Konstantinopolis Kuşatması (626)
- Diğer kuşatmalar için Konstantinopolis kuşatmaları'na bakınız
Konstantinopolis Kuşatması (626) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Bizans-Sasani Savaşı (602-628) ve Avar-Bizans savaşları | |||||||
Kuşatmanın tasviri, Konstantinos Manasses Kroniğinden 42. Minyatür (İmparator Herakleios Sasani kalesine saldırırken, Sasaniler de Konstantinopolis'e saldırıyor.) | |||||||
| |||||||
Taraflar | |||||||
Bizans İmparatorluğu |
Sasani İmparatorluğu Avarlar | ||||||
Komutanlar ve liderler | |||||||
Theodorus Patrik Sergios Bonus |
Adı bilinmeyen Avar Kağanı Şahrbaraz | ||||||
Güçler | |||||||
12.000 kişi (Atlarından indirilmiş süvari) |
80.000 Avar Sasani müttefiği |
Konstantinopolis Kuşatması, 626 yılında Sasaniler tarafından gerçekleştirilen ve Bizans İmparatorluğu'nun kesin zaferiyle sona eren kuşatmadır. Herakleios tarafından elde edilen diğer zaferler ile beraber bu kuşatmanın başarısız olması, Bizanslılar'ın topraklarını geri almalarını sağlayarak, sınırlarla ilgili Sasanileri MS 590 yılındaki duruma uygun anlaşma yapmaya zorladı.
Geçmiş
[değiştir | kaynağı değiştir]602 yılında Phocas, İmparator Mauricius'u devirdi ve zulme dayalı ve ehil olmayan bir hükümdarlığı anarşi içinde yöneterek tesis etti.[1] Sasani kralı II. Hüsrev, darbeyi bir savaş bahanesi olarak kullandığında, dini ve idari yönetimin kötü kullanımıyla Yahudileri suçlayan yasalar geçirildiğinde imparatorluğu zor bir durumda bırakıyordu. Başlangıçta Sasaniler için savaş Bizans'ın elinde sadece Anadolu kalıncaya kadar iyi gidiyordu. Sonra Phocas, Herakleios tarafından devrildi.[1] Şaşırtıcı enerjiye sahip henüz sınırlı tecrübede bir general, Herakleios ilk başta Phocas'ın imparatorluğu zamanında verdiği zararlı çalışmaları ortadan kaldırmaya başladı.[1]
Kuşatma
[değiştir | kaynağı değiştir]Bizanslıları yenmek için kesin bir karşı saldırıya ihtiyaç olduğunu gören Hüsrev, yabancılar da dahil olmak üzere tüm yetenekli adamlardan yeni ordu topladı. Bu sırada Heraklios'da yeniden Bizans hakimiyeti tesis etmek için Anadolu'nun doğusunda bulunuyordu. Şahrbaraz komutasındaki bir ordu, Herakleios'un kanatlarından sıyrılıp ilerleyerek Kalkedon'a geldi. Ayrıca 80.000 kişilik müttefik Avar kuvveti de Avrupa yakasından kuşatmakata katıldı.[2] Sasaniler, Phocas'ın devrilmesinden önce varmışlardı. Avarlar ağır kuşatma ekipmanlarını İstanbul Surları'na doğru ileri sürmeye başladıkları an kuşatma açık bir hale geldi.
Savunanlar için ise, atlarından indirilmiş 12.000 kişilik süvari birliği zamanın Bizans ordularının en iyi eğitilmiş bir koluydu.[3] Sonuçta, her bir saldırı kötü gayret haline geldi. Avar ve Sasani deniz filosu iki farklı yerdeki çarpışmada batırıldığında, saldıranlar panik içinde kaçarak şehri terk ettiler.
Kuşatma süresince Ayasofya'da toplanan sivil halkın Akathist İlahi'yi söylediği, hatta bu ilahinin ilk olarak bu kuşatma nedeniyle ortaya çıkmış olabileceği iddia edilmektedir.[4]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c Norwich, John Julius (1997). A Short History of Byzantium. New York: Vintage Books. ss. p. 90.
- ^ Norwich, John Julius (1997). A Short History of Byzantium. New York: Vintage Books. ss. p. 92.
- ^ Norwich, John Julius (1997). A Short History of Byzantium. New York: Vintage Books. ss. p. 93.
- ^ Patzold, Alexandra, Der Akathistos Hymnos, die Bilderzyklen in der byzantinischen wandmalerei des 14. Jahrhunderts,1989.
Konuyla ilgili yayınlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Howard-Johnston, James, 'The siege of Constantinople in 626', in Constantinople and its Hinterland. Papers from the Twenty-seventh Spring Symposium of Byzantine Studies, Oxford, April 1993, ed. Cyril Mango and Gilbert Dagron, Ashgate Publishing (1995), pp. 131–42
- Harris, Jonathan, Constantinople: Capital of Byzantium. Hambledon/Continuum (2007). ISBN 978 1847251794
- Alexander Kazhdan, (Ed.) (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium (İngilizce). Oxford ve New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
- Treadgold, Warren (1997). A History of the Byzantine State and Society (İngilizce). Stanford, Kaliforniya: Stanford University Press. ISBN 0-8047-2630-2.