Avrupa '51
| Europa '51 | |
"Avrupa '51" (Europa '51) filminin İtalya'da basılmış özgün sinema afişi | |
| Yönetmen | Roberto Rossellini |
|---|---|
| Yapımcı | Roberto Rossellini Carlo Ponti Dino De Laurentiis |
| Senarist | Roberto Rossellini Roberto Rossellini (hikâye) |
| Oyuncular | Ingrid Bergman Alexander Knox Ettore Giannini Giulietta Masina Teresa Pellati |
| Müzik | Renzo Rossellini |
| Görüntü yönetmeni | Aldo Tonti |
| Kurgu | Jolanda Benvenuti |
| Stüdyo | Ponti-De Laurentiis Cinematografica |
| Dağıtıcı | I.F.E. Releasing Corporation (ABD, sinemalar) Dolmen Home Video (DVD, İtalya) |
| Cinsi | Sinema filmi |
| Türü | Dram, psikolojik |
| Renk | Siyah-beyaz |
| Yapım yılı | 1952 |
| Çıkış tarih(ler)i | 28 Ağustos 1952, Venedik Film Festivali 11 Ocak 1954, New York |
| Süre | 113 dakika |
| Ülke | |
| Dil | İtalyanca |
| Diğer adları | Avrupa '51 (Türkiye) Europe 51 (Fransa) Greatest Love (ABD) No Greater Love (İngiltere) |
Avrupa '51,[1] 1952 İtalya yapımı psikolojik dramatik filmdir. Özgün adı Europa '51 olan film ABD'de Greatest Love, İngiltere'de ise No Greater Love adlarıyla gösterilmişti.
İtalyan Yeni Gerçekçiliği sinema akımının başlatıcısı ve en önemli figürlerinden biri olan Roberto Rossellini'nin yönettiği filmin senaryosunu da yine Rosselini kendi hikâyesinden kalabalık bir ekiple birlikte uyarlayıp yazmıştır. Bu 10 kişilik yazarlar ekibinin içinde Federico Fellini de vardır.[2] Rosselini ayrıca Carlo Ponti ve Dino De Laurentiis'le beraber filmin yapımcılığını da üstlenmiştir. Başlıca rollerinde Ingrid Bergman, Alexander Knox, Ettore Giannini, Giulietta Masina (Federico Fellini'nin karısı) ve Teresa Pellati'nin oynadıkları bu siyah beyaz filmin görüntülerini ünlü görüntü yönetmeni Aldo Tonti çekmiştir. Filmin özgün müziği ise aynı zamanda yönetmenin kardeşi olan Renzo Rossellini'ye aittir (Roberto Rossellini'nin oğlunun adı da kardeşininki gibi Renzo'dur ve sinemada yapımcı olarak çalışmaktadır).
Film çevrildiği sırada Ingrid Bergman ve Roberto Rossellini evliydiler. Her ikisi de kendi başlarına sinema dünyasının birer dev sanatçısı olmalarına rağmen birlikte yaptıkları filmler seyirci tarafından pek anlaşılmadı ve ilgisizlikle karşılandı. Rossellini'nin kariyerinde "Bergman Dönemi" olarak adlandırılan bu talihsiz ikinci dönemine ait pek az film dikkate değer bulunmuştur. "Europa '51" de bu karanlık döneminin dikkat çeken önemli birkaç filminden biridir.[1][3]
Filmde, oğlunun intihar ederek ölmesinden sonra hayatı altüst olan Roma sosyetesinden bir kadının hayatına bir anlam kazandırma çabası içinde solcu bir yakınının önerisiyle Roma'nın fakir semtlerindeki sağlıksız insanlarla yakından ilgilenmeye başlaması, bunun sonucunda da kendi sosyetik çevresi tarafından giderek dışlanması ve nihayetinde taş kalpli anlayışsız kocası tarafından akıl hastanesine kapattırılmak istenmesi anlatılmaktadır.
28 Ağustos 1952'de ilk gösteriminin yapıldığı Venedik Film Festivali'nde Altın Aslan ödülüne aday gösterilen "Avrupa '51", aynı festivalde "Uluslararası Ödül" e layık görülmüştü.[4]
Film, 2008 yılında İtalya Kültürel Miras Bakanlığı'nın "1942-1978 yılları arasında ülkenin kolektif hafızasını değiştiren" 100 filmden oluşan "Kurtarılması Gereken 100 İtalyan Filmi" listesine dahil edildi.
Konusu
[değiştir | kaynağı değiştir]1951 yılında, halâ II. Dünya Savaşı'nın yaralarını sarmaya çalışan, ekonomik ve sosyal derin sorunlarla boğuşan İtalya'nın başkenti Roma'da yaşayan Amerikalı varlıklı bir kadın olan Irene Girard (Ingrid Bergman) ve iş adamı kocası George (Alexander Knox), Roma sosyetesinden dostlarına ve arkadaşlarına evlerinde yemekli bir davet vermektedirler. Hoppa ve bencil bir kadın olan Irene bu tür sosyal aktivitelerden vakit bulup yeni yetme çocukları Michele (Sandro Franchina)'le fazla ilgilenemez, hatta onu fazlaca ihmal eder. Kocası George ondan daha da ilgisizdir. Kendisiyle ilgilenilmesini sağlamak için sürekli çaba gösteren küçük Michele bir türlü aradığı şefkati bulamaz. O gece davet sırasında odasına gönderildiğinde biraz da ilgiyi üzerine çekebilmek için kendisini merdiven boşluğundan aşağıya atar ve ağır yaralanır. Kaldırıldığı hastanede narkozun etkisiyle doktorlara kendisini öldürmek istediğini söylemiştir. Bunun bir kaza değil de intihar girişimi olduğunu öğrenmesi Irene'yi derinden yaralar ve yaşam tarzını değiştirmeye karar verir. Ancak o gece tek çocukları Michele hastanede ölür.
Bir süre yemeden içmeden kesilen Irene, sol görüşlü bir aydın olan gazeteci kuzeni Andrea (Ettore Giannini)'nın önerisiyle Roma'nın kenar semtlerinde yaşayan sosyal haklarından mahrum kalmış fakir insanların sorunlarıyla yakından ilgilenmeye başlar. Zamanının büyük kısmını bu yardıma muhtaç insanlarla geçirmeye başlar. Hayatına bir anlam kazandırma çabasıyla ve iyi niyetle başladığı bu hayır işleri soğuk ve maddiyatçı bir insan olan kocası tarafından hoş karşılanmaz. Hatta George, karısı ve Andrea arasında bir ilişki olduğunu bile düşünerek kıskançlık krizine tutulur.
Tek çocuğunun ölümünden kendini sorumlu tutan ve kendisini asla affetmeyen Irene'nin ise dünyaya bakış açısı değişmiştir. Çok çocuklu fakir Puglisi ailesinin hastanedeki çocuklarının ilaç paralarını ödeyerek onun sağlığına kavuşmasına yardımcı olur. Ardından da gecekonduda oturan 6 çocuklu bekar anne Passerotto (Giulietta Masina)'yla, sonra veremli bir fahişe (Teresa Pellati) ve bir banka hırsızıyla ahbap olur. Irene, bu neredeyse kutsal misyonunu yerine getirirken hem kocası hem de eski burjuva çevresi tarafından giderek dışlanır. Onun delirdiğine kanaat getiren vicdansız kocası onu bir akıl hastanesine kapattırır.
Oyuncu kadrosu
[değiştir | kaynağı değiştir]| Oyuncu | Rolü |
|---|---|
| Ingrid Bergman | Irene Girard |
| Alexander Knox | George Girard |
| Ettore Giannini | Andrea Casatti |
| Giulietta Masina | Passerotto |
| Teresa Pellati | Ines |
| Marcella Rovena | Mrs. Puglisi |
| Tina Perna | Cesira |
| Sandro Franchina | Michele Girard |
| Giancarlo Vigorelli | Yargıç |
| Maria Zanoli | Mrs. Galli |
Rossellini'nin sinema dönemleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Rossellini'nin sinema dönemleri, özel yaşamı ile de örtüşen (ve bu özel yaşamının şekillendirdiği) kabaca üç döneme ayrılır. Bunlar:[1]
| Dönem | Yıllar | Etkili kadın | Dönemin önemli filmleri |
|---|---|---|---|
| Yeni Gerçekçilik dönemi | 1945-1950 | Anna Magnani (oyuncusu) | Roma, Città Aperta (1945), Paisa (1946), Germania Anno Zero (1948) |
| Bergman dönemi | 1950-1957 | Ingrid Bergman (eşi ve oyuncusu) | Stromboli (1950), Europa '51 (1952), Viaggio in Italia (1954) |
| Didaktik dönemi | 1957-1977 | Sonali Das Gupta (eşi) | India: Matri Bhumi (1959), Il Generale della Rovere (1959), "La Prise de Pouvoir par Louis XIV" (1966) (TV) |
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c Dorsay, Atilla (1995). 100 Yılın 100 Yönetmeni. Remzi Kitabevi. ss. sayfa 219. Türkçe isim için referans
- ^ "Europa '51/writers" (İngilizce). IMDb. 12 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2009.
- ^ "Europa '51/Plot Synopsis" (İngilizce). Allmovie.com. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2009.
- ^ "Europa '51/awards" (İngilizce). IMDb. 12 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2009.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1950'lerde İtalyanca filmler
- Film ödülü sahipleri
- Sosyal gerçekçi filmler
- Gerçekçi filmler
- İtalyan Yeni Gerçekçi filmler
- Konusu Roma'da geçen filmler
- Roberto Rossellini'nin senaryosunu yazdığı filmler
- Aldo Tonti'nin görüntülediği filmler
- Roberto Rossellini'nin yönettiği filmler
- Carlo Ponti'nin yapımcısı olduğu filmler
- Dino De Laurentiis'in yapımcısı olduğu filmler
- İtalya siyah-beyaz filmleri
- 1952 çıkışlı dramatik filmler