โอ

ดูเพิ่ม: โอ้

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โอ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	oo
	ราชบัณฑิตยสภา	o
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔoː˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ส้มโอ

เป็นไปได้ว่ามาจากการอธิบายขนาดของผลส้ม

คำนาม

โอ

1. (ส้ม~) ส้มชนิด Citrus maxima (Burm.) Merr
2. ชื่อลูกจันชนิดหนึ่ง

รากศัพท์ 2

คำนาม

โอ

1. (ปลา~) ชื่อปลาทะเลขนาดใหญ่หลายชนิดในวงศ์ Thunnidae อยู่เป็นฝูง ห่างฝั่ง รูปร่างเพรียวคล้ายกระสวย บริเวณฐานครีบหูมีกลุ่มเกล็ดเล็ก ๆ ครีบหางเว้าลึก เช่น โอหม้อ หรือ โอดำ (Thunnus tonggol) โอลาย (Euthynnus affinis)

รากศัพท์ 3

ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 甌 (MC 'uw); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩋᩰ (โอ) หรือ ᩒ (โอ), ภาษาลาว ໂອ (โอ); เทียบภาษามอญ အော (โอ)

คำนาม

โอ

1. ภาชนะเครื่องเขินอย่างหนึ่งสำหรับใส่ของ รูปคล้ายขัน มีขนาดต่าง ๆ, ต่อมาได้อนุโลมเรียกขันเคลือบทรงสูงว่า ขันโอ

   ถ้วยโถโอชาม

รากศัพท์ 4

เลียนเสียงธรรมชาติ

คำอุทาน

โอ

1. คำที่เปล่งออกมาแสดงอาการว่านึกอะไรขึ้นมาได้ หรือแสดงว่าสลดใจเป็นต้น

รากศัพท์ 5

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ o (“ชื่อเรียกอักษร O”)

คำนาม

โอ

1. ชื่อตัวอักษรในอักษรละติน O/o

ดูเพิ่ม

• (ชื่อตัวอักษรในอักษรละติน) ตัวอักษร; เอ, บี, ซี, ดี, อี, เอฟ, จี, เอช / เฮช, ไอ, เจ, เค, แอล, เอ็ม, เอ็น, โอ, พี, คิว, อาร์, เอส, ที, ยู, วี, ดับเบิลยู / ดับบลิว, เอกซ์ / เอ็กซ์, วาย, แซด / ซี

รากศัพท์ 6

ตัดทอนจาก โอเค, จากภาษาอังกฤษ OK (“ตกลง”) ย่อมาจาก all correct (“ครบถ้วนถูกต้อง”)

คำกริยา

โอ

1. อยู่ในเกณฑ์ดี
2. เห็นด้วย, ตกลง

คำอุทาน

โอ

1. เห็นด้วย, ตกลง

ภาษากฺ๋อง

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ʔo/

คำนาม

โอ

1. คน