα).

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com/2009/06/04/όποιος-αγαπά-δεν-έχει-ποτέ-μοναξιά
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »