Het is alweer veel te lang geleden dat ik een
blogje schreef.
Intussen hebben wij onze huishouding
verplaatst naar ons zomerpaleis.
De grote caravan staat op een camping
in Enkhuizen. Lekker dicht bij dochter,
schoonzoon en kleinzoons in Enkhuizen
en bij zoon Arne die in Lelystad woont.
Dit truitje heb ik gebreid voor een meisje
dat ik niet ken. Een overbuurtje vroeg of ik het
wilde breien voor een kennis van haar,
de oma van het meisje.
Oma kwam met een patroon van een vestje voor
een kind en een plaatje
van een trui voor volwassenen.
Of ik die twee maar wilde samenvoegen tot
een truitje voor haar kleindochter.
Haar eigen handen wilden niet meer zo.
En ik, suf genoeg, zei ja....
Had ik het maar niet gedaan! Normaal gesproken is dit
gauw genoeg gebreid, maar ik moest nadat ik
het rugpand gebreid had uitrekenen hoe ik
de letter K in moest breien.
Van papier heb ik een K gemaakt en die
op het rugpand gespeld. Daarna, zo goed en
zo kwaad als het ging de K
ingebreid in het voorpand.
Toen de mouwen gebreid en het geheel
in elkaar gezet.
Daarna nog een grote klus: alle draadjes afhechten.
Dat waren er meer dan 140!!!
Ik zei al: was ik er maar nooit aan begonnen.
Iemand van het handwerkcafé in Haarlem die
veel sokken breit zei:
Als iemand me vraagt een paar voor haar te breien
zeg ik altijd, dat is goed als jij 40 uur bij
mij in huis komt werken. (Zij heeft eens
uitgerekend dat ze zo lang over een paar sokken doet).
Nou, dan hoeven ze niet meer.
Een goede remedie!
Fijne dag voor jullie!...Anke