Zucht...

Het wil even niet...eigenlijk helemaal niet :-(
Of het de gewone maandagochtendblues is weet ik niet, maar ik heb het echt even gehad pffffff...
Teveel te doen, teveel zorgen en dan ook nog ontdekken dat jongste de bank heeft bekrast met een pen die de rest heeft laten rondslingeren en dat de kat ik-weet-niet-wat heeft gegeten, maar stinken dat de kattenbak doet...daar wordt deze mama niet vrolijk van *snik*.

Vorige week waren manlief en ik nog vrij positief, maar dit weekend en vooral vanmorgen waren we het een beetje kwijt. Hij geen zin om weer naar het werk te gaan (de gesprekken met de advocaten lopen niet erg lekker en het is moeilijk om zijn werk te doen met de wetenschap dat hij toch weg moet) en ik geen zin om überhaupt mijn bed uit te komen. Bergen strijk (leuk zo'n groot gezin), de boel opruimen, kleding uitzoeken, poetsen, bestellingen voor de webshop, administratie, teveel om op te noemen eigenlijk :-( Thijmen voelt het aan en hangt constant aan mijn benen. Ik snap hem wel, maar alles kost nu even teveel energie...
Iedereen om ons heen zegt dat het allemaal wel goed komt en echt, ik wil het heus geloven. Natuurlijk zijn er ergere dingen en we zullen het ook heus wel redden. Misschien komt er iets veel leukers op zijn pad en kunnen we er achteraf nog best om lachen. Maar nu even niet.. De tijd vliegt voorbij en wees eerlijk, in december valt er denk ik weinig te solliciteren..

Als ik mij zorgen maak ga ik meestal niet stil zitten.. Ik ga als een idioot opruimen. Heb ik dus al geprobeerd. Ze maken hier in huis echter meer troep dan ik in mijn eentje kan opruimen. Daar ben ik dus maar mee gestopt, althans op een lager tempo verder. Wat dan te doen? Bakken! Cupcakes, worteltaart, Monchoutaart, de familie kon het wel waarderen en heeft heerlijk gesmuld. Alleen die extra calorieën hè.. Met een toch al steeds dikker wordende buik ook niet zo'n goed idee om zoveel te bakken. Want ik bak dus niet alleen, ik snoep ook lekker mee ;-) Bad idea.. Laatste redmiddel: shoppen! Leek mij eerst niet zo'n goed plan, bezuinigen met oog op straks is tenslotte verstandiger. Maar een mama met hormonen is niet zo verstandig meer.. Dus heeft jongste een mooie nieuwe jas (toegegeven, hij is érg leuk!), naast zijn reeds aangeschafte H&M-jas, heb ik een paar hele mooie enkellaarsjes (moet alleen even wennen aan de hoogte van de hak), heb ik nog wat zwangerschapskleding (ik moet toch wat kunnen aantrekken toch?), heb ik toch al iets gekocht voor manlief (maar wel iets bruikbaars voor ons allen. Ik krijg tenslotte ook vaak praktische cadeaus en je denkt toch niet dat ik hier iets anders verklap terwijl ik weet dat hij meeleest ;-) ..), en heb ik wat dingetjes voor de webwinkel gekocht (in het kader van wel kopen, maar de kosten verdelen).. Het heeft alleen niet echt geholpen hmmmm.. Misschien moet ik op zoek naar een vierde remedie?

Maar goed, ik roep mijzelf straks maar weer eens tot de orde, werk mij door het huishouden heen en probeer mijn lijstje af te werken. Zodat ik vanavond tijd heb om achter mijn naaimachine te kruipen. Ik heb namelijk nog een heel leuk patroon liggen dat ik graag wil uitproberen.
Als ik daar niet vrolijk van word...

20 wkn 6 dgn

Met alle heisa vorige week zouden we bijna vergeten dat we afgelopen vrijdag de 20 weken-echo hadden. Een spannend, maar ook mooi moment in een gekke week.
Zou alles goed zijn/gaan? Zit alles erop en eraan? Maar ook nieuwsgierig hoeveel hij/zij gegroeid zou zijn... Door het gedoe op zijn werk was manlief ineens wél in de gelegenheid om mee te gaan naar de echo. Ach, laten we het dan maar positief bekijken hè ;-)
Ik kan er nog hele verhalen over schrijven, maar wat was het weer leuk om een kijkje naar binnen te nemen!. De kleine uk, die hier in huis de werknaam "Jip" heeft meegekregen (want voor jongen én meisje bruikbaar), maakte er een hele show van. Dat ik Jip nog niet heel vaak voel blijkt ook door de ligging van de placenta te komen. Deze ligt namelijk aan de voorkant en laag, maar levert zoals het nu lijkt geen problemen op voor een gewone bevalling. Pffff, dat is wel een opluchting... Qua gewicht loopt uk een klein beetje voor, hopelijk straks niet al te veel, en verder was alles eigenlijk prima in orde.
En wat betreft ons dilemma... onze nieuwsgierigheid was tóch te groot, dus het grote geheim is bij ons in ieder geval al bekend. Maar ik ga niets verklappen ;-) Jullie zullen nog zo'n 20 weken geduld moeten hebben...

Verder kan ik al echt merken dat we de 20 weken gepasseerd zijn. Niet alleen mijn buik groeit nu aardig door, ook de onrust neemt toe. Gelukkig zijn we beiden aan het opruimen gegaan en komt er beetje bij beetje meer orde in huis. Natuurlijk overdrijf ik enorm volgens manlief, maar hij helpt dit keer braaf mee ;-) Alleen zo jammer dat het 'vrolijke viertal' de orde weer drastisch overhoop gooit zodra ze weer binnen zijn. Vooral Jasmijn kan er een gigantische puinhoop van maken... *zucht*.. Vorige week heb ik een hele vuilniszak vol rommel en een hele stapel papier uit haar kamer gehaald en ze merkte 's avonds niet eens dat ik bezig was geweest. Ik ook niet trouwens toen ik het resultaat zag. Niets doen is ook geen optie, want zij en Thijmen gaan van kamer wisselen. En zijn huidige kamer is al op orde... Ik heb besloten volgende week de opruimklus af te hebben, zodat we de week erna kunnen beginnen met verven. Heb er wel zin in om de kamer een metamorfose te geven! Nu alleen nog het nieuws aan mijn lief melden ;-)

P.S. Off topic: weet iemand een manier om een eigenwijs jongetje van bijna 2 zijn antibioticum te laten slikken?? Hij vindt het zó ontzettend smerig... We hebben al een spuitje om het toe te dienen, maar hij spuugt het net zo hard weer uit. En op deze manier gaat die krentenbaard natuurlijk nooit over.....