ยี่สิบหกมกราคม

วันเกิดปีนี้ของผมก็เหมือนวันทั่วไป อยู่บ้านกับดโรฑีทั้งวัน เพื่อนผู้แสนดีโทรทางไกลมาอวยพรจากเวียนนาก็ไม่ได้รับเพราะปิดโทรศัพท์ไว้ตั้งแต่ตอนที่ดโรฑีเข้าโรงพยาบาลแล้ว คุณเพื่อนเลยบ่นต่อว่ามาเป็น email แทน

พอตอนค่ำ แป้งรีบกลับมาจากทำงานแล้วออกอุบายให้ผมออกไปห้างกับเธอ อ้างว่าเขาได้ออกมาซื้อของเมื่อตอนพักเที่ยงแล้วฝากคนขายไว้ ต้องกลับไปรับ เอาเถอะครับยอมก็ยอม ก็รู้อยู่แล้วว่าจะหาเรื่องพาผมออกไปเลือกของขวัญวันเกิดในตอนเย็นวันเกิด หลายท่านคงสงสัยว่า เอ ของขวัญนี่ปกติเขาจะต้องเลือกไว้ก่อนจะถึงวันเกิดไม่ใช่หรือ ครับ ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น สาเหตุเป็นเพราะมัวแต่เลี้ยงลูกกันอยู่ จะไปไหนก็ไปด้วยกันหมดทั้งสามคน พอวันทำงานแป้งเขาก็มัวแต่ทำงาน ไม่มีเวลาว่างให้ปลีกตัวไปหาของขวัญมาเซอไพร้ซ์

ปีนี้แป้งเขาอยากให้ iPhone 3G ผม เพราะเห็นว่า PDA อันที่ใช้อยู่ในปัจจุบันมันห้าปีแล้วและไม่ได้เป็นโทรศัพท์ด้วย พอดีบริษัทเครือข่ายมือถือบริษัทหนึ่งเพิ่งประกาศเปิดตัว iPhone อย่างเป็นทางการในประเทศไทย มีการโฆษณาประโคมข่าวกันยกใหญ่ ขนาดคนที่ไม่สนใจเทคโนโลยีอย่างแป้งก็ยังพลอยเห็นดีเห็นงามไปด้วย คิดว่าดนพเองก็น่าจะมีใช้สักเครื่อง แต่พอดีด้วยความที่แป้งไม่รู้เรื่องอุปกรณ์ไฮเทค เธอเลยไม่กล้าไปซื้อคนเดียว กลัวซื้อผิด เลยต้องพาผมออกไปซื้อด้วย

ยังดีอีกอย่างที่เราไม่ได้ตรงไปที่ร้าน Apple ทันที แต่ไปแวะเลือกซื้อของขวัญให้เพื่อนร่วมงานของแป้งก่อน เขาเลือกของอยู่นานมาก ปล่อยให้ผมกับดโรฑ๊ไปนั่งเล่นเปียโนอยู่ที่แผนกเครื่องไฟฟ้าอยู่เกือบสองชั่วโมง มานึกๆ ดูก็น่าน้อยใจ ตั้งใจจะออกมานอกบ้านเพื่อให้เป็นกิจกรรมครอบครัวในวันเกิดผม แต่กลับไปเดินเลือกของขวัญให้คนที่ทำงานจนห้างปิด พอเห็นว่าห้างจะปิดก็รีบร้อนจะไปซื้อเจ้า iPhone ที่ว่าให้ได้ ผมก็เลยสารภาพไปว่าที่จริงแล้วไม่ได้อยากได้เลย PDA เครื่องเก่ารุ่น Palm T3 ที่ใช้มาห้าปีแล้วก็ยังใช้ได้อยู่ หากเครื่องนั้นมีปัญหา เครื่องก่อนหน้านั้น Palm IIIx ที่ตอนนี้อายุ 10 กว่าปีแล้วก็ยังใช้ได้ดีอยู่เช่นเดียวกัน และทั้งสองเครื่องต่างก็มีจุดเด่นที่เหนือกว่าเจ้า iPhone อยู่อย่างหรือสองอย่าง โดยเฉพาะเจ้า T3 นั้นไม่ได้น้อยหน้า iPhone แต่ประการใดเลย แม้จะแก่กว่า iPhone ตั้งห้าปี

ที่ผมชอบที่สุดคงเป็นระบบป้อนข้อมูลด้วยลายมือ คือใช้ปากกาเขียนเป็นตัวหนังสือลงไปบนหน้าจอแล้วเครื่องจะแปลงเป็นตัวพิมพ์ให้เอง สะดวกและเร็วกว่าการจิ้มแท่นพิมพ์จำลองบนหน้าจอมาก นอกจากนี้ผมยังมีโปรแกรมเสริมทุกชนิดประดามีที่เสาะหามาสะสมไว้ตลอดระยะเวลาสิบปี มีโปรแกรมสำหรับอำนวบความสะดวกให้กับทั้งงานประจำและงานอดิเรกทุกชนิดที่ผมทำ ตั้งแต่โปรแกรมคิดเลขฐาน 16 โปรแกรมแผนที่ดวงดาว โปรแกรมแปลงหน่วยต่างๆ ในงานภาพยนตร์ นอกจากนี้ผมยังมี Code Warrior และ GNU Compiler สำหรับสร้างโปรแกรมให้เครื่อง PDA ทั้งสองได้ด้วยตัวเองอีก หากจะเปลี่ยนมาใช้เจ้า iPhone ก็คงต้องเริ่มสะสมโปรแกรมพวกนี้ใหม่ หรือไม่ก็ต้องเขียนขึ้นเองเพื่อแทนตัวที่ยังไม่มีคนผลิต ยุ่งยากครับ

ส่วนในแง่โทรศัพท์มือถือ วันๆ ก็ไม่มีใครโทรหาผมอยู่แล้ว มีแต่โทรศัพท์มือถือราคาถูกเครื่องที่ใช้อยู่ก็พอถมเถ จะมี 3G ไปทำไม และนับประสาอะไรกับ iPhone

ข้าวของเครื่องใช้อะไรที่ผมเลือก ผมจะเลือกที่ความทนทานกับความถนัดมือ ผมไม่ได้ชอบของใหม่ๆ หรือเห่ออะไรตามอย่างคนอื่นเขา iPhone 3G ดีจริง น่าใช้จริง แต่มันจะไม่อำนวยประโยชน์อะไรให้ชีวิตผมเลย ผมอาจจะคิดนิดนึงถ้ามันมี Flash Player ติดมาด้วย เพราะจะได้เอาไว้เปิด Flash animation ที่ดโรฑีชอบให้เธอดู แต่มันก็เปิดไม่ได้ถ้าไม่มีโปรแกรมเสริม ก็เป็นอันว่าจบกัน เก็บเงินไว้ซื้อผ้าอ้อมลูกดีกว่า

ดโรฑีก็เริ่มๆ จะง่วง ผมก็เลยชวนแป้งกลับบ้าน แป้งเลยงัดของขวัญวันเกิดอีกชิ้นที่แอบเตรียมไว้ให้ออกมา (หรือจะเป็นของที่เขาตั้งใจจะให้เพื่อนที่ทำงานก็ไม่ทราบ) เป็นหมอนหนุนใบใหม่ นุ่ม โปร่ง สบาย น่ารักจริงๆ เมียเราอุตส่าห์เตรียมของดีๆ ไว้ให้ ตั้งแต่อยู่กันมาจนป่านนี้คงไม่เคยสังเกตเลยสินะ ว่าผมนอนไม่หนุนหมอน ขอบคุณมากจ้ะ แค่ได้รู้ว่าเธออยากจะให้ของขวัญผมก็รู้สึกดีมากแล้ว ไม่ต้องไปหามาให้ก็ได้

ของขวัญที่ถูกใจที่สุดในปีนี้ก็เลยซ้ำกับที่ได้ปีที่แล้ว คือเด็กผู้หญิงตัวน้อยที่กำลังหลับอยู่ข้างๆ ผมตอนนี้นั่นเอง

ผู้ป่วยน้อย ผู้ป่วยมาก

เมื่อก่อนจะถึงวันเกิดดโรฑีมีอาการไข้และท้องเสีย ไม่ยอมทานอาหารอย่างอื่นเลยนอกจากนมแม่ ทั้งแป้งและผมต้องนั่งเฝ้าใข้เธออยู่ทั้งคืน แป้งคอยให้นม ส่วนผมคอยเช็ดตัวเพื่อช่วยลดไข้ คุณหมอประจำตัวบอกว่าเธอได้รับเชื้อ Salmonella ซึ่งพบได้ในอาหารประเภทเนื้อที่ปรุงไม่สุกดี และในน้ำดื่มที่ไม่สะอาด ในตอนนั้นเราไม่รู้จะโทษอะไร เพราะทั้งผม แป้งและดโรฑีต่างก็กำลังตื่นเต้นกับการทดลองอาหารใหม่ๆ ดโรฑีเพิ่งเริ่มจะทานอาหารผู้ใหญ่ได้และเธอก็กำลังเห่อทานของแปลกๆ ส่วนเราผู้เป็นพ่อแม่เห็นลูกทานร่วมโต๊ะกับเราได้ก็ดีใจเห่อป้อนลูกไปซะทุกอย่าง คงไม่อาจทราบได้ว่าจานไหนหรืออะไรที่ป้อนเธอไปคือสาเหตุที่แท้จริง ที่แย่คือตอนนั้นเธอไม่ยอมทานยา ทำให้ต้องพาไปฉีดยาที่โรงพยาบาลทุกวัน คล้ายๆ กับตัวผมเองตอนที่เป็นต่อมลูกหมากอักเสบ พอฉีดยาครบอาการก็กลับเป็นปกติ ร่าเริงสุดขีดเหมือนเดิม

มาเมื่ออาทิตย์ก่อนดโรฑีตื่นมาขอทานนมรอบตีห้าตามปกติของเธอ ผมเป็นคนไปอุ้มออกมาจากเตียงเธอก็ร่าเริงดี อุณหภูมิร่างกายก็ปกติ ผิวเธอออกจะเย็นซะด้วยซ้ำ พอทานนมเสร็จเธอก็กลิ้งลงไปนอนเล่นของเล่นของเธอเหมือนเคย ผมกับแป้งก็กำลังจะถือโอกาสหลับต่อสักนิดก็ได้ยินเธอทำเสียงแปลกๆ ปรากฎว่าดโรฑีตัวน้อยมีอาการชัก ผมอุ้มขึ้นมาพบว่าตัวร้อนมาก จึงเอาผ้าชุบน้ำมาประคบศีรษะเธอไว้แล้วรีบพาขับรถไปโรงพยาบาล ห้องฉุกเฉินเช็ดตัว ให้ออกซีเจนและยาลดไข้ เธอก็ลุกขึ้นมานั่งร้องต่อว่าคุณหมอคุณพยาบาลเหมือนปกติ แต่ไข้ก็ยังสูงอยู่ โรงพยาบาลให้นอนพักเพื่อสังเกตอาการ 24 ชั่วโมง

ว่าแล้วจึงพาดโรฑีขึ้นมาให้น้ำเกลือที่ห้องของเธอซึ่งก็อยู่ชั้นล่างจากห้องที่ผมพักเมื่อคราวแรกที่เข้าโรงพยาบาล มี HDTV กับคอมพิวเตอร์ให้ใช้เหมือนกัน ดโรฑีเลยได้นอนดู flash animation ที่เธอชอบ แก้เบื่อไปได้มาก

ดโรฑีร้องไห้ไม่ชอบทานยา และรำคาญที่มือข้างซ้ายถูกพันเฝือกอ่อนไว้เพื่อติดสายให้น้ำเกลือทำให้ดูดนิ้วโป้งข้างซ้ายสุดรักของเธอไม่ได้ ทำให้นอนไม่หลับ แต่อย่างอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสถานที่ พี่ๆ พยาบาล หรือแม้แต่อาการไข้ของเธอเอง ไม่ได้ทำให้เธอหงุดหงิดเลย ยิ่งเริ่มคุ้น ยิ่งเริ่มออกลาย หัวเราะเล่นสนุกสนาน พอช่วงไหนไข้ลด ก็จะขอออกไปเดินหรือนั่งรถเข็นสำรวจนอกห้อง จะไปไหนก็ต้องพาเครื่องเดินน้ำเกลือไปด้วย เสาของเครื่องเดินน้ำเกลือต้นแรกที่ได้มาล้อฝืดมาก เข็นไม่ค่อยไป สักพักพยาบาลเขาเปลี่ยนอันใหม่ให้ คราวนี้เข็นคล่อง ดโรฑีจึงเข็นเสาน้ำเกลือไปรอบๆ ด้วยตัวเองในขณะที่เดิน

พอตอนค่ำๆ ไข้จะเริ่มขึ้น และจะขึ้นสูงมากเวลาดึก ต้องให้ยาลดไข้ ซึ่งเธอจะไม่ชอบเลย ร้องไห้งอแงตลอด ยังดีที่พอพี่พยาบาลออกไปพ้นประตูห้อง เธอก็จะกลับมาเป็นดโรฑีผู้กล้าหาญเหมือนเดิม ส่งเสียงตะโกนด่าทอไล่หลังพยาบาลไป แต่จากนั้นก็ยิ้มๆ แล้วก็มานอนซมซบผมอยู่ รอให้ร้องเพลงกล่อมหรือเปิด website ที่เป็น Flash animation ที่เธอชอบให้ดู หรือไม่ก็ขอดูดนมแป้งจนหลับไป ผมกับแป้งเลยสลับกันขึ้นมานอนบนเตียงคนไข้กับเธอ คอยเช็ดตัวให้และระวังไใ่ให้สายน้ำเกลือพันกันเวลาที่เธอนอนดิ้น

พอเช้าขึ้นเธอก็จะตื่นขึ้นมาร่าเริงเหมือนเดิม ทักทายตุ๊กตาหมีเพื่อนรักของเธอก่อน ออกเดินสำรวจไปทั่ว พอเจอพยาบาลคนไหนที่เคยป้อนยาให้เธอ เธอก็จะตะโกนด่า และเอามือข้างที่ยังว่าอยู่ชี้เขาด้วย เหมือนไม่ได้ป่วย แต่พอค่ำๆ ก็ไข้ขึ้นอีก เป็นอย่างนี้อยู่สองวัน พอวันที่สามเริ่มจะดีขึ้น คุณหมอให้ปลดสายน้ำเกลือได้ พอแกะเฝือกอ่อนออกปรากฎว่ามือข้างซ้ายเหม็นมาก ไม่ใช่กลิ่นมือเธออย่างเดียว แต่เป็นกลิ่นของแผ่นโฟมที่เขาใช้เป็นแกนดามเฝือกอ่อนเอาไว้ ไม่แน่ใจว่าเป็นกลิ่นสะสมมาจากคนไข้คนก่อนๆ หรือเป็นกลิ่นของวัสดุที่ใช้ โฟมบางชนิดจะส่งกล่ินประหลาดๆ เวลาที่ทำปฎิกริยากับแอลกอฮอ ตอนแรกดโรฑีเห็นนิ้วโป้งซ้ายสุดรักของเธอเป็นอิสระ ก็รีบชูขึ้นพิจารณา แล้วรีบเอาเข้าปาก พอเข้าใกล้ปากก็ได้กลิ่นเหม็นสาบเฝือกเธอก็ทำหน้าแหยะๆ แล้วก็ตัดสินใจว่าไม่ดูดดีกว่า

เย็นวันที่สี่คุณหมอเลยยอมให้กลับบ้านได้

เป็น weekend ที่ผมมีนัดถ่ายภาพให้ลูกค้าติดๆ กันทั้งวันเสาร์และวันอาทิตย์ วันละสองรายด้วย ก็คิดๆ ว่าจะยกเลิกลูกค้า แต่แป้งเขาขอไว้ว่าลูกค้ารอถ่ายกับผมมานานและอยากให้เป็นกิจกรรมวันเด็กสำหรับลูกๆ ผมก็เลยยอมคิดว่าถ่ายวันเสาร์แล้วยกเลิกวันอาทิตย์ก็ยังดี จะได้มาอยู่กับดโรฑี แต่แล้วก็กลายเป็นได้ถ่ายทั้งวันทั้งสองวันเลย เหนื่อยมากครับ กลัวตัวเองจะป่วยไปด้วยแล้วจะไม่มีใครดูแลดโรฑี

พอกลับมาจากถ่ายภาพเห็นดโรฑียืนเกาะมือคุณย่าข้างหนึ่งอีกข้างเกาะเสาน้ำเกลือรออยู่หน้าแผนกเด็ก ตรงที่เราบ๋ายบายเขาเมื่อเช้า คุณย่าบอกว่าเขาเดินออกมามองหาผมกับแป้งตรงนั้นหลายครั้งแล้ว พอเธอเห็นเราก็ดีใจยิ้มร่า ตะโกนและโบกมือเรียก เห็นอย่างนั้นก็หายเหนื่อยครับ

ขวัญใจของช่างภาพมือเดียว

ช่วงนี้ขนาดเปลี่ยนมาทำอาชีพอิสระอยู่ที่บ้าน หน้าที่การงานนอกบ้านก็ชักจะเริ่มมาเคาะประตูบ้านอยู่รำไร แต่เดิมสมัยทำงานประจำอยู่เคยยุ่งมาก แต่พอแต่งงานแล้วก็ต้องโดดประชุม ทิ้งลูกน้องทำงานข้ามคืนตามลำพัง ยอมให้คนอื่นล้างสมองลูกทีมขณะที่เราไม่อยู่ บางทีก็ยกเครดิตของงานที่เราทำมาให้คนอื่นไป สารพัด งานอย่างนี้มันไม่ใช่งาน 9-5 โมง หากยังไม่เสร็จก็คือยังไม่มีใครได้กลับบ้าน บางครั้งสมัยยังโสดเคยนั่งทำงานต่อกันไม่ได้กินไม่ได้นอน 5 วันติดๆ กัน ตอนก่อนแต่งงานดนพได้ชื่อว่าเป็นมนุษย์อมตะไม่ต้องหลับไม่ต้องกินข้าว ไม่เคยทิ้งลูกน้องกลับบ้านก่อน อยู่จนเสร็จงาน แต่ตั้งแต่แต่งงานกลายเป็นกลับจากหน้ามือเป็

นหลังเท้า ดนพกลับก่อน มาสาย เสาร์-อาทิตย์โดด เข้าประชุมเลท นัดประชุมแล้วเบี้ยวซะเอง ฯลฯ 

พอมาสักระยะเห็นท่าว่าไม่ดีแน่เลยตัดสินใจออกมาทำงานอิสระ ประเภทรับคุมโปรเจคหนังหรือโฆษณาเป็นรายชอตและสอนหนังสือ ทำให้มีเวลาส่วนตัวกับครอบครัวมากขึ้น อาจจะจนลง (เยอะ) หน่อยแต่ก็มีความสุขกับการที่ไม่ต้องเห็นแป้งโกรธและยังได้เห็นการพัฒนาของดโรฑีแบบวันต่อวัน พอตอนบ่ายๆ ลูกนอน เราก็หยิบงานออกมาทำ พอตอนดึกพอแป้งนอนแล้ว ก็หยิบออกมาทำต่อรอบสองจนถึงเช้า นอนสักแป๊บนึงแล้วก็ตื่นมาเลี้ยงลูกต่อ ก็ดูเหมือนจะเข้าระบบดี มีความสุขมากๆ

มาช่วงเดือนหลังนี้ดโรฑีค่อนข้างจะคึกมากขึ้นกว่าเดิมและนอนตอนกลางวันน้อยลง ทำให้ไม่มีเวลาทำงาน ตอนนี้ค้างงานเขาไว้หลายเจ้า SIPA เขาเชิญให้ไปพูดที่ภูเก็ตเดือนหน้า เขาขอวิดิโอรวมผลงานเก่าๆ ไปตัดต่อใส่ในโฆษณาโปรโมทงาน เขาทวงมาอาทิตย์นึงแล้วยังไม่ได้ส่งให้เขาเลย ผลงานระยะหลังๆ ก็ไม่ได้เก็บ copy ไว้ เสร็จคือเสร็จ ที่จะให้ได้ก็มีแต่งานเก่าๆ น่าขายหน้าจริงๆ เขาอุตส่าห์เชิญ แต่เอาเป็นว่ารอวิดิโอโปรโมทบริษัทที่ทำให้อยู่ในปัจจุบันเขาเสร็จก่อนค่อยเอามารวมลงแผ่นแล้วส่งให้เขาทีเดียวแล้วกัน

ของอีกเจ้านึงคือ manuscript บทแปลภาษาอังกฤษของหนังสือ self-help ชื่อดังของไทยเล่มหนึ่ง ปกติก็ไม่ได้รับงานแปลมานานมากแล้ว แต่บริษัท marketing ของหนังสือฉบับภาษาฝรั่งเขาระบุมาว่าอยากให้ดนพแปล ก็อีกนั่นแหละ เราก็ไม่ชอบขัดใคร เขาอุตส่าห์เชือใจเอางานมาให้เราทำ ถึงส่วนตัวจะไม่ใช่แฟนประจำของหนังสือ self-help แต่ก็ตัดสินใจแล้วว่าจะลองแปลให้สักตั้ง แต่จนป่านนี้แล้วก็ยังไม่มีเวลาแปล ตัวอย่างหนังสือที่เขาส่งมาให้ก็ยังถูกแช่แข็งอยู่ในตู้เย็น (เก็บไว้อยู่ในตู้เย็นจริงๆ ครับ แต่เรื่องมันยาว ยังไม่เล่าแล้วกัน) นานๆ จะได้หยิบออกมาพลิกๆ จดๆ ไว้ แต่ยังไม่ได้เรียบเรียงให้เขาจริงจัง ป่านนี้เขาคงหาคนอื่นแปลได้แล้วมั๊ง

นอกจากงานถ่ายภาพแล้ว เห็นจะไม่มีงานไหนที่จะเหมาะกับชีวิตครอบครัวอีกแล้ว เพื่อเป็นการส่งเสริมสถาบันครอบครัวและการทำงานที่บ้าน วันนี้จึงขอเล่าเรื่องสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ที่ช่วยให้ชิวิตวุ่นวายของคุณพ่อที่เลี้ยงลูกไปด้วย ทำงานไปด้วยง่ายขึ้น

แยกตามหมวดหมู่ได้ดังนี้

งานถ่ายภาพ

โหมดควบคุมมือเดียวในกล้อง Nikon DSLR โดยปกติการปรับค่าต่างๆ ของกล้องจะต้องใช้สองมือ มือนึงกดปุ่มประจำหัวข้อนั้นๆ ค้างไว้ เช่น White Balance ส่วนอีกมือก็หมุนล้อปรับตัวเลือกไปพร้อมๆ กัน แต่ในระบบเมนูของกล้อง Nikon DSLR ตั้งแต่ D2X เป็นต้นมา สามารถตั้งให้มี sticky key ได้ (ศัพท์จากโปรแกรม CGI) คือกดปุ่มบอกหัวข้อครั้งเดียวแล้วหมุนล้อปรับตัวเลือกได้เลยโดยไม่ต้องกดปุ่มหัวข้อแช่ไว้ ทำให้สามารถใช้งานได้เมื่ออีกมือหนึ่งไม่ว่าง เช่นเมื่

ออุ้มลูกอยู่ ถ้าเป็นกล้องอื่นๆ เช่น H3 หรือ Mamiya คงต้องเอาลูกไปวางไว้ก่อน กล้อง DSLR สะดวกมาก ยิ่งถ้าใช้กับเลนส์ใหม่ๆ ของ Nikon ที่สามารถปรับหน้ากล้องได้ที่ตัวกล้องโดยที่ไม่ต้องเอาอีกมือมาคอยหมุนที่คอเลนส์ยิ่งทำให้ถ่ายไปด้วยอุ้มลูกไปด้วยก็ยังได้

งานปรับแต่งภาพ

โปรแกรม Apple Aperture นอกจากจะเป็นโปรแกรมที่รวมทุกสิ่งที่ช่างภาพจะพึงต้องการมาไว้ในโปรแกรมเดียวแล้ว ระบบเมนูของ Aperture ยังถูกออกแบบให้ใช้งานได้ด้วยมิอเพียงข้างเดียว ทีมงานผู้ออกแบบคงตั้งใจไว้ให้ผู้ใช้เหลือมือว่างไว้จิบเครื่องดื่มไปด้วยขณะทำงาน ไม่ได้ออกแบบไว้ให้อุ้มลูกไปด้วย แต่ผลที่ได้ก็คู่ควรแก่การคารวะไม่แพ้กัน

โปรแกรม Apple Shake ที่จริงแล้วถูกออกแบบมาสำหรับใช้ในงานเทคนิคพิเศษสำหรับภาพยนตร์ แต่ผมเอามาใช้ในงานถ่ายภาพเพราะมีความยืดหยุ่นในเรื่องของชนิดของไฟล์และระดับความลึกของข้้อมูลสีที่

ไม่จำกัด และผู้ใช้สามารถทำการแก้ไขข้อมูลภาพในระดับ data stream ได้โดยตรง ทำให้ได้งานที่มีคุณภาพสูง แต่ feature ที่ชอบที่สุดในระยะหลังนี้ คือ Shake สามารถสั่งงานได้โดยใช้มือเพียงข้างเดียว แต่ดโรฑีไม่ค่อยชอบดูพ่อใช้ Shake เท่าไรนัก

งานล้างขวดนม

แปรงล้างขวดนมยี่ห้อ Munchkin มีกระจุ๊บยางติดอยู่ที่ปลายด้ามจับ เพ่ือให้ใช้ยึดติดกับพื้นผิวที่เรียบๆ เช่นขอบอ่างล้างจาน หรือกระเบื้องบนกำแพงห้องน้ำ ทำให้สามารถล้างขวดนมได้ด้วยมือเพียงข้างเดียว เอาแปรงไปแปะไว้กับผนังห้องน้ำแล้วเอาขวดนมที่ลงน้ำยาล้างขวดไว้แล้วสวมครอบส่วนที่เป็นขนแปรงแล้วก็ขยับขวดขึ้นลงเหมือนเวลาใช้ไม้ตีพริก 
มีประโยชน์มากๆ ทำให้สามารถพาดโรฑีไปล้างขวดนมในห้องน้ำด้วยได้ ไม่ต้องใส่คอกทิ้งไว้ในห้องคนเดียว

ดโรฑีชอบดูพ่อใช้แปรง Munchkin เพราะนอกจากท่าทางพ่อจะตลกๆ เวลาที่ใช้แล้วตัวแปรงเองยังสีสวยถูกใจเธออีกด้วย

ขวดนมของ Avent ครับ ทราบแล้วว่าขวดที่เป็น polycarbonate มันมีสาร BP-A และถูกห้ามขายไปแล้วในแคนาดา แต่มันล้างง่ายและใสกว่าขวดปลอดสารอย่าง Medela เยอะเลย ขวด Medela ล้างยากมาก คงเป็นเพราะเนื้อพลาสติกหยาบกว่า polycarbon ทำให้ไขมันจากนมแม่ติดได้แน่นกว่า นอกจากนี้ขวด Medela ยังนุ่มเกินไป ส่งผลให้ฝาจุกปีนเกลียวได้ง่าย ทำให้นมรั่วออกมาเลอะเทอะเวลาที่ลูกยกขวดขึ้นดูด ส่งผลให้เปลืองนมและยังต้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อลูกหลังจากให้นมทุกครั้งไป ถึงปัจจุบันจะไม่ได้ใช้ขวดใสๆ ทั้งหลายแหล่ที่มี BP-A แล้ว แต่ก็ยังคิดถึงข้อดีหลายๆ ข้อของพวกมันอยู่

งานเลี้ยงลูกทั่วไป

ระบบสั่งงานด้วยเสียงพูดบนคอมพิวเตอร์ Apple Mac ระบบปฏิบัติการของ Mac หรือ OSX มีระบบรับการควบคุมด้วยเสียงพูด และมีระบบแปลตัวหนังสือเป็นเสียงพูด ซึ่งทั้งสองสามารถนำมาใช้ควบคู่กับ script ง่ายๆ (โปรแกรมง่ายๆ) ที่เขียนเอง ทำให้การเลี้ยงลูกเป็นไปได้สะดวกขึ้น 

เวลาใช้งานก็เรียกชื่อคอมพิวเตอร์ก่อนเพื่อให้มันรอฟังคำสั่ง จากนั้นก็พูดคำสั่งไป คำสั่งนี้บางส่วนมีมาพร้อมกับเครื่องอยู่แล้วเช่นเมื่อเราพูดว่า Computer! What time is it? (กี่โมงแล้ว) หรือ What day is it? (วันนี้วันอะไร) เครื่องก็จะบอกเวลาหรือวันที่กลับเปีนเสียงพูดทางลำโพง หรือ Computer! Get my mail! เคร่ืองก็จะทำการเปิดโปรแกรม Mail และเช็คอีเมลให้ หากจะให้มันอ่านเมลให้ฟังด้วยเป็นเสียงพูดก็เขียน script เพิ่มอีกเล็กน้อยก็ใช้ได้แล้ว

มีประโยชน์มากเวลาที่ลูกนอนกอดเราจนหลับอยู่บนเตียงแล้วเราขยับตัวไปดูนาฬิกาไม่ได้ เราก็ What time is it? กับคอมโดยผ่านหูฟัง bluetooth เครื่องก็จะกระซิบบอกเวลาให้เรากลับมาทางหูฟัง เงียบ ง่าย และได้ใจความ จะได้รู้ว่าควรจะลุกไปเตรียมล้างขวดและอุ่นนมสำหรับรอบต่อไปได้หรือยัง

ที่ง่ายและมีประโยชน์อีกอย่างหนึ่งคือสามารถใช้ให้คอมพิวเตอร์ช่วยสร้างบันทึกข้อมูลการกินและขับถ่ายของลูกได้ด้วย เพียงสร้างคำสั่งที่เป็นคำพูดง่ายๆ เช่น Poo-poo (อึ), Pee-pee (ฉี่),  หรือ Milk, Water, Solid, ฯลฯ โดย เชื่อมคำสั่งเหล่านั้นเข้ากับ bash script ที่ทำหน้าที่เพิ่ม (append) วันที่ เวลา และ string ของประเภทของกิจกรรมลงใน text file ซึ่งเราสามารถมาเรียกดูภายหลังได้
เช่น เมื่อลูกฉี่ ขณะที่เปลียนผ้าอ้อมให้ลูก ก็พูดบอกคอมพิวเตอร์ว่า Computer! Pee-Pee! เครื่องก็จะตอบสนองโดยพูดคำสั่งนั้นซ้ำให้เราได้ยินเป็นการยืนยัน จากนั้นก็จะจดวันเวลาที่ลูกฉี่ลงไปใน text file พร้อมเพิ่ม keyword ว่า 'Pee-pee' ต่อท้าย Poo-poo, milk (ป้อนนม), water (ป้อนน้ำ) ฯลฯ ก็เหมือนกัน ต่างกันที่ keyword ที่เติมเข้าไปต่อท้าย

log ที่ได้ก็จะหน้าตาประมาณ

Fri Jul 18 10:58:36 Pee-pee
Fri Jul 18 11:33:33 Milk

Fri Jul 18 14:45:22 Milk

Fri Jul 18 15:02:15 Poo-poo

ง่ายๆ แบบนี้เป็นต้น หรือหากคุณพ่อคุณแม่ท่านใดขยันจะให้ script จดใน format ที่ส่งต่อให้ Excel plot เป็นกราฟให้ได้เลยก็คงได้ แต่ถ้ามีเวลาว่างมากขนาดนั้นก็คงจะดี

คิดว่าผมคงเป็นคนแรกที่ (บ้า) นำ feature นี้มาใช้ช่วยในการเลี้ยงลูก

ดโรฑีจะทำหน้างงเวลาที่อยู่กับพ่อสองคนแล้วเห็นพ่อหันไปพูดกับใครก็ไม่รู้ที่เหมือนจะไม่มีตัวตน แล้วอยู่ๆ ก็มีเสียงผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ตอบกลับมา (Mac ที่บ้านตั้งไว้ให้เป็นเสียงผู้หญิง) ดโรฑีคงคิดอยู่ว่าพ่อแอบเอายัยแหม่มนี่ไปซ่อนไว้ที่ไหน ถ้าหนูหาเจอ (และพูดได้)เมื่อไหร่จะฟ้องแม่ให้เละเลย