ขอ
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ขอ | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kɔ̌ɔ |
| ราชบัณฑิตยสภา | kho | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɔː˩˩˦/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *xɔːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨢᩬᩴ (ฃอํ), เขิน ᨡᩳ (ขอ), ลาว ຂໍ (ขํ), ไทใหญ่ ၶေႃ (ขอ̂), อาหม 𑜁𑜦𑜡 (ขอ̂), ภาษาจ้วงเหนือ go, ภาษาจ้วงใต้ ko
รูปแบบอื่น
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ขอ
คำพ้องความ
[แก้ไข]ลูกคำ
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *k.roːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ຂໍ (ขํ), คำเมือง ᨡᩬᩴ (ขอํ), เขิน ᨡᩳ (ขอ), ไทดำ ꪎꪷ (สํ), ไทใหญ่ ၶေႃ (ขอ̂), จ้วง gouz, ปู้อี hoz
คำกริยา
[แก้ไข]ขอ (คำอาการนาม การขอ)
ลูกคำ
[แก้ไข]คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์ 3
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ขอ
- ชื่อว่านชนิดหนึ่ง ต้นเหมือนขมิ้น แต่หัวเล็กสอดกันเป็นข้อ ๆ ต้นและใบเขียว เนื้อเหลือง มีสรรพคุณอยู่คงเขี้ยว เขา และงา, กบิลว่าน ก็เรียก